Open source-beveiligingsaudit: een eenvoudige handleiding

Leer hoe u een open-sourcebeveiligingsaudit uitvoert. Ontdek de belangrijkste stappen, veelvoorkomende kwetsbaarheden en best practices om de softwarebeveiliging te verbeteren en uw organisatie in 2025 te beschermen.

Open source is de drijvende kracht geworden in veel sectoren, variërend van de meest geavanceerde AI-frameworks tot bibliotheken die cloudoperaties vergemakkelijken. Recente statistieken tonen aan dat 80% van de bedrijven het gebruik van open source in het afgelopen jaar heeft uitgebreid, wat het belang van de technologie onderstreept. Naarmate deze repositories groeien, nemen echter ook de bedreigingen toe: verouderde afhankelijkheden, over het hoofd geziene patches of zelfs kwaadaardige code-commits. Een uitgebreide beveiligingsbeoordeling van de open source-bibliotheken maakt het mogelijk om de verborgen kwetsbaarheden in de code te ontdekken en een sterke codebeveiliging te realiseren.

In dit artikel beschrijven we wat een open source-beveiligingsaudit inhoudt en waarom deze nodig is om essentiële repositories en bibliotheken van derden te beschermen. Vervolgens kijken we naar de fundamentele oorzaken die een constante controle van open source-software noodzakelijk maken, evenals de kritieke risico's die uw systemen bedreigen.

Vervolgens vindt u een gedetailleerde beschrijving van de algemene workflow en een lijst met aanbevelingen voor het scannen van uw afhankelijkheden, evenals informatie over veelvoorkomende problemen en aanbevelingen om succesvolle infiltratie te voorkomen.

Wat is een open source-beveiligingsaudit?

Een open source-beveiligingsaudit is het proces waarbij alle bibliotheken, frameworks en componenten worden gecontroleerd waarvan uw applicaties afhankelijk zijn, om kwetsbaarheden te identificeren, zoals niet-gepatchte CVE's en kwaadaardige commit-geschiedenissen die aanvallers kunnen misbruiken. Naast het zoeken naar bekende kwetsbaarheden, controleren auditors ook of de licenties worden nageleefd, om ervoor te zorgen dat het gebruik legaal is en bedreigingen voor de toeleveringsketen tot een minimum worden beperkt. Het proces omvat vaak zowel statische als dynamische analyse, het in kaart brengen van afhankelijkheden en handmatig onderzoek om een duidelijk en effectief beeld te krijgen van de infiltratiemogelijkheden van elke module.

Door te verwijzen naar vastgestelde benchmarks, zoals het toepassen van het concept van tijdelijk gebruik of het controleren van digitale handtekeningen, wordt een codebase beschermd tegen infiltratie en licentieovertredingen. Deze integratie helpt bij het voorkomen van infiltratie vanaf de ontwerpfase tot de implementatiefase, waarbij ontwikkelingscycli worden afgestemd op beveiligingsfeedback. Ten slotte zorgt een open source-audit voor stabiele software-uitbreidingen om ervoor te zorgen dat de omgeving veilig, geoptimaliseerd en in overeenstemming met de eisen van de onderneming is.

Noodzaak van open source software-auditing

Volgens het rapport bleek dat 84% van de codebases ten minste één open source-kwetsbaarheid had en 74% kritieke kwetsbaarheden. Tegelijkertijd werd ontdekt dat 91% van de codebases momenteel tien versies achterloopt op de laatste update. Deze statistieken laten zien dat er risico's bestaan op penetratie in open source als gevolg van nalatigheid of wanbeheer. Hieronder staan vijf redenen waarom bedrijven een open source software-audit moeten uitvoeren om de betrouwbaarheid van software, het vertrouwen van gebruikers en de bedrijfsvoering te beschermen tegen infiltraties:

