Wat is continu kwetsbaarheidsbeheer?

Ontdek continu kwetsbaarheidsbeheer in deze uitgebreide gids. Leer meer over de belangrijkste componenten, technieken en uitdagingen, en ontdek hoe u uw bedrijf kunt beschermen tegen toenemende cyberdreigingen.

Tegenwoordig worden organisaties geconfronteerd met een verscheidenheid aan complexe cyberaanvallen die voortkomen uit eerder geïdentificeerde kwetsbaarheden die nog niet zijn aangepakt. Uit onderzoek blijkt dat 93% van de bedrijfsnetwerken kan worden geïnfiltreerd, wat aantoont hoe wijdverbreid en onopgelost deze risico's nog steeds zijn. Traditionele beveiligingsmaatregelen zijn niet toereikend voor de huidige bedreigingen; organisaties hebben continue, dynamische processen nodig om AI-gebaseerde hacking te bestrijden. Continu kwetsbaarheidsbeheer wordt gezien als een reactieve aanpak die is geïntegreerd in de dagelijkse bedrijfsvoering, met als doel kwetsbaarheden op te sporen en te verhelpen voordat ze door aanvallers kunnen worden misbruikt.

In dit artikel definiëren we continu kwetsbaarheidsbeheer en leggen we uit waarom dit de kern vormt van hedendaagse cyberbeveiligingsinitiatieven. We bekijken wat continue benaderingen zijn en hoe ze verschillen van niet-continue benaderingen, wat de belangrijkste componenten zijn en welke moeilijkheden zich voordoen. Inzicht in het kernconcept van continue kwetsbaarheidsbeoordeling en -herstel kan bedrijven helpen hun benadering van patchbeheer te veranderen, te voldoen aan de normen voor effectieve kwetsbaarheidsbeheermaatregelen en zich te blijven verdedigen tegen nieuwe bedreigingen.

Wat is continu kwetsbaarheidsbeheer?

Continu vulnerability management is een proces waarbij zwakke plekken in de IT-omgeving van een organisatie worden geïdentificeerd, beoordeeld, gerangschikt en verholpen. In plaats van driemaandelijkse of jaarlijkse beveiligingsbeoordelingen maakt dit proces gebruik van herhaalde, continue scans op kwetsbaarheden, dagelijkse detectie en geautomatiseerde patchworkflows om bedreigingen tegen te gaan. Dit verschilt van reactieve modellen die alleen in actie komen wanneer er een scan is gepland of tijdens een opvallende aanval.

Door kwetsbaarheidsbeheermaatregelen in de bedrijfsvoering te integreren, kan worden gegarandeerd dat nieuwe software, configuraties of hardware in realtime op kwetsbaarheden worden beoordeeld. Op de lange termijn bieden continue methoden snellere responstijden, een groter bewustzijn van de omgeving en minder mogelijkheden voor misbruik door de tegenstander.

Noodzaak van continu kwetsbaarheidsbeheer

Ad-hocscans en -patches kunnen leiden tot talrijke open deuren en enorme gebieden die vrijwel onzichtbaar zijn, vooral in de complexe IT-omgevingen van vandaag. In de wereld van vandaag kan een bedreiger misbruik maken van een organisatie die niet alle kwetsbaarheden heeft gepatcht, en een enkele blinde vlek kan veel schade veroorzaken. Volgens een onderzoek waren kleine bedrijven het doelwit van 43% van de cyberaanvallen, maar toch voelen deze bedrijven zich nog steeds niet voldoende voorbereid op dergelijke aanvallen. Die kloof is de reden waarom kwetsbaarheidsbeheer continu moet plaatsvinden; het neemt de kans weg die een aanvaller nodig heeft.

