Netwerkbeveiliging is een van de meest fundamentele onderdelen van de IT-infrastructuur van een organisatie. Omdat organisaties voortdurend grote hoeveelheden persoonlijk identificeerbare informatie (PII), intellectueel eigendom en andere gevoelige gegevens verwerken, neemt de behoefte aan netwerkbeveiliging toe. Er moeten specifieke tools, protocollen en praktijken worden gebruikt/om het netwerk te beschermen tegen onbevoegde klanten.
Gegevensintegriteit, bedrijfscontinuïteit en het voorkomen van financiële schade zijn de redenen waarom organisaties dringend behoefte hebben aan robuuste netwerkbeveiligingsmaatregelen. Aangezien cyberaanvallen steeds complexer worden, is het van cruciaal belang om de juiste netwerkbeveiligingspraktijken te kennen en toe te passen om als bedrijf te kunnen overleven.
Deze uitgebreide gids gaat in op veelvoorkomende beveiligingsrisico's in verband met netwerkbeveiliging en de gevolgen daarvan voor bedrijven. We behandelen ook verschillende soorten netwerkbeveiligingsrisico's en bieden technische oplossingen om die risico's te verminderen. Ten slotte bespreken we best practices voor risicobeheer en hoe SentinelOne-beveiligingsoplossingen bedrijfsnetwerken beschermen.
Wat is netwerkbeveiliging?
Netwerkbeveiliging omvat een reeks technische controles, processen en procedures die bronnen en gegevens op het netwerk beschermen. Dit kan bestaan uit hardwareapparaten, softwaretoepassingen en open of eigen protocollen die met elkaar samenwerken om de netwerkinfrastructuur te beschermen. Netwerkbeveiliging werkt op meerdere niveaus, van het controleren van de toegang tot netwerken en het monitoren van netwerkverkeer tot het verdedigen tegen een breed scala aan cyberdreigingen.
Netwerkbeveiliging bestaat uit de volgende belangrijke onderdelen:
- Firewalls voor het filteren van inkomend en uitgaand verkeer
- Netwerkgebaseerde IDS die verkeer detecteert
- VPN's die gegevensoverdracht versleutelen
- Toegangscontrolesystemen die gebruikersrechten beheren
- Netwerksegmentatie die netwerken opsplitst in beveiligde zones
- Protocollen die de regels voor gegevensoverdracht tussen apparaten bepalen.
- Oplossingen voor de bescherming van eindpunten van netwerkapparaten
Waarom is netwerkbeveiliging essentieel?
In de digitale zakenwereld van vandaag is netwerkbeveiliging een basisbehoefte voor bedrijven. Organisaties moeten zich bewust zijn van het grote belang ervan op drie niveaus, die rechtstreeks van invloed zijn op hun activiteiten en overlevingskansen.
-
Bescherming van gevoelige gegevens
Organisaties hebben dagelijks te maken met enorme hoeveelheden gevoelige gegevens, van klantinformatie tot bedrijfsgeheimen. Bij netwerkbeveiliging worden meerdere beveiligingslagen toegepast. Deze maatregelen bieden bescherming tegen datalekken en waarborgen de integriteit van die gegevens, zodat gevoelige gegevens alleen toegankelijk zijn voor geautoriseerde gebruikers. Een goed kader voor gegevensbescherming voorkomt ook dat bedrijven ongewenste boetes en rechtszaken krijgen omdat ze niet voldoen aan regelgeving zoals GDPR, HIPAA en PCI DSS.
-
Waarborging van bedrijfscontinuïteit
Bedrijfsactiviteiten en inkomsten kunnen ernstig worden beïnvloed door systeemstoringen en onderbrekingen van de dienstverlening. Netwerkbeveiliging helpt de continuïteit van de bedrijfsvoering te waarborgen door middel van preventieve maatregelen en snelle reactiemogelijkheden op bedreigingen. Door middel van redundante systemen, back-upoplossingen en protocollen voor noodherstel zorgt het ervoor dat alle diensten die cruciaal zijn voor het bedrijf blijven functioneren. Beveiligingsmonitoringtools identificeren en voorkomen mogelijke aanvallen voordat deze de beschikbaarheid van het systeem beïnvloeden, terwijl incidentresponsplannen de downtime tijdens beveiligingsincidenten tot een minimum beperken.