1. Voorkomen van grootschalige kwetsbaarheden en misbruik: Aangezien open source-code wordt gebruikt in de meeste softwaretoepassingen, variërend van cryptografische bibliotheken in besturingssystemen tot cruciale frameworks, zoeken criminelen systematisch naar misbruikvectoren in veelgebruikte modules. Een open source-beveiligingsaudit garandeert dat debug-stubs of oudere versies die niet zijn gepatcht, blootstelling kunnen veroorzaken. Wanneer elke bibliotheek wordt gescand op bekende CVE's en de actieve patch-updates worden bevestigd, daalt het succespercentage van infiltraties aanzienlijk. Over meerdere uitbreidingen heen integreert uw dev-pijplijn scanning met elke commit, waardoor infiltratiepreventie en stabiele code-uitbreidingen aan elkaar worden gekoppeld.
2. Compliant blijven en licentieconflicten vermijden: Sommige open-source modules worden geleverd met strikte licenties zoals GPL of AGPL die de distributie of het gebruik van de software beperken. Als u afhankelijk bent van dergelijke repositories, kunt u juridische problemen krijgen of uw code kan worden overgenomen door kwaadwillende forks als u deze niet controleert. Een krachtige aanpak combineert de scan met licentiecontroles, waardoor de weerbaarheid tegen infiltratie wordt versterkt en tegelijkertijd het juridische aspect wordt gewaarborgd. Door elke upgrade of nieuw geïntroduceerde bibliotheek te controleren, blijft het infiltratierisico laag en wordt tegelijkertijd voldaan aan de beveiligingsbehoeften van de onderneming.
3. Beperking van risico's in de toeleveringsketen: Moderne ontwikkeling gebeurt meestal niet door code helemaal opnieuw te schrijven, maar is vaak afhankelijk van code van derden. Dit komt omdat de beheerders op dit proces vertrouwen en aanvallers hiervan profiteren door slechte commits te injecteren of de inloggegevens van beheerders te stelen. Een open source-audit controleert de bron van elke bibliotheek, de commitgeschiedenis en de hash om inbraken te voorkomen. Deze synergie zorgt voor weerbaarheid tegen infiltratie in de microservice, container of build, zodat criminelen niet via de gecompromitteerde bibliotheek in de omgeving kunnen binnendringen.
4. Vermindering van technische schulden en patch-overhead: Wanneer teams bibliotheken een half jaar of een jaar lang niet updaten, stapelen de infiltratiemogelijkheden zich op en resulteren ze in gigantische patchcycli die nieuwe functies belemmeren. Een geïntegreerd open source-beveiligingsmodel voor software integreert scanning in dagelijkse ontwikkelingssprints, waarbij resterende zwakke punten of verouderde calls worden geïdentificeerd. Bij elke uitbreiding integreren medewerkers infiltratiedetectie met typische codemerges, waardoor de robuustheid tegen infiltratie wordt gesynchroniseerd met snelheid. Het bespaart uw organisatie ook die frequente, last-minute patchmarathons of herschrijfscenario's die worden veroorzaakt door infiltratie.
5. Vertrouwen van gebruikers en partners opbouwen: Klanten, regelgevers en samenwerkingspartners verwachten dat uw open source-code-auditprocessen alle infiltratiehoeken dekken. Wanneer u verwijst naar officiële best practices of scanframeworks, garandeert u de belanghebbenden een goed beheer van de toeleveringsketen. De synergie helpt infiltratie te voorkomen en aangezien consumenten dit associëren met geloofwaardigheid, is het cruciaal voor het sluiten van nieuwe B2B-contracten of het koppelen met andere systemen. Met elke uitbreiding versterkt dit uw positie als betrouwbare, infiltratiebestendige bondgenoot in een sterk verzadigde omgeving.

Veelvoorkomende beveiligingsrisico's in open source software

Open source code is gunstig voor de groei van applicaties, maar het heeft het probleem van infiltratie als beheerders, ontwikkelaars of medewerkers nalaten om regelmatig te scannen of patches toe te passen. Zo nam alleen al in het afgelopen jaar de kans op infiltratie toe doordat zich nieuwe CVE's opstapelden in veelgebruikte modules of frameworks. In de volgende paragrafen belichten we vijf risico's die u moet vermijden bij het integreren van open-source software.