1. Toenemend aantal kwetsbaarheden: Beveiligingsadviezen melden jaarlijks duizenden nieuwe kwetsbaarheden, waaronder kwetsbaarheden die van invloed zijn op besturingssystemen, applicaties en firmware. Een sporadische aanpak slaagt er niet in om deze frequente updates bij te houden, waardoor bekende kwetsbaarheden niet worden verholpen. Door voortdurend kwetsbaarheidsbeoordelingen en kwetsbaarheidsherstel uit te voeren, wordt gegarandeerd dat elke ontdekte zwakte onmiddellijk na blootstelling wordt aangepakt. Dit betekent dat aanvallers maar beperkte tijd hebben om een exploit te ontwikkelen voor een nieuw ontdekte kwetsbaarheid.
2. Evoluerende bedreigingen: Hackers beperken zich tegenwoordig niet meer tot traditionele aanvalspatronen en -strategieën. Ze bewegen zich snel door een netwerk en doorzoeken alle beschikbare informatie op zoek naar aanwijzingen voor verkeerd geconfigureerde of niet-gepatchte software. In dit geval kunnen organisaties door middel van continue kwetsbaarheidsscans actuele informatie verkrijgen, waardoor de kloof tussen het creëren van de exploit en het patchen van de fout wordt gedicht. Dit aanpassingsvermogen is een van de belangrijkste kenmerken van effectieve beveiligingsstrategieën in het tijdperk van AI-gebaseerde bedreigingen.
3. Complexe omgevingen: Hybride omgevingen worden de norm voor veel organisaties, met onder meer on-prem servers, multi-cloudoplossingen, gecontaineriseerde applicaties en externe werkstations. Elk segment brengt zijn eigen risico's met zich mee, die onopgemerkt kunnen blijven als de scanfrequentie niet voldoende is. Een strategie voor continu kwetsbaarheidsbeheer brengt deze problemen sneller aan het licht en zorgt ervoor dat tijdelijke containers of nieuw opgestarte VM's niet over het hoofd worden gezien. Het consolideert ook het scanproces in alle hoeken van de infrastructuur.
4. Compliance en regelgevende druk: Sommige sectoren eisen een bewijs van voortdurende scanning en tijdige herstelmaatregelen – jaarlijkse scans en kwartaalrapporten zijn niet voldoende om strenge auditors tevreden te stellen. In het kader van continue kwetsbaarheidsmonitoring verzamelt een organisatie alle logboeken, rapporten en bewijsmateriaal die haar naleving bevestigen. Deze aanpak helpt ook om boetes te vermijden en maakt het auditproces eenvoudiger, aangezien de gegevens up-to-date zijn.
5. Verminderd totaal risico: Meestal worden exploits gebruikt om misbruik te maken van fouten die nog niet zijn verholpen. Bij continue monitoring wordt de tijd tussen het moment van identificatie van een defect en het moment van toepassing van een oplossing aanzienlijk verkort. Dit betekent dat de kans op grootschalige inbraken aanzienlijk afneemt. Ze kunnen nauwelijks zoeken naar hardnekkige kwetsbaarheden in een gebied dat voortdurend wordt gemonitord, wat de praktische toepassingen van de continue methodologie aantoont.

Verschil tussen traditioneel en continu kwetsbaarheidsbeheer

Beveiligingsteams voerden vroeger minder vaak kwetsbaarheidsscans uit, misschien eens per maand of zelfs minder. Door de snelheid van bedreigingen en software-releases moeten bedrijven echter het tempo van de risicobeperking opvoeren. Continu kwetsbaarheidsbeheer is een concept dat verschilt van kwetsbaarheidscontroles die af en toe worden uitgevoerd, maar eerder een continu proces is dat automatisch wordt uitgevoerd. De volgende tabel laat zien hoe deze twee benaderingen van elkaar verschillen:

Aspect	Traditioneel kwetsbaarheidsbeheer	Continu kwetsbaarheidsbeheer
Beoordelingsfrequentie	Scans volgens een vast schema (maandelijks, driemaandelijks of jaarlijks)	Doorlopende scans, soms dagelijks of bijna realtime
Reikwijdte	Vaak beperkt tot bepaalde servers of kritieke activa	Volledige infrastructuur, inclusief cloud, containers en eindpunten
Responstijd	Vertraagd; patches kunnen wachten tot de volgende scancyclus	Snel; onmiddellijke patching bij detectie van nieuwe fouten
Automatisering	Minimale automatisering; handmatige processen voor het verzamelen van gegevens en het patchen	Hoge automatisering; geïntegreerde workflows en zero-touch patch-triggers
Zichtbaarheid	Gedeeltelijke dekking; tijdelijke of nieuw toegevoegde systemen kunnen worden gemist	Continue monitoring van kwetsbaarheden zorgt voor actuele omgevingsgegevens
Risicobeheerbenadering	Reactief; richt zich op bekende risicovolle kwesties bij scanintervallen	Proactief; pakt nieuwe kwetsbaarheden aan zodra ze zich voordoen
Gebruik van middelen	Mogelijke pieken in de werklast na elke scan	Stabiele werklast; taken worden gespreid door frequentere updates

Met andere woorden, continu kwetsbaarheidsbeheer gaat niet alleen over tools, maar is een breed concept dat scannen, patching en monitoring omvat als onderdeel van de voortdurende beveiligingspraktijk. Door blinde vlekken te minimaliseren en hiaten te dichten, verminderen organisaties de kans op inbreuken aanzienlijk door de tijd tussen ontdekking en herstel te verkorten. Traditionele methoden, die voorheen gangbare praktijk waren, volstaan niet langer om zich aan te passen aan het veranderende landschap van de moderne infrastructuur. Het gebruik van continue technieken creëert een toekomstgerichte cultuur die teams voorbereidt op geavanceerde bedreigingen en zero-days.

Essentiële elementen van continu kwetsbaarheidsbeheer

De overgang van een episodische naar een meer continue aanpak omvat verschillende belangrijke componenten. Continu kwetsbaarheidsbeheer is het proces van het identificeren, analyseren, prioriteren en verhelpen van kwetsbaarheden, evenals de validatie die na de reparatie wordt uitgevoerd. In het volgende gedeelte schetsen we vijf fundamentele elementen die nodig zijn voor het opzetten van een functioneel en duurzaam programma.

1. Asset Discovery en Inventarisatie: De lijst met assets vormt de basis voor het continu scannen op kwetsbaarheden en moet zo actueel mogelijk zijn. Hiermee kunnen scantools ontdekken welke servers, eindpunten, containers en IoT-apparaten aanwezig zijn, wat essentieel is in dynamische omgevingen. Detectieprocessen vinden regelmatig plaats om nieuw gecreëerde cloudinstanties of containerimages te identificeren. Zelfs als de scan- en patchprocessen zijn geoptimaliseerd, is er geen garantie dat alle benodigde knooppunten worden geïdentificeerd.
2. Frequent scannen: Scans kunnen worden gepland om dagelijks of meerdere keren per week te worden uitgevoerd om nieuw geïntroduceerde fouten en kwetsbaarheden te identificeren. Er zijn enkele configuraties die gebruikmaken van kwetsbaarheidsbeoordelingsmethoden die assets in realtime analyseren, met behulp van lichtgewicht agents of sensoren. Deze hoge scansnelheid vermindert aanzienlijk de tijd die exploiters hebben om misbruik te maken van een gat, waardoor het gemakkelijker wordt om het te detecteren wanneer het nog vers is. Frequent scannen vormt de ruggengraat van een echt "continue" aanpak.
3. Prioritering van kwetsbaarheden: Gezien het feit dat er wekelijks duizenden problemen worden geïdentificeerd, is het onmogelijk om ze allemaal tegelijk aan te pakken. Teams kennen ernstscores toe, maken gebruik van beschikbaarheidsgegevens en voeren analyses uit van de impact op het bedrijf om elke bevinding te rangschikken. Deze methode helpt ervoor te zorgen dat de middelen eerst worden gericht op de meest kritieke kwetsbaarheden, in overeenstemming met de continue kwetsbaarheidsbeoordeling en -correctie. Geautomatiseerde prioriteringsengines of dashboardingoplossingen helpen het besluitvormingsproces verder te versnellen.
4. Automatische of semi-automatische herstelmaatregelen: Een veelvoorkomend kenmerk van tools voor continu kwetsbaarheidsbeheer is dat ze automatisch patches kunnen implementeren of kunnen worden geïntegreerd met configuratiebeheertools. Wanneer zero-touch patching gevaarlijk is, helpt gedeeltelijke automatisering – het automatisch genereren van tickets of patchbundels – helpt tijd te besparen. Het doel is om handmatig werk te verminderen, zodat kwetsbaarheden niet wekenlang blijven liggen in afwachting van een maandelijkse cyclus. Het is belangrijk op te merken dat het snel toepassen van patches het exploitvenster aanzienlijk verkort.
5. Validatie en rapportage: Ten slotte zorgen teams er na het repareren voor dat de reparatie de kwetsbaarheid effectief aanpakt zonder andere problemen te veroorzaken. Deze controles voor kwetsbaarheidsbeheer omvatten soms vervolgscans of handmatige tests. De nalevingsvereisten worden gevoed door gedetailleerde rapporten en prestatiestatistieken, zoals de gemiddelde tijd die nodig is om een probleem op te lossen. Validatie helpt ook om de integriteit van het systeem te behouden en zorgt ervoor dat mensen geloven dat patches de beveiliging echt verbeteren.

Voordelen van constante kwetsbaarheidsbeoordeling

Hoewel continue processen een initiële investering vereisen, zijn de voordelen op lange termijn aanzienlijk. Door geautomatiseerd scannen, onmiddellijke patching en constante monitoring in de praktijk te brengen, kunnen organisaties hun blootstelling en werklast minimaliseren. Hier zijn vijf belangrijke voordelen die verklaren waarom steeds meer ondernemingen kiezen voor continu kwetsbaarheidsbeheer:

1. Snellere beperking van bedreigingen: In een continu model worden kwetsbaarheden gedetecteerd zodra ze zich voordoen en meestal voordat aanvallers de kans hebben om specifieke aanvallen voor deze kwetsbaarheden te ontwikkelen. Door snelle identificatie en patchimplementatie wordt de tijd tussen het ontdekken van een kwetsbaarheid en het misbruik ervan aanzienlijk verkort. Deze flexibiliteit helpt vaak om grootschalige inbreuken te voorkomen, waardoor de omvang van het probleem en de tijd die nodig is om het op te lossen, worden verminderd. Het helpt beveiligingsteams ook om meer vertrouwen te hebben in de dagelijkse beveiligingsstatus van de organisatie.
2. Verminderd aanvalsoppervlak: Bij toevoeging van nieuwe apparaten aan het netwerk of een upgrade van softwaresystemen worden nieuwe kwetsbaarheden onmiddellijk geïdentificeerd door middel van constante scans. Dit helpt situaties te voorkomen waarin het aanvalsoppervlak ongecontroleerd groeit. In combinatie met maatregelen voor kwetsbaarheidsbeheer blijft de omgeving voortdurend versterkt, waardoor indringers minimale kansen krijgen. Een van de belangrijkste doelstellingen in complexe systemen is het minimaliseren van blinde vlekken.
3. Voortdurende afstemming op compliance: Normen zoals PCI-DSS of HIPAA wijzen ook op de noodzaak van een continue aanpak. Auditors hebben behoefte aan voortdurende risicobeoordelingen in plaats van risicobeoordelingen op specifieke momenten. Een continue workflow voor kwetsbaarheidsbeheer houdt alle patches, scans en updates bij, waardoor auditors een duidelijk overzicht krijgen van de compliance. Dit voldoet niet alleen aan de wettelijke vereisten, maar helpt ook om vertrouwen op te bouwen bij klanten en partners.
4. Gestroomlijnde IT-activiteiten: Door standaardisatie van scan- en patchroutines hoeven IT-teams niet elke keer dat er een geplande scan wordt uitgevoerd, grote hoeveelheden werk te verzetten. De inspanningen worden verdeeld en verspreid om geleidelijke verbeteringen te realiseren die gemakkelijker te implementeren zijn. Naarmate de tijd verstrijkt, evolueren teams en ontstaat er een groeiende samenwerking tussen ontwikkelings-, QA- en beveiligingsteams. Deze integratie leidt tot een DevSecOps-aanpak waarbij beveiligingstests worden geïntegreerd in het softwareontwikkelingsproces.
5. Betere toewijzing van middelen: Naarmate teams in de loop van de tijd kwetsbaarheidsbeoordelingen en herstelmaatregelen uitvoeren, krijgen ze een duidelijk beeld van welke problemen onmiddellijke aandacht vereisen en welke later kunnen worden aangepakt. Hierdoor kunnen ze zich concentreren op de meest kritieke kwesties die hun aandacht vereisen. Omdat ze niet meer door oude kwetsbaarheidslijsten hoeven te spitten, kunnen medewerkers hun tijd nu besteden aan andere belangrijke taken, zoals het verbeteren van het proces van voortdurende kwetsbaarheidsscans of het bestuderen van toekomstige bedreigingen. Deze gerichte aanpak leidt altijd tot een hoger rendement op investeringen in beveiliging.

Hoe werkt continu kwetsbaarheidsbeheer?

Men zou kunnen denken dat continu toezicht ingewikkeld is, maar in feite is het een vrij eenvoudig proces, dat een logische volgorde volgt. Van de ontdekking van een nieuwe kwetsbaarheid in een apparaat of software tot de bevestiging van een patch, elke stap is gebaseerd op de vorige. Hier geven we een overzicht van de stappen die betrokken zijn bij continu kwetsbaarheidsbeheer en hoe deze in een cyclus in elkaar passen.

1. Automatische detectie van bedrijfsmiddelen: Wanneer een ontwikkelaar een nieuwe server installeert of een applicatiecontainer inricht, wordt het systeem hiervan op de hoogte gesteld. Dit kan worden bereikt door het gebruik van constante kwetsbaarheidsscanners of door de integratie van cloudorkestratie. Het bijhouden van een bijgewerkt inventarisbestand helpt om de omgeving actueel te houden. Zonder realtime detectie kunnen nieuwe knooppunten onopgemerkt en onscaneerbaar blijven en dus worden beschouwd als stille blootstellingen.
2. Frequente kwetsbaarheidscontroles: De geplande of door gebeurtenissen geactiveerde scans inspecteren assets op specifieke kwetsbaarheden, variërend van patches voor besturingssystemen tot niet-overeenkomende versies van bibliotheken. Sommige organisaties gebruiken ook streaming data of SIEM-correlatie om deze te identificeren. Het doel is om korte scanintervallen aan te houden om ervoor te zorgen dat mogelijke zwakke plekken vroegtijdig worden gedetecteerd. Deze stap kan het beste worden bereikt door het gebruik van geavanceerde tools voor continu kwetsbaarheidsbeheer.
3. Risicoscores en prioritering: Zodra kwetsbaarheden zijn geïdentificeerd, worden ze geprioriteerd op basis van CVSS of een andere aanpak die rekening houdt met de waarschijnlijkheid, de impact op het bedrijf en de kriticiteit van de activa. Kritieke kwetsbaarheden worden rood gekleurd en gemarkeerd met een asterisk, vooral als er momenteel misbruik van wordt gemaakt. Dit zijn problemen die een lager risico inhouden, maar waarvoor mogelijk langere patchschema's gelden. Dit triagesysteem is van het grootste belang vanwege de noodzaak om beperkte beveiligingsmiddelen in te zetten.
4. Uitvoering van herstelmaatregelen: De benodigde patches of configuratie-updates om de geconstateerde kwetsbaarheden aan te pakken, worden vervolgens ontwikkeld, getest in een ontwikkelomgeving en vrijgegeven voor productie. Sommige organisaties doen dit via configuratiebeheer of via hun CI/CD-pijplijnen. Sommige organisaties voeren handmatige controles uit, met name op kritieke gebieden zoals missiekritieke systemen. Het resultaat: tijdige en continue kwetsbaarheidsbeoordeling en -herstel, waardoor de kans op een inbreuk afneemt.
5. Validatie en rapportage: Last but not least wordt de effectiviteit van de oplossing vastgesteld door middel van een scan of handmatige kwaliteitscontrole. Het dossier van elke kwetsbaarheid wordt vervolgens afgesloten door beheerders of beveiligingsanalisten, waarbij relevante gegevens worden verzameld voor auditdoeleinden of voor toekomstig gebruik. Metrics zoals de tijd die nodig is om een oplossing te vinden, het succespercentage van patches en open kwetsbaarheden worden ook bijgehouden via gedetailleerde dashboards. Doorlopende logboeken voeden ook de nalevingsvereisten, waardoor duidelijk wordt welke cycli zijn voltooid.

Technieken voor continu kwetsbaarheidsbeheer

Gartner voorspelt dat de uitgaven van eindgebruikers aan informatiebeveiliging in 2025 212 miljard dollar zullen bedragen, een stijging van meer dan 15% ten opzichte van 2024. Deze stijging is deels te wijten aan de behoefte aan een hoger niveau van continu kwetsbaarheidsbeheer en -benaderingen. De volgende methoden illustreren hoe organisaties hun verdedigingsmechanismen updaten door middel van AI-gestuurde scans en realtime patchimplementatie.

1. Agentgebaseerd scannen: Lichtgewicht agents die op apparaten van eindgebruikers draaien, scannen op kwetsbaarheden in het besturingssysteem of de software en sturen deze door naar een centrale console. Dit verschilt van externe scanners die via netwerkscans of inloggegevens elk apparaat scannen. Het is ook belangrijk om op te merken dat agents meer gedetailleerde informatie kunnen bieden over de processen die worden uitgevoerd en de ontbrekende patches. Dankzij endpointbeveiligingscontroles hebben teams een bijna realtime overzicht van de kwetsbaarheden die in een netwerk aanwezig zijn.
2. Containerbeveiligingsintegraties: Met de groei van containers is het cruciaal geworden om zowel images als de actieve instanties van containers te scannen. Sommige processen voor continue kwetsbaarheidsmonitoring worden geïmplementeerd door scanning rechtstreeks te integreren in de pijplijn die wordt gebruikt om containers te bouwen. Als een image verouderde afhankelijkheden heeft, stopt het systeem het implementatieproces totdat de problemen zijn opgelost. Deze techniek helpt om te voorkomen dat kortstondige of kortlevende containers een zwakke schakel worden.
3. Dynamische applicatiebeveiligingstests: Dynamisch testen, ook wel DAST genoemd, geeft toegang tot applicaties terwijl ze live zijn om problemen zoals SQL-injectie of onveilig sessiebeheer te identificeren. In combinatie met continu scannen op kwetsbaarheden kunnen DAST-tools elke nieuwe app-build gemakkelijk in korte tijd opnieuw testen. Deze methode vormt een aanvulling op de statische codeanalyse door de runtime-kwetsbaarheden te identificeren die aan statische analyse kunnen ontsnappen. Continu scannen bevordert een flexibele feedbackloop voor ontwikkelaars.
4. AI-verbeterde exploitdetectie: Sommige geavanceerde oplossingen zijn ontworpen om nieuwe exploitpatronen te leren of om te identificeren naar welke nieuwe kwetsbaarheden kwaadwillende actoren zich vervolgens kunnen richten. Deze AI-modellen gebruiken dreigingsinformatie en logboeken van eerdere inbreuken om de prioritering van nieuw ontdekte kwetsbaarheden te verbeteren. Dankzij deze synergie kunnen organisaties voortdurend kwetsbaarheidsbeoordelingen en herstelprogramma's uitvoeren die relevant zijn voor reële dreigingen. AI-gebaseerde analyse kan ook nieuwe verkeerde configuraties in gecompliceerde systemen identificeren.
5. Geautomatiseerde configuratiecontroles: Naast het zoeken naar ontbrekende patches, zorgen continue benaderingen er ook voor dat servers, netwerkapparaten en cloudconfiguraties veilig blijven. Deze zorgen ervoor dat kwetsbaarheidsbeheermaatregelen, zoals wachtwoordbeleid of encryptieprotocollen, nog steeds effectief zijn. Als een onjuiste configuratie wordt gedetecteerd, waarschuwt het systeem de beheerder voor interventie en implementeert het vaak de juiste configuratie-instellingen. Deze techniek elimineert menselijke fouten, die een van de grootste bronnen van risico's in elk systeem vormen.