-
Preventie van financiële verliezen
Inbreuken kosten organisaties veel geld. Netwerkbeveiliging biedt bescherming tegen alle directe financiële verliezen als gevolg van cyberdiefstal, fraude en ransomware-aanvallen. Dit vermindert de kosten van incidenten, herstelkosten van gecompromitteerde systemen en juridische kosten als gevolg van beveiligingsinbreuken. Het implementeren van netwerkbeveiliging dient om organisaties en hun financiële activa te beschermen tegen het grootste deel van de kosten die gepaard gaan met beveiligingsincidenten.
Wat zijn netwerkbeveiligingsrisico's?
Netwerkbeveiligingsrisico's zijn potentiële kwetsbaarheden, bedreigingen en zwakke punten in de netwerkinfrastructuur die kwaadwillende actoren kunnen gebruiken. Dergelijke risico's kunnen bestaan uit pogingen tot ongeoorloofde toegang, malware-infecties, datalekken, denial-of-service en configuratiefouten in netwerkapparatuur.
Welke gevolgen hebben netwerkbeveiligingsrisico's voor bedrijven?
Beveiligingsrisico's voor netwerken hebben een directe impact op organisaties, zowel operationeel als financieel. Als er een beveiligingsinbreuk plaatsvindt, krijgt het online bedrijf te maken met systeemuitval, waardoor verschillende activiteiten worden onderbroken en er veel productiviteit verloren gaat. Downtime kan voor kleine bedrijven minder dan $ 1.000 per minuut kosten en voor grote ondernemingen meer dan $ 7.900 per minuut.
Dit beperkt zich niet alleen tot operationele verstoringen. Datalekken en niet-naleving stellen organisaties bloot aan boetes, juridische sancties en verplichte beveiligingsaudits. Veel bedrijven krijgen te maken met langdurige gevolgen door beschadigde klantrelaties, gemiste zakelijke kansen en een verminderde marktwaarde. De hoeveelheid middelen die nodig is om het incident te onderzoeken, systemen te herstellen en de beveiligingsinfrastructuur te upgraden, is tijdens het herstel enorm.
Top 14 netwerkbeveiligingsrisico's
Organisaties worden geconfronteerd met tal van beveiligingsrisico's die hun netwerkinfrastructuur in gevaar kunnen brengen. Hieronder volgen zeven kritieke netwerkbeveiligingsrisico's die onmiddellijke aandacht en mitigatiestrategieën vereisen.
1. Malware-aanvallen
Malware is kwaadaardige software die is ontworpen om netwerksystemen te infiltreren en te beschadigen. Dit beveiligingsrisico omvat virussen, wormen, Trojaanse paarden en spyware die zichzelf kunnen repliceren en verspreiden over netwerkapparaten.
Deze aanvallen beginnen vaak via geïnfecteerde downloads, kwaadaardige e-mailbijlagen of gecompromitteerde websites. Eenmaal binnen een netwerk kan malware gevoelige gegevens stelen, bestanden beschadigen, systeeminstellingen wijzigen en achterdeurtjes creëren voor toekomstige aanvallen. Detectie vereist geavanceerde beveiligingstools en regelmatige systeemscans.
Geavanceerde malwarevarianten gebruiken polymorfe code om hun handtekening te wijzigen en detectie te voorkomen. Deze geavanceerde bedreigingen kunnen beveiligingssoftware uitschakelen, command-and-control-verbindingen tot stand brengen en in netwerken blijven bestaan door registerwijzigingen en geplande taken, waardoor verwijdering complex en tijdrovend is.
2. Ransomware
Ransomware-aanvallen versleutelen bedrijfsgegevens en eisen betaling voor decoderingssleutels. Dit type aanval richt zich zowel op netwerkopslagsystemen als op individuele eindpunten die met het netwerk zijn verbonden.
Ransomware kan zich snel verspreiden over netwerken en kritieke bedrijfsgegevens en back-ups versleutelen. Organisaties staan voor moeilijke beslissingen: betalen of de toegang tot essentiële gegevens verliezen, terwijl ze te maken krijgen met aanzienlijke operationele verstoringen en mogelijk gegevensverlies, zelfs als het losgeld wordt betaald.
Moderne ransomware-aanvallen combineren vaak versleuteling met gegevensdiefstal, waardoor dubbele afpersingsscenario's ontstaan. Aanvallers dreigen gestolen gegevens te publiceren tenzij er extra betalingen worden gedaan, terwijl ze technieken zoals manipulatie van tijdstempels en verwijdering van back-ups gebruiken om herstelinspanningen te bemoeilijken.
3. DDoS-aanvallen
Distributed Denial of Service (DDoS)-aanvallen overbelasten netwerkbronnen met buitensporig veel verkeer. Deze aanvallen zijn gericht op netwerkbandbreedte, serververwerkingscapaciteit en applicatielaagbronnen.
DDoS-aanvallen kunnen netwerkdiensten onbeschikbaar maken voor legitieme gebruikers door systemen te overspoelen met verbindingsverzoeken of datapakketten. Moderne DDoS-aanvallen maken vaak gebruik van botnets en kunnen zich aanpassen aan verdedigingsmaatregelen, waardoor geavanceerde mitigatiesystemen nodig zijn.
Huidige DDoS-technieken omvatten multi-vector aanvallen die volumetrische, protocol- en applicatielaagmethoden combineren. Deze aanvallen kunnen een volume van terabits per seconde bereiken en maken gebruik van reflectieversterking via verkeerd geconfigureerde netwerkprotocollen om de impact te maximaliseren en tegelijkertijd de bronnen van de aanval te verbergen.
4. Phishingaanvallen
Phishing-aanvallen maken gebruik van misleidende communicatie om inloggegevens en gevoelige gegevens te stelen. Deze aanvallen richten zich op gebruikers via e-mail, berichtensystemen en valse websites die legitiem lijken.
Succesvolle phishingaanvallen leveren aanvallers geldige inloggegevens op om toegang te krijgen tot netwerkbronnen. Zodra aanvallers toegang hebben gekregen, kunnen ze zich lateraal door het netwerk bewegen, privileges escaleren en gevoelige gegevens extraheren terwijl ze zich voordoen als legitieme gebruikers.
Geavanceerde phishingcampagnes maken nu gebruik van door AI gegenereerde inhoud en spear-phishingtechnieken die gericht zijn op specifieke werknemers. Deze aanvallen omzeilen vaak e-mailfilters door gebruik te maken van legitieme clouddiensten, gestolen domeinen en tijdvertraagde activering van kwaadaardige inhoud.
5. Man-in-the-middle-aanvallen
MitM-aanvallen maken vaak gebruik van openbare wifi-netwerken, gecompromitteerde routers en SSL-strippingtechnieken. Aanvallers gebruiken tools zoals pakketsniffers en ARP-poisoning om verkeer om te leiden via hun systemen, terwijl ze certificaatspoofing gebruiken om HTTPS-beveiligingen te omzeilen.
6. Zero-day-exploits
Zero-day-exploits richten zich op voorheen onbekende kwetsbaarheden in netwerksystemen. Deze aanvallen maken gebruik van beveiligingsfouten voordat leveranciers patches kunnen ontwikkelen en distribueren.
Organisaties hebben geen directe verdediging tegen zero-day exploits totdat er patches beschikbaar zijn. Deze aanvallen kunnen traditionele beveiligingsmaatregelen omzeilen en vereisen geavanceerde systemen voor dreigingsdetectie om verdachte activiteiten te identificeren die kunnen duiden op pogingen tot misbruik.
Zero-day brokers en cybercriminaliteitsgroepen verhandelen deze exploits actief op dark web-markten. Geavanceerde aanvallers koppelen meerdere zero-days aan elkaar om diepgaande verdedigingsstrategieën te omzeilen, terwijl ze fileless malware en living-off-the-land-technieken gebruiken om detectie te voorkomen.
7. Insiderbedreigingen
Insiderbedreigingen komen van gebruikers met legitieme netwerktoegangsrechten. Deze bedreigingen hebben betrekking op werknemers, aannemers of partners die hun toegangsrechten misbruiken om de netwerkbeveiliging in gevaar te brengen.
Aanvallen van binnenuit zijn bijzonder gevaarlijk omdat ze veel beveiligingsmaatregelen omzeilen. Kwaadwillende insiders kunnen gegevens stelen, systemen wijzigen of achterdeurtjes creëren terwijl ze ogenschijnlijk hun normale werkzaamheden uitvoeren, waardoor detectie en preventie bijzonder moeilijk zijn.
Deze bedreigingen escaleren vaak door het vergaren van privileges en het misbruiken van toegangsrechten. Insiders kunnen geleidelijk extra rechten verzamelen, tools voor externe toegang installeren of spookaccounts aanmaken, terwijl ze hun kennis van blinde vlekken in de beveiliging gebruiken om bewakingssystemen te omzeilen.
8. SQL-injectieaanvallen
SQL-injectieaanvallen richten zich op databasegestuurde applicaties door kwaadaardige SQL-code in invoervelden in te voegen. Deze aanvallen maken misbruik van slechte invoervalidatie en onjuiste databasequery's in webapplicaties die zijn verbonden met netwerkbronnen.
Succesvolle SQL-injectieaanvallen kunnen authenticatiesystemen omzeilen, gevoelige gegevens extraheren en database-inhoud wijzigen. Aanvallers kunnen beheerscommando's uitvoeren op de databaseserver, waardoor ze mogelijk controle krijgen over het hele databasesysteem en de verbonden netwerkbronnen.
Geavanceerde SQL-injectietechnieken maken gebruik van tijdgebaseerde blinde injectie en out-of-band-methoden om gegevens te extraheren, zelfs wanneer directe uitvoer niet zichtbaar is. Aanvallers gebruiken geautomatiseerde tools om kwetsbare parameters te identificeren en meerdere injectiepunten aan elkaar te koppelen om hun toegangsrechten te escaleren.
9. Cross-Site Scripting (XSS)
Cross-site scripting (XSS) is een type aanval op een webapplicatie waarbij gebruikers kwaadaardige scripts blijven lezen die door het netwerk zijn geïntroduceerd. Bij dit type aanvallen wordt inline client-side code ingevoegd via webpagina's waarmee gebruikers vertrouwd zijn. Het stelen van sessiecookies, het vastleggen van toetsaanslagen en het omleiden van gebruikers naar kwaadaardige sites zijn slechts enkele voorbeelden van XSS-aanvallen. Hierdoor kunnen aanvallers gebruikerssessies kapen, de website beschadigen en transacties uitvoeren alsof ze echte gebruikers zijn, als ze daarin slagen.
De nieuwste vormen van XSS-aanvallen maken gebruik van DOM-gebaseerde technieken en slaan payloads op die in applicatiedatabases blijven staan. Door het gebruik van polyglot payloads maken aanvallers gebruik van HTML5 API's en WebSocket-verbindingen voor voortdurende toegang, terwijl ze conventionele XSS-filters omzeilen.
10. Executie van externe code
Executie van externe code (RCE) kwetsbaarheden stellen aanvallers in staat om willekeurige opdrachten uit te voeren op doelsystemen in het netwerk. Deze aanvallen maken gebruik van softwarefouten, niet-gepatchte systemen en verkeerd geconfigureerde applicaties om kwaadaardige code uit te voeren.
Succesvolle RCE-aanvallen geven aanvallers directe controle over gecompromitteerde systemen. Aanvallers kunnen permanente achterdeurtjes installeren, nieuwe gebruikersaccounts aanmaken en gecompromitteerde systemen gebruiken als startpunt voor laterale bewegingen door het netwerk.
Geavanceerde RCE-aanvallen maken gebruik van bestandsloze technieken en living-off-the-land-binaries om detectie te voorkomen. Aanvallers koppelen meerdere kwetsbaarheden aan elkaar en gebruiken legitieme systeemtools om persistentie te behouden en tegelijkertijd beveiligingsmonitoringsystemen te omzeilen.