1. Verouderde bibliotheken en niet-gepatchte CVE's: Veel organisaties gebruiken in feite oudere versies, sommige zelfs meerdere releases achter op de huidige stabiele branch. Wanneer dergelijke infiltratiehoeken bekend zijn, maken aanvallers misbruik van de kwetsbaarheden en blijven deze maandenlang onopgelost. Door te verwijzen naar een open source software-audit, sluit het scannen aan bij het personeel van DevOps, waardoor infiltratiedetectie vanaf de ontwikkeling tot aan de release wordt gekoppeld. Bij opeenvolgende uitbreidingen of zelfs bij het gebruik van tijdelijke versies of vastgezette versies, belemmert dit het succes van infiltratie vanuit de verouderde code.
2. Kwaadaardige code of achterdeurtjes: Kwaadaardige code kan worden geïntroduceerd als de beheerder is gecompromitteerd of als de repository is overgenomen. Malware-authors verbergen extra functionaliteit in een applicatie, zoals een exfiltratiemodule, die wordt geactiveerd zodra de malware in het wild wordt vrijgegeven. Een uitgebreide open source-codereview controleert de commitgeschiedenis, codewijzigingen en cryptografische hash. Dit is nuttig om infiltratie te voorkomen, aangezien alleen authentieke commits worden toegestaan in de dev-pijplijn, terwijl tegelijkertijd synergie wordt gecreëerd tussen infiltratiebestendigheid en stabiele uitbreidingen.
3. Niet-geverifieerde licentie of wettelijke beperkingen: Hoewel infiltratie in verband kan worden gebracht met hacking, kan het niet naleven van licenties de bedrijfsvoering in gevaar brengen of tot een rechtszaak leiden. Het hebben van een open source-bibliotheek met een onduidelijk of inconsistent licentiebeleid verhoogt het infiltratierisico op een ander niveau, zoals openbaarmaking van code of gebruiksbeperkingen. Door scanning te integreren met juridische controles, combineren medewerkers infiltratiedetectie met nalevingstaken. In opeenvolgende uitbreidingsrondes zoeken de ontwikkelaars naar bibliotheken die voldoen aan de bedrijfsdoelstellingen, waardoor een hoge infiltratierobuustheid wordt bereikt met stabiele juridische ondersteuning.
4. Transitieve afhankelijkheidscomplexiteit: Eén bibliotheek op het hoogste niveau kan nog eens 10 bibliotheken importeren, en elk van deze bibliotheken kan weer andere bibliotheken importeren. Deze diepe aanvalsketens worden door aanvallers gebruikt omdat ze weten dat u mogelijk niet op elk niveau infiltratiehoeken volgt. Een sterke combinatie van scannen en automatische afhankelijkheidsmapping koppelt infiltratiedetectie in primaire modules aan geneste submodules. Bij meerdere uitbreidingen synchroniseren medewerkers tijdelijk gebruik of vastgezette versiestrategieën, waardoor infiltratiehoeken zelfs in grote codegrafieken laag blijven.
5. Niet-gescande ontwikkelings- en testartefacten: Ontwikkelaars gebruiken vaak open source-referentiebibliotheken voor nevenprojecten of om testharnassen te bouwen, maar gebruiken deze niet daadwerkelijk voor het scannen. Cyberaanvallers maken hiervan gebruik door gebruik te maken van de overgebleven ontwikkelingscode of tijdelijke scripts, toegang te krijgen via de ene omgeving en vervolgens naar de andere te gaan. Om het personeel te verenigen voor infiltratiedetectie, raadpleegt het personeel een open source-auditraamwerk dat alle repositories of dev-clusters weergeeft. Bij elke uitbreiding combineert dev-gebruik scannen met dagelijkse sprints, waardoor infiltratiebestendigheid van sandbox tot productie wordt geïntegreerd.

Hoe voer je een open source-beveiligingsaudit uit?

Een geïntegreerde aanpak combineert scantools, afhankelijkheidscontroles, handmatige beoordelingen en triage na de audit met standaard ontwikkelingsactiviteiten om infiltratiedetectie te synchroniseren met normale ontwikkeling. Hier zijn de zes stappen die codescanning, omgevingsscanning en nalevingscontroles met elkaar verbinden om een open source-beveiligingsauditlevenscyclus te vormen:

1. Bepaal de reikwijdte en inventariseer repositories: Begin met het identificeren van de projecten, microservices of tijdelijke codemodules die moeten worden gecontroleerd. Deze synergie bevordert infiltratiedetectie in de gehele codebase, van de belangrijkste productielijnen tot minder bekende ontwikkelingsprototypes. Medewerkers geven ook de specifieke frameworks, talen of belangrijke open source-afhankelijkheden aan die relevant zijn voor de beoogde scan. Bij elke uitbreiding overlapt tijdelijke code de scan met het dagelijkse ontwikkelingswerk, waardoor anti-infiltratie wordt gekoppeld aan efficiëntie.
2. Verzamel tools en configuratie: Selecteer vervolgens scanoplossingen die de door u geselecteerde talen analyseren, zoals SAST of compositieanalyse. Medewerkers standaardiseren infiltratiedetectie door te verwijzen naar de best practices voor open source-beveiligingsauditactiviteiten. Door deze scanners in te stellen met regels of bepaalde bekende veilige patronen uit te sluiten, kunnen infiltratiesignalen verder worden gedefinieerd. Naarmate u vordert met verschillende uitbreidingen, kunt u de scanningsdrempels verfijnