We zijn al in 2025 en de bedreigers zijn actiever dan ooit. Nu generatieve AI in verschillende bedrijfsactiviteiten wordt geïntegreerd, maakt 46 procent van de beveiligingsprofessionals zich zorgen over nieuwe kwetsbaarheden. Bovendien maakt het ontbreken van een goed kader en een goede strategie de organisatie en haar activa kwetsbaar voor voortdurend evoluerende criminelen. Door best practices voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer toe te passen, kunnen bedrijven echter huidige bedreigingen identificeren en evalueren en beschermende maatregelen nemen om bedreigingen tegen te gaan voordat ze erger worden.
In dit artikel definiëren we wat bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer is, waarom het belangrijk is voor elke organisatie, ongeacht de omvang, en hoe het kan worden geïntegreerd in kaders voor risicobeoordeling. We bespreken ook hoe het gebruik van kwetsbaarheidsbeheer en dreigingsinformatie waardevolle informatie kan opleveren om cyberdreigingen tegen te gaan. Aan het einde van dit artikel begrijpt u de belangrijkste elementen van een goede verdediging die voldoet aan de nalevingsvereisten en uw IT-systemen versterkt.
Wat is bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer?
Bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer is het proces waarbij digitale activa worden beschermd tegen bedreigingen met behulp van technologie, proceskaders en menselijke expertise. Dit kan worden gedefinieerd als het proces waarbij defecten in software, hardware en netwerken worden opgespoord en gecategoriseerd, om ze vervolgens te verhelpen. Een goed proces voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer omvat ook nieuw ontdekte bedreigingen, onbekende bedreigingen en bekende bedreigingen, waarbij elke bedreiging aan risico's wordt gekoppeld.
Uit gegevens blijkt dat 71% van de cyberleiders op de jaarlijkse bijeenkomst over cyberbeveiliging in 2024 verklaarde dat kleine organisaties zich op een keerpunt bevinden als het gaat om het omgaan met cyberrisico's. Daarom is er behoefte aan een meer omvattende strategie die zowel technologie als paraatheid op organisatieniveau omvat.
In wezen gaat kwetsbaarheids- en bedreigingsbeheer niet alleen over het oplossen van problemen, maar ook over hoe men een risico definieert en hoe dit risico zich verhoudt tot een bepaalde zwakte. Door de kans op misbruik, aanvalspatronen en huidige controles te evalueren, kunnen beveiligingsteams bepalen waar ze hun inspanningen op moeten richten om de grootste impact te hebben. Het doel is om een proces voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer te ontwikkelen dat voortdurend op zoek is naar bedreigingen en kwetsbaarheden, daar snel op reageert en effectief communiceert met afdelingen. Het helpt IT- en beveiligingsmanagers om proactief te plannen, kritieke problemen op te lossen en te voldoen aan de regels en voorschriften van de sector. Zonder deze strategische visie kunnen organisaties gewoon doorgaan met het individueel toepassen van patches op software, zonder te zien hoe deze zich verhouden tot de huidige aanvalspatronen.
Best practices voor kwetsbaarheids- en bedreigingsbeheer: 10 bruikbare tips
Als het gaat om het bestrijden van bedreigingen, kunnen enkele van de best practices op het gebied van bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer een groot verschil maken. In een recent onderzoek onder CEO's over de hele wereld is 74 procent van de respondenten het erover eens dat het opbouwen van een robuuste cybercultuur essentieel is voordat AI wordt geïmplementeerd. In dit gedeelte vindt u tien praktische stappen om een end-to-end verdedigingsstrategie te creëren, inclusief kwetsbaarheids- en dreigingsbeoordeling en het gebruik van kwetsbaarheidsbeheer en dreigingsinformatie. Elke suggestie gaat vergezeld van een voorbeeld van hoe deze in de praktijk kan worden toegepast, wat bedrijven helpt om het idee consistent te implementeren.
1. Stel een uitgebreide inventaris van bedrijfsmiddelen op
De eerste stap in elk goed proces voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer is ervoor te zorgen dat u over een goede inventaris van bedrijfsmiddelen beschikt. Door servers, applicaties, eindpunten en IoT-apparaten te categoriseren, krijgen beveiligingsteams een duidelijk beeld van wat bescherming nodig heeft en hoe scanschema's moeten worden opgesteld. Deze aanpak is erg nuttig om te beslissen welk systeem als eerste moet worden gepatcht, vooral wanneer nieuwe bedreigingen worden geïdentificeerd. Het biedt ook een bijgewerkte lijst voor het uitvoeren van periodieke scans naar niet-geregistreerde of 'schaduw'-apparaten die mogelijk onbekende gebreken verbergen. Bovendien is het voor een bedrijf onmogelijk om een asset te verdedigen die niet in de inventarislijst is opgenomen.