11. Cryptojacking
Cryptojacking-aanvallen kapen netwerkbronnen om cryptovaluta te minen. Deze aanvallen brengen systemen in gevaar via kwaadaardige scripts en geïnfecteerde applicaties of maken misbruik van kwetsbaarheden om rekenkracht te verbruiken.
Cryptojacking-activiteiten kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de netwerkprestaties en de beschikbaarheid van het systeem. Geïnfecteerde systemen hebben te maken met een hoog CPU-gebruik, een hoger stroomverbruik en verminderde prestaties, terwijl ze ongeautoriseerd netwerkverkeer genereren.
Moderne cryptojacking-malware maakt gebruik van procesinjectietechnieken en rootkit-functionaliteit om mining-activiteiten te verbergen. Aanvallers verdelen mining-taken over meerdere gecompromitteerde systemen en passen de mining-intensiteit aan om detectie door prestatiebewaking te voorkomen.
12. Wachtwoordaanvallen
Wachtwoordaanvallen proberen op verschillende manieren de inloggegevens voor netwerktoegang te compromitteren. Deze aanvallen omvatten brute force-pogingen, woordenboekaanvallen en wachtwoordsproeien tegen authenticatiesystemen.
Succesvolle wachtwoordaanvallen bieden ongeautoriseerde toegang tot netwerkbronnen. Aanvallers kunnen meerdere accounts compromitteren, vooral wanneer gebruikers wachtwoorden voor verschillende systemen hergebruiken of zwakke wachtwoordbeleidsregels hanteren.
Geavanceerde wachtwoordaanvallen maken gebruik van credential stuffing-technieken en rainbow tables om het kraken te versnellen. Aanvallers verzamelen inloggegevens uit eerdere datalekken en gebruiken een gedistribueerde aanvalsinfrastructuur om snelheidsbeperkingen en accountvergrendelingscontroles te omzeilen.
13. API-kwetsbaarheden
API-kwetsbaarheden stellen netwerkservices bloot aan ongeoorloofde toegang en manipulatie. Deze beveiligingslekken doen zich voor in slecht beveiligde applicatieprogrammeerinterfaces die verschillende netwerkservices en applicaties met elkaar verbinden.
Onveilige API's kunnen gevoelige gegevens lekken, ongeoorloofde bewerkingen toestaan en aanvalsroutes naar interne netwerken bieden. Aanvallers kunnen misbruik maken van gebrekkige authenticatie, overmatige blootstelling van gegevens en ontbrekende snelheidsbeperkingen om aangesloten systemen te compromitteren.
Moderne API-aanvallen richten zich op GraphQL-eindpunten en microservices-architecturen. Aanvallers gebruiken geautomatiseerde tools om niet-gedocumenteerde eindpunten te ontdekken en API-versieproblemen te misbruiken om beveiligingsmaatregelen te omzeilen en tegelijkertijd permanente toegang te behouden.
14. Aanvallen op netwerkprotocollen
Netwerkprotocolaanvallen zijn aanvallen die misbruik maken van een of meer zwakke punten in gangbare communicatieprotocollen. Ze maken gebruik van zwakke punten in fundamentele netwerkprotocollen, zoals TCP/IP, DNS, SMTP en andere, die essentieel zijn voor het uitvoeren van vele soorten actieve netwerkcommunicatie. Aanvallen op protocolniveau onderscheppen, manipuleren of wijzigen netwerkverkeer. DNS-vergiftiging, ARP-spoofing en protocol downgrade-aanvallen zijn enkele voorbeelden van wat aanvallers kunnen doen om de netwerkbeveiligingsmechanismen van een organisatie te omzeilen.
Geavanceerde protocolaanvallen omzeilen de bescherming van netwerkbeveiligingsmaatregelen door gebruik te maken van protocoltunneling en verborgen kanalen. Aanvallers verbergen kwaadaardig verkeer in legitiem protocolgedrag en gebruiken de kenmerken van het protocol zelf voor command- en controlecommunicatie.
Best practices voor het minimaliseren van netwerkbeveiligingsrisico's
Netwerkbeveiliging vereist een gestructureerde aanpak die verschillende beveiligingsmaatregelen en -praktijken omvat, evenals basisprincipes van netwerkbeveiliging. De volgende best practices bieden organisaties essentiële richtlijnen om de beveiliging van hun netwerken te versterken en risico's te beperken.