Uitdagingen bij continu kwetsbaarheidsbeheer

De implementatie van continu kwetsbaarheidsbeheer kan een enorme druk leggen op de middelen, processen en cultuur van een organisatie. Door realtime of bijna-realtime scannen en patchen komen teams in situaties terecht die buiten hun comfortzone liggen. Door deze uitdagingen aan te pakken, kunnen beveiligingsleiders hun programma omvormen tot een sterke barrière tegen opkomende bedreigingen. Hier vijf veelvoorkomende problemen.

1. Overdaad aan waarschuwingen: Zoals bij elke continu draaiende scanner zijn er veel waarschuwingen, waarvan sommige herhaaldelijk voorkomen of zelfs nep zijn. Wanneer beveiligingsteams niet beschikken over goed gedefinieerde filters of geautomatiseerde prioritering, kunnen ze gemakkelijk vastlopen zonder de juiste prioritering. Een groot aantal waarschuwingen betekent dat belangrijke kwesties verloren kunnen gaan in de ruis. Om continue methoden mogelijk te maken, is het essentieel om aanvullende correlatie- of deduplicatiefuncties in te voeren.
2. Verouderde omgevingen: Sommige organisaties gebruiken nog steeds oude servers of hebben specifieke hardware die niet geschikt is voor meerdere scans of snelle patches. De integratie van deze omgevingen in een continue routine voor kwetsbaarheidsmonitoring kan gespecialiseerde toolconfiguraties of offline scanstrategieën vereisen. Aangezien deze niet kunnen worden genegeerd, kan het een uitdaging zijn om deze kloof te dichten en vergt dit tijd en moeite. Op de lange termijn is de enige haalbare optie wellicht om deze activa te verwijderen of te scheiden van de rest van het bedrijf.
3. Weerstand binnen de organisatie: De overgang van driemaandelijkse controles naar dagelijkse taken kan voor spanning zorgen, vooral binnen teams die niet gewend zijn aan zoveel patchcycli. Medewerkers kunnen huiverig zijn voor mogelijke serviceonderbrekingen, terwijl het management kan terugdeinzen voor wat zij als ingewikkeld beschouwen. Deze weerstand kan worden beheerst door goede praktijken op het gebied van verandermanagement toe te passen en duidelijk bewijs te leveren van de voortdurende waarde van kwetsbaarheidsbeheer. Kortom, het gebrek aan consensus kan leiden tot een gedeeltelijke implementatie en minder dan optimale resultaten.
4. Beperkte middelen: Continu scannen is een proces dat veel middelen vereist, zoals krachtige scanengines, eindpunten om agents te installeren en personeel om de resultaten te analyseren. Het probleem is dat kleinere bedrijven of bedrijven met een beperkt budget mogelijk niet in staat zijn om aan deze eisen te voldoen. In sommige gevallen is het mogelijk om de last te verlichten door gebruik te maken van beheerde diensten of cloudgebaseerde scanoplossingen. Het is belangrijk om de duurzaamheid van de aanpak op lange termijn te behouden, en de beste manier om dit te bereiken is door middel van effectieve resourceplanning.
5. Snel evoluerende bedreigingen: Zelfs een goed ontworpen continu proces voor het beoordelen en verhelpen van kwetsbaarheden is niet immuun voor zelfgenoegzaamheid. Aanvallers innoveren voortdurend, evenals hun exploitatietechnieken, waardoor de handtekeningbestanden, patchdatabases en richtlijnen voortdurend evolueren. Het monitoren van dreigingsinformatie en het aanpassen van het scanbereik zijn de volgende stappen die moeten worden genomen. Dit betekent dat er een iteratieve aanpak nodig is die zich kan aanpassen aan de veranderingen in de dreigingsomgeving.