Voorbeeld:
Laten we eens kijken naar een middelgroot productiebedrijf dat een nieuwe markt van clouddiensten is betreden. Hun beveiligingsteam weet waar al hun cloudinstanties en on-prem servers zich bevinden en hoe ze zijn getagd op basis van functie en kriticiteit. Wanneer een ernstige kwetsbaarheid voor het uitvoeren van externe code wordt ontdekt, kunnen ze snel vaststellen op welke computers de gecompromitteerde software draait. Op deze manier kunnen ze het probleem onmiddellijk aanpakken en tegelijkertijd voldoen aan de best practices voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer door prioriteit te geven aan de meest kritieke activa.
2. Voer periodieke kwetsbaarheids- en bedreigingsanalyses uit
Scannen en analyseren zijn de twee belangrijkste activiteiten die kwetsbaarheids- en bedreigingsbeheer definiëren. Geautomatiseerde scanners identificeren bekende exploits, terwijl de code- en handtekeningbeoordelingen, samen met bedreigingsinformatie, informatie geven over nieuwe en zich ontwikkelende bedreigingen. Door de integratie van detectie met risicoscores kunnen teams kwetsbaarheden categoriseren in kritieke, hoge, gemiddelde en lage prioriteit op basis van de volwassenheid en impact van de exploit. Deze activiteiten voor het beoordelen van kwetsbaarheden en bedreigingen moeten periodiek worden uitgevoerd, waarbij de frequentie wordt aangepast aan de risicobereidheid, wettelijke verplichtingen en technologische vooruitgang van de organisatie.
Voorbeeld:
Een zorgverlener moet ervoor zorgen dat hij voldoet aan de HIPAA-regels, die voorschrijven dat er regelmatig een risicoanalyse moet worden uitgevoerd. Zij gebruiken met name verschillende gespecialiseerde scanners voor de gezondheidszorg om elektronische patiëntendossiers te onderzoeken op kritieke kwetsbaarheden in de software. Zodra er nieuwe bedreigingen worden geïdentificeerd die misbruik maken van interfaces van medische apparatuur, past het beveiligingsteam de scanparameters aan en verscherpt het de controle. Dit weerspiegelt de best practice van bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer, waarbij geen enkele fout onopgelost blijft en elk relevant systeem opnieuw wordt beoordeeld.
3. Kwetsbaarheden classificeren en prioriteren
Naarmate er steeds vaker bedreigingen worden geïdentificeerd, wordt het noodzakelijk om onderscheid te maken tussen het signaal en de ruis. Het is erg belangrijk om de zwakke punten te classificeren en te prioriteren om een gericht programma voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer te hebben. Met frameworks zoals het Common Vulnerability Scoring System (CVSS) en door context toe te voegen aan parameters zoals de frequentie van misbruik en de gevoeligheid van gegevens, kan het beveiligingsteam gemakkelijk vaststellen welke specifieke hiaten het gevaarlijkst zijn. Deze aanpak wijst middelen toe waar ze het meest effectief zijn, door zich te concentreren op de gebieden die de grootste verbetering opleveren.
Voorbeeld:
Een internationale bank met talrijke datacenters kent aan elke server een rangorde toe op basis van de gevolgen voor het bedrijf, variërend van kritieke financiële transacties tot rapportage. Wanneer deze servers worden gescand op kwetsbaarheden, combineren de analisten openbare exploitrapporten met de interne informatie van de bank. Ze identificeren een volledig operationele buffer overflow-aanvalsvector op een betalingsplatform dat momenteel door verschillende hackers wordt gebruikt. Door dat systeem onmiddellijk aan te pakken, illustreren ze de principes van bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer: pak eerst de meest kritieke problemen aan.
4. Integreer kwetsbaarheidsbeheer en bedreigingsinformatie
Door kwetsbaarheidsbeheer te integreren met bedreigingsinformatie kunnen nieuwe exploits worden geïdentificeerd die verband houden met bekende kwetsbaarheden. Bedreigingsinformatie zorgt voor een realistischer beeld: maken cybercriminelen op dit moment misbruik van een bepaalde zwakte? Is er een zero-day-exploit beschikbaar in het publieke domein? Door deze details in een programma voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer op te nemen, wordt het besluitvormingsproces voor het stellen van prioriteiten verbeterd en kunnen er subtielere benaderingen voor herstel worden toegepast. De integratie van scantools met externe informatie vergroot de dekking van de omgeving, in tegenstelling tot het uitsluitend vertrouwen op kwetsbaarheidsdatabases die vaak verouderd zijn.