1. Sterke toegangscontroles
Toegangscontrole is een onderdeel van de basis voor netwerkbeveiliging dat zich bezighoudt met het authenticeren en autoriseren van gebruikers om alleen te doen wat ze moeten doen. Dit vereist dat organisaties multi-factor authenticatie (MFA) toe te passen op alle netwerktoegangspunten, zodat gebruikers worden geauthenticeerd met behulp van verschillende verificatiemethoden. Gebruik Privileged Access Management (PAM)-systemen om het gebruik van beheerdersaccounts te beperken en te controleren. Dergelijke systemen moeten vereisen dat het principe van minimale rechten wordt toegepast, enzovoort.
Voorspelbare toegangsbeoordelingen en geautomatiseerde processen voor het toekennen en intrekken van gebruikersrechten helpen om deze rechten up-to-date te houden. Aannemers en andere tijdelijke gebruikers moeten alleen tijdgebonden toegangscontroles krijgen, terwijl gedetailleerde logboeken van alle toegangsactiviteiten worden bijgehouden.
2. Netwerksegmentatie en monitoring
Netwerksegmentatie verdeelt netwerken in geïsoleerde zones, afhankelijk van de beveiligingsvereisten en functionele behoeften. Organisaties moeten VLAN's, firewalls en ACL's gebruiken om het verkeer tussen segmenten van een netwerk te beperken. IDS/IPS-systemen houden het netwerk continu in de gaten en alles wat verdacht is, wordt geblokkeerd. Netwerkanalysetools zijn belangrijk voor het ontdekken van basisgedragspatronen, zodat beveiligingsteams bepaalde vragen kunnen beantwoorden wanneer zich een mogelijke gebeurtenis voordoet, zoals het detecteren van afwijkingen.
3. Beheer van beveiligingspatches
Systematisch patchbeheer garandeert dat alle netwerkapparaten en software up-to-date zijn met beveiligingsupdates. Organisaties moeten patches automatisch implementeren met testmechanismen om ervoor te zorgen dat een patch werkt in de productieomgeving voordat deze daadwerkelijk wordt geïmplementeerd. Regelmatige kwetsbaarheidsbeoordelingen moeten gericht zijn op alle systemen die organisaties moeten bijwerken. Het prioriteren van kritieke patches op basis van de ernst van de kwetsbaarheid en de impact op de bedrijfsvoering is een must voor beveiligingsteams.
4. Gegevensbescherming en versleuteling
Om de gegevens te beschermen, moeten zowel gegevens in rust als gegevens in transit worden versleuteld. Organisaties moeten TLS 1.3 gebruiken voor alle netwerkcommunicatie en de geïmplementeerde versleutelingsalgoritmen voor gegevens in rust moeten voldoende sterk zijn. Organisaties moeten ervoor zorgen dat systemen voor het beheer van versleutelingssleutels voldoen aan veilige versleutelingssleutels en deze periodiek rouleren. Veilige, versleutelde offsite back-ups met regelmatige hersteltests zijn een must voor elke onderneming.
5. Bewustwording en training op het gebied van beveiliging
Medewerkers worden via bewustwordingsprogramma's geïnformeerd over de risico's van netwerktoegang en best practices. Organisaties moeten regelmatig trainingen geven over actuele bedreigingen, social engineering-methoden en beveiligingsrichtlijnen. Gesimuleerde phishingcampagnes helpen bij het testen van het bewustzijn van gebruikers en het vaststellen van trainingsbehoeften. Wanneer medewerkers in phishingtests trappen, moeten beveiligingsteams hen onmiddellijk feedback geven en verdere training aanbieden. Er worden regelmatig beveiligingsupdates en nieuwsbrieven verstrekt wanneer zich nieuwe bedreigingen voordoen.