Best practices voor continu kwetsbaarheidsbeheer

Het handhaven van een sterke beveiligingspositie vereist continu werk, verbeteringen in de processen en samenwerking met andere teams. Best practices vergemakkelijken de integratie van scannen en patchen in reguliere IT-beheerprocessen, zodat er geen openingen langdurig onopgelost blijven. Hieronder volgen vijf best practices die kunnen worden gevolgd om ervoor te zorgen dat continu kwetsbaarheidsbeheer effectief en duurzaam wordt uitgevoerd:

1. Begin klein en schaal geleidelijk op: Voor organisaties die net beginnen met het implementeren van continue methoden, wordt aanbevolen om een pilotfase te doorlopen om betere resultaten op lange termijn te behalen. Begin met kritieke activa of een enkele afdeling, bepaal de beste scanfrequenties en optimaliseer patchprocessen. De dekking moet worden uitgebreid zodra dekkingskwesties zijn opgelost om complicaties te voorkomen. Deze geleidelijke aanpak helpt bij het introduceren van het model bij de teams zonder hen te overspoelen met waarschuwingen of plotselinge veranderingen.
2. Beveiliging integreren in DevOps: De integratie van ontwikkeling, QA en beveiliging is essentieel voor het opbouwen van een DevSecOps-cultuur. Pre-integratiescripts scannen elke code-commit of implementatiefase om kwetsbaarheden te identificeren. Ontwikkelaars leren snel te reageren op bevindingen, terwijl beveiligingsteams de impact van vervolgactiviteiten binnen de SDLC minimaliseren. De integratie van kwetsbaarheidsbeheer in CI/CD-pijplijnen wordt nu beschouwd als een standaardpraktijk op het gebied van beveiligingstechniek.
3. Risicoscores aanpassen: Zelfs wanneer er een vergelijking wordt gemaakt op basis van de CVSS-scores, is het mogelijk dat kwetsbaarheden op een manier worden geprioriteerd die niet het meest effectief is. Pas de risicobeoordeling aan op basis van specifieke kenmerken van uw omgeving, zoals de gevoeligheid van gegevens, wettelijke vereisten of gebruikers. Sommige tools voor continu kwetsbaarheidsbeheer bieden extra opties om de exploitgegevens of bedrijfsrelevantie te integreren. Met behulp van evenwichtige meetcriteria kunt u zich concentreren op de risico's die belangrijker zijn en eerder tot problemen zullen leiden.
4. Bevorder transparante rapportage: Managers en andere medewerkers die niet bij het proces betrokken zijn, hebben behoefte aan beknopte en relevante informatie over de status van kwetsbaarheden. Bouw dashboards die zich richten op openstaande kwesties, voortgang van patches en optimalisatie van compliance. Deze statistieken moeten regelmatig intern worden gedeeld om ervoor te zorgen dat alle relevante partijen zich blijven inzetten voor de zaak. Transparante rapportage helpt ook om situaties te voorkomen waarin bepaalde problemen worden verborgen of uitgesteld tot een later tijdstip waarop het geschikter zou zijn om de nodige reparaties uit te voeren.
5. Benadruk continue verbetering: Continue verbetering van elk programma is altijd een proces dat niet kan worden vermeden, hoe effectief het programma ook is. Voer na elke ernstige of herhaalde overtreding een analyse van de onderliggende oorzaak uit om te bepalen welke processen ontbreken. Pas de scanfrequentie aan, verhoog het aantal doelen of wijzig de scanmethoden als het dreigingslandschap verandert. Deze feedbackloop ondersteunt uw strategie voor continue kwetsbaarheidsscans om u aan te passen aan de steeds geavanceerdere aanvallen van hackers.

Hoe SentinelOne ondersteuning biedt bij continu kwetsbaarheidsbeheer

SentinelOne Singularity™ Vulnerability Management kan u helpen onbekende netwerkactiva te ontdekken, blinde vlekken te dichten en kwetsbaarheden te prioriteren met behulp van bestaande SentinelOne-agents. Het legt de basis voor autonome bedrijfsbeveiliging en kan IT-teams helpen om gelijke tred te houden met het steeds veranderende dreigingslandschap.

Organisaties kunnen hun beveiligingsstatus evalueren en continu inzicht krijgen in hun infrastructuur. De op intelligentie gebaseerde prioritering van kwetsbaarheden is gebaseerd op omgevingsfactoren en de kans op misbruik. U kunt risico's minimaliseren met de geautomatiseerde controles en gestroomlijnde IT- en beveiligingsworkflows van SentinelOne. Het helpt u om onbeheerde eindpunten te isoleren, agents te implementeren en hiaten in het zicht te dichten.