Voorbeeld:
Een e-commercebedrijf ontvangt een aantal feeds met informatie over bedreigingen die zich richten op kwaadaardige software voor de detailhandel. Wanneer het bedrijf verneemt dat een exploitketen een veelgebruikte plug-in voor betalingsgateways treft, wordt deze informatie als hoog risico geprioriteerd. Het bedrijf verifieert deze informatie met zijn wekelijkse kwetsbaarheidsscan, waarbij het ontdekt dat 20% van zijn webservers deze specifieke plug-in gebruikt. Bij de onmiddellijke implementatie van patches leggen ze uit hoe bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheerpraktijken gebruikmaken van realtime informatie om aanvallen te voorkomen.
5. Stel een duidelijk herstel- en patchschema op
Detectie heeft geen zin als de kwetsbaarheden open blijven staan en lange tijd kunnen worden misbruikt. Om een effectief beheer van kwetsbaarheden en bedreigingen te garanderen, moet het patchen op een rationele manier worden gepland, waarbij rekening wordt gehouden met de operationele vereisten. Een dergelijk schema is gebaseerd op de ernst van het probleem: kritieke wijzigingen worden binnen een dag doorgevoerd, terwijl minder urgente wijzigingen binnen een week of zelfs twee weken kunnen worden geïmplementeerd. Deze formalisering van intervallen en escalaties helpt voorkomen dat er ernstige zwakke punten ontstaan door een gebrek aan duidelijkheid of verantwoordelijkheid. Ook helpt het documenteren van elke patchcyclus bij het bijhouden van de naleving en de aangebrachte verbeteringen.
Voorbeeld:
Een wereldwijd retailmerk maakt gebruik van een patchcyclus, die ook is gestructureerd in weken of maanden waarin updates worden gebundeld. Wanneer zich een kritiek probleem voordoet met de kassasystemen, gaat het proces over op de noodmodus en wordt het binnen 48 uur gepatcht. Op deze manier beschermt de retailer zichzelf niet alleen tegen een verhoogd risico, maar bewijst hij ook dat hij de gestelde deadlines naleeft. Dit is een goed voorbeeld van best practices voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer, die gericht zijn op tijdig handelen.
6. Cloudomgevingen continu monitoren
Steeds meer bedrijven kiezen ervoor om hun data en workload te verplaatsen naar publieke, private of hybride clouds. Hoewel de cloudproviders bepaalde maatregelen hebben getroffen om de veiligheid te waarborgen, ligt de primaire verantwoordelijkheid altijd bij de klantorganisatie. Deze moet een uitgebreid proces voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer omvatten om de configuraties, virtuele machines, containers en Kubernetes-clusters in deze cloudomgevingen te scannen. De realtime cloudmonitoringtools in combinatie met identiteits- en toegangsbeheersystemen waarschuwen de organisatie wanneer er een poging tot compromittering wordt ondernomen of wanneer er een verkeerde configuratie is gemaakt die tot een inbreuk kan leiden.
Voorbeeld:
Een tech-startup host zijn microservices op AWS, maar behoudt een on-prem DevOps-pijplijn. Om de beveiliging te centraliseren, implementeert de startup ook regels voor continu scannen waarmee de cloudstack en de lokale servers kunnen worden gescand. Als bijvoorbeeld wordt ontdekt dat een verkeerd geconfigureerde S3-bucket openbaar toegankelijk is, stelt het systeem de beheerders onmiddellijk op de hoogte en corrigeert het het probleem. Een dergelijke gecombineerde oplossing benadrukt de beveiliging en risicobeperking in multi-cloud- of hybride omgevingen zonder hiaten.
7. Voer regelmatig penetratietests uit
Terwijl geautomatiseerde tools vooraf ontdekte beveiligingszwakheden aan het licht brengen, kunnen penetratietesters onopgemerkte logische fouten of interacties blootleggen. Penetratietesten zijn een goede manier om ervoor te zorgen dat het programma voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer niet verouderd raakt en te veel afhankelijk wordt van routinematige scans. Ethische hackers zijn hoogopgeleide professionals die reële bedreigingen nabootsen en kleine kwetsbaarheden koppelen aan kritieke paden. Het resultaat is een diepgaander inzicht in de kwetsbaarheden van de organisatie, waardoor teams zich kunnen concentreren op de gebieden die structurele verbeteringen nodig hebben die buiten het bereik van de gewone scanners vallen.