SentinelOne voor netwerkbeveiliging
SentinelOne biedt autonome endpointbeveiliging voor netwerkeindpunten via zijn eigen AI-gebaseerde platform dat zero-day-bedreigingen in realtime beveiligt. Ze gebruiken gedrags-AI om bedreigingen te detecteren en erop te reageren via verschillende aanvalsvectoren, zoals op bestanden gebaseerde malware, fileless aanvallen en zero-day-exploits. Het correleert alle gerelateerde beveiligingsgebeurtenissen, waardoor organisaties volledig inzicht krijgen in de aanvalsketen, van binnenkomst tot insluiting.
ActiveEDR, een functie die standaard in het platform is ingebouwd, luistert naar elke activiteit op systeeminformatie (kernelniveau), inclusief zowel proceskoppelingen als netwerkcommunicatie. In geval van een detectie reageert SentinelOne automatisch door processen te beëindigen, apparaten van het netwerk te isoleren en systemen terug te zetten naar de toestand van vóór de aanval.
Met netwerkbeheermogelijkheden helpt SentinelOne organisaties hun aanvalsoppervlak te verkleinen door gedetailleerde controles te bieden voor apparaten en USB-poorten die zijn aangesloten op eindpunten op het netwerk. Het biedt inzicht in elke bit van de netwerkstroom en toont het beveiligingsteam elke verbinding en gegevensoverdracht.
AI-gestuurde cyberbeveiliging
Verhoog uw beveiliging met realtime detectie, reactiesnelheid en volledig overzicht van uw gehele digitale omgeving.
Vraag een demo aanConclusie
Netwerkbeveiliging is een van de basisbehoeften van hedendaagse organisaties, aangezien de gevaren voor hun infrastructuur zich blijven ontwikkelen. De meest effectieve verdediging tegen netwerkaanvallen is een meerlaagse beveiligingsaanpak die technische controles, bewakingssystemen en gebruikersbewustzijn combineert.
Hun beveiliging moet up-to-date zijn en ze moeten alle best practices op het gebied van netwerkbeveiliging volgen en geavanceerde beveiligingsoplossingen zoals SentinelOne gebruiken voor de bescherming van de netwerkinfrastructuur. Met beveiligingsmaatregelen en voortdurende aandacht voor het veranderende dreigingslandschap kunnen organisaties hun blootstelling aan risico's effectief minimaliseren en hun netwerk veilig blijven gebruiken.
FAQs
Om netwerkbeveiligingsrisico's te identificeren, moet een systematische methodologie worden toegepast die zowel geautomatiseerde scantools als handmatige beoordelingsmethoden gebruikt. Regelmatige kwetsbaarheidsscans, penetratietests en beveiligingsaudits van de netwerkinfrastructuur, evenals continue monitoring door SIEM-systemen en logboekanalyse van alle infrastructuren, zijn belangrijk voor organisaties om te volgen.
Het verhelpen van netwerkbeveiligingsrisico's vereist een diepgaande verdedigingsaanpak waarbij meerdere lagen en controles worden gebruikt voor beveiligingsdoeleinden. Dit vereist dat organisaties geactualiseerde beveiligingstools zoals firewalls, inbraakdetectiesystemen en eindpuntbeveiligingsplatforms implementeren en tegelijkertijd de toegang van gebruikers beveiligen via mechanismen zoals meervoudige authenticatie en geprivilegieerd toegangsbeheer.
Een netwerkbeveiligingsrisicobeoordeling is een systematische evaluatie van de netwerkinfrastructuur en de beschikbare beveiligingsmaatregelen om mogelijke risico's op te sporen. Beveiligingsteams moeten de netwerkarchitectuur, gegevensstromen en toegangscontroles in kaart brengen en tegelijkertijd geautomatiseerde scantools en handmatige testprocedures gebruiken om bedreigingen en mogelijke zwakke plekken op te sporen.
Beveiliging van externe toegang beschermt punten die toegang geven tot het gedistribueerde netwerk en richt zich op hoe beveiligingsmaatregelen kunnen worden gehandhaafd op hybride (en externe) eindpunten. Organisaties moeten veilige externe toegang via versleutelde VPN-verbindingen faciliteren en tegelijkertijd eindpuntbeveiligingsoplossingen op externe apparaten implementeren, evenals sterke authenticatiemechanismen, waarbij ten minste multi-factor authenticatie voor elke poging tot externe toegang wordt gegarandeerd.