U kunt actieve en passieve scans combineren en apparaten, inclusief IoT-apparaten, met ongeëvenaarde nauwkeurigheid identificeren en vingerafdrukken nemen.

Met SentinelOne kunt u aanpasbare scanbeleidsregels instellen, zodat u de breedte en diepte van uw zoekopdrachten kunt bepalen.

Boek een gratis live demo voor meer informatie.

Conclusie

Statische beveiliging werkt niet meer, aangezien er dagelijks nieuwe bedreigingen opduiken en de vormen van aanvallen steeds creatiever worden. Continu kwetsbaarheidsbeheer kan worden omschreven als een proactieve, op bedreigingen gebaseerde aanpak om problemen te identificeren en op te lossen voordat ze tot ernstige inbreuken leiden. Dit model richt zich op dagelijkse/wekelijkse/maandelijkse scans, geautomatiseerde processen en gedetailleerde rapporten om de voortdurend evoluerende bedreigingen te volgen die inherent zijn aan elk hedendaags IT-landschap. Op deze manier zorgen organisaties ervoor dat er geen significante hiaten in hun beveiliging zijn die kunnen worden misbruikt, bereiken ze een betere naleving en handhaven ze de stabiliteit van hun beveiligingsprocessen.

Om een altijd actief scan- en patchprogramma te realiseren, moeten bovendien verschillende processen worden geïmplementeerd, moeten effectieve tools worden gebruikt en moeten mensen van zowel de IT- als de beveiligingsafdeling meewerken. Door best practices voor scannen in het DevOps-proces te implementeren, de risicoscore goed af te stemmen en andere activiteiten uit te voeren, kunnen organisaties de efficiëntie van het opsporen en verhelpen van kwetsbaarheden verbeteren. Voor bedrijven maakt de implementatie van moderne oplossingen zoals SentinelOne’s aanbod maakt de overgang nog gemakkelijker, omdat deze oplossingen de allesomvattende dekking bieden die nodig is voor het huidige dreigingslandschap.

Bent u benieuwd hoe SentinelOne u kan helpen? Vraag een gratis demo aan van SentinelOne Singularity™ en ontdek hoe het organisaties kan voorzien van realtime detectie van bedreigingen, continue scans en geautomatiseerde patchworkflows om elke fase van kwetsbaarheidsbeheer te optimaliseren.

"

Veelgestelde vragen over kwetsbaarheidsbeoordeling

Wat zijn de voordelen van continu kwetsbaarheidsbeheer?

Continu kwetsbaarheidsbeheer zorgt voor een betere risicobeperking en laat u zien waar bedreigingen vandaan komen. Een van de grootste voordelen is dat u de blootstelling aan risico's en de tijd die nodig is om hierop te reageren tot een minimum kunt beperken. Het is ook een cruciale vereiste om uw IT-beveiligingsdoelstellingen te halen en kan helpen bij het standaardiseren en implementeren van de beste beveiligingspraktijken.

U bent ook verlost van een hoop compliance-problemen, wat uw beveiligingspositie kan versterken en het kwetsbaarheidsbeheer kan stroomlijnen.

Hoe verbetert continu kwetsbaarheidsbeheer de beveiligingsstatus?

Het vermindert de werklast van uw beveiligings- en IT-teams. U krijgt continu inzicht in de status van uw infrastructuur en SentinelOne kan u ook helpen bij het controleren van uw accounts. U kunt de responstijden verbeteren door kwetsbaarheidsbeheer te automatiseren en de algehele beveiliging te verbeteren.

Hoe meet je het succes van continu kwetsbaarheidsbeheer?

De belangrijkste meetcriteria zijn gemiddelde tijd tot actie, risicoscores, acceptatie, risicoscores, gemiddelde leeftijd van kwetsbaarheden, interne versus externe blootstelling, herhalingspercentage en het totale aantal verholpen risico's. Dit zijn de belangrijkste KPI's waar u op moet letten om het succes van uw strategie voor continu kwetsbaarheidsbeheer te meten.

Wat zijn de meest gebruikte tools voor continu kwetsbaarheidsbeheer?

U kunt SentinelOne's agentloze CNAPP gebruiken om kwetsbaarheidsbeoordelingen uit te voeren. Singularity™ Vulnerability Management tool kan ook worden gebruikt om kwetsbaarheden te prioriteren met behulp van bestaande SentinelOne-agents. Dit zijn momenteel enkele van de beste opties die er zijn.