Voorbeeld:
Een financiële dienstverlener voert maandelijks een kwetsbaarheidsbeoordeling uit, maar maakt ook minstens twee keer per jaar gebruik van de diensten van een professioneel pentestingbedrijf. Hoewel de meeste scans geen problemen aan het licht brengen, identificeren de testers een meerfasige exploit met behulp van authenticatietokens in een obscure interne API. De dienstverlener pakt deze zwakke plek snel aan en verbetert de beveiligingsscans om dergelijke problemen in de toekomst te kunnen identificeren. Deze aanpak laat zien hoe bedreigingen en kwetsbaarheden moeten worden beheerd door geautomatiseerde processen te combineren met menselijke analyse.
8. Stel een degelijk incidentresponsteam samen
Zelfs de beste plannen om de risico's van kwetsbaarheden en bedreigingen te beheersen, bieden nog steeds geen bescherming tegen alle bedreigingen. Wanneer zich een incident voordoet, is het cruciaal om snel te handelen om verdere schade of een volledige vernietiging te voorkomen. Daarom moeten de leden van het incidentresponsteam (IRT) op de hoogte zijn van interne systemen, escalatieprocedures en de samenwerking met externe partners. Door hen te integreren in het algemene proces voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer, worden ontdekte kwetsbaarheden niet alleen aangepakt om ze te verhelpen, maar dragen ze ook bij aan verbeterde detectieregels en communicatie tussen teams.
Voorbeeld:
Bij een grote telecommunicatiedienstverlener voert het IRT maandelijks simulatieoefeningen uit waarbij de scenario's fictieve inbreuken zijn. Wanneer het team een echte indringer tegenkomt die gebruikmaakt van een niet-gepatchte dienst voor het delen van bestanden, heeft het een duidelijk actieplan: de getroffen host in quarantaine plaatsen, kwaadaardige IP-adressen blokkeren en een geavanceerde analyse starten. Deze snelle actie, gebaseerd op een uitgebreid plan voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer, helpt de inbreuk te beteugelen voordat de informatie van de klant in gevaar komt.
9. Creëer een cultuur en governance waarin veiligheid voorop staat
Hoewel bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer afhankelijk kan zijn van technologie, is de cultuur van een organisatie net zo belangrijk. Dit betekent dat alle medewerkers in de organisatie, of ze nu bij HR, marketing of de financiële afdeling werken, de basisprincipes van cyberbeveiliging moeten kennen en moeten weten hoe ze phishingaanvallen kunnen detecteren en hoe ze een sterk wachtwoord kunnen maken.
Er kunnen beveiligingsgovernancestructuren worden opgezet, bijvoorbeeld commissies of besturen, om beleid te monitoren en te implementeren en middelen toe te wijzen. Wanneer deze bestuursmechanismen zijn afgestemd op de technische scan- en patchcycli, blijft de hele onderneming beschermd.
Voorbeeld:
Een autofabrikant richt een veiligheidsbestuursraad op die eens per kwartaal bijeenkomt. Deze raad houdt de gemiddelde tijd bij die nodig is om patches te installeren, de meest kritieke kwetsbaarheden die nog niet zijn gepatcht en de voltooiingspercentages van personeelstrainingen. Ze zorgen ervoor dat eventuele hiaten, zoals een trage uitrol van patches in de fabriek, snel worden aangepakt. Door technologie te integreren met leiderschap breiden ze de identificatie van kwetsbaarheden en bedreigingen uit van IT-medewerkers naar de rest van het personeel.
10. Verfijn en ontwikkel uw strategie voortdurend
Bedreigingen en kwetsbaarheden zijn dynamisch en evolueren in de loop van de tijd, waardoor het van cruciaal belang is om het programma voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer voortdurend te herzien. Teams moeten wendbaar blijven door wekelijks de dreigingsinformatie, scantools en het herstelproces te evalueren. Dit betekent dat beleid moet worden aangepast, dat er indien nodig moet worden overgestapt op betere oplossingen en dat taken moeten worden herverdeeld wanneer er hiaten zijn. Het vaststellen van maatstaven zoals de gemiddelde tijd om een dreiging te detecteren of de gemiddelde tijd om een patch te installeren, helpt ook bij het volgen van de voortgang en het achterhalen van wat het herstelproces vertraagt.
Voorbeeld:
Een multinationaal logistiek bedrijf voert elk kwartaal een post-mortemonderzoek uit, waarbij alle geïdentificeerde risico's en de tijd die nodig is om deze aan te pakken, worden meegenomen. Uit de bevindingen blijkt dat het werk op een bepaald gebied vaak leidt tot uitstel van updates voor verouderde magazijnsystemen. Met deze inzichten in het achterhoofd implementeert het management cross-training en een juiste verdeling van middelen. Deze gesloten feedbackloop is een goed voorbeeld van best practices voor het beheer van bedreigingen en kwetsbaarheden: de strategie ontwikkelt zich naarmate bedreigingen en operationele omgevingen veranderen.
Conclusie
Een strategische aanpak van kwetsbaarheids- en bedreigingsbeheer omvat voortdurende identificatie, nauwkeurige categorisering en onmiddellijke mitigatie. Door detectie, patching en governance te combineren in een samenhangende aanpak, kunnen organisaties aanzienlijke vooruitgang boeken tegen zowel de eenvoudige ransomware-bendes als de geavanceerde nationale groepen en iedereen daartussenin. Van dagelijkse of wekelijkse updates van de activalijst tot kwetsbaarheidsbeheer en dreigingsinformatie, deze beschermende maatregelen veranderen reactieve processen in goed gecoördineerde verdedigingsstrategieën.
Begrijp dat er geen perfecte oplossing of één enkel waterdicht beleid bestaat dat bescherming biedt tegen alle bedreigingen. Cybersecurity is namelijk een voortdurend in ontwikkeling zijnd vakgebied dat voortdurend leren en verbeteren vereist. Bedrijven die best practices voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer hebben geïmplementeerd, zijn echter veel beter voorbereid op dergelijke veranderingen en zijn klaar om alle mogelijke bedreigingen het hoofd te bieden met behulp van bekende en onbekende methoden.
FAQs
De eerste stap die organisaties moeten nemen, is ervoor zorgen dat ze een inventaris hebben van alle activa. De tweede stap is het uitvoeren van periodieke kwetsbaarheidsscans en categorisering. Koppel vervolgens kwetsbaarheidsbeheer en dreigingsinformatie aan elkaar, zodat men in realtime updates kan krijgen over actieve exploits. Het is ook belangrijk om duidelijke escalatieprocedures op te stellen om kritieke problemen op te lossen en ervoor te zorgen dat dergelijke kwetsbaarheden zo snel mogelijk worden gepatcht. Stimuleer ten slotte een veiligheidsgerichte cultuur waarin beleid periodiek wordt herzien, het responsmechanisme wordt gesimuleerd en het beheer van bedreigingen en kwetsbaarheden wordt geoptimaliseerd.
Een gestructureerd proces voor het beheer van bedreigingen en kwetsbaarheden omvat het identificeren van potentiële bedreigingen in het systeem en de bijbehorende kwetsbaarheden voordat aanvallers hiervan kunnen profiteren. Door middel van scannen, analyseren en prioriteren pakken teams eerst de belangrijkste problemen aan. Deze systematische cyclus stimuleert ook de verantwoordelijkheid, aangezien alle medewerkers hun rol bij het identificeren, rapporteren en corrigeren van problemen begrijpen. De integratie van deze elementen leidt tot een vermindering van onveilige gebieden en een betere reactie op nieuw ontdekte kwetsbaarheden.
Een robuust programma voor bedreigings- en kwetsbaarheidsbeheer integreert het identificeren van bedreigingen en kwetsbaarheden, de beoordeling ervan, het beperken ervan en de voortdurende monitoring ervan in één enkel proces. Het omvat tools voor lineaire scans of eenvoudige pentests, duidelijke documentatie van patches en tijdige reacties van het incidentresponsteam. De inzet van leidinggevenden garandeert dat er voldoende middelen en resources beschikbaar zijn voor de integratie van de benodigde technologieën en trainingen. Daarom is het belangrijk om rekening te houden met het vermogen om te veranderen, de voortdurende herbeoordeling en de naleving door de organisatie van de steeds veranderende regelgeving en bedreigingen.
Kwetsbaarheidsbeheer en dreigingsinformatie zijn cyclische processen en wijzen op nieuw ontdekte zwakke plekken die aanvallers in het wild gebruiken. Door externe dreigingsgegevens in kaart te brengen op basis van de scanresultaten, krijgt de beveiligingsafdeling een beter inzicht in welke van deze kwesties aandacht vereisen. Dit optimaliseert het gebruik van middelen, omdat personeel niet wordt opgehouden door theoretische bedreigingen, maar zich kan concentreren op daadwerkelijke bedreigingen. Het helpt organisaties ook flexibel te blijven en de prioriteit van detectie en patching aan te passen wanneer een nieuwe campagne of exploitversie wordt geïdentificeerd.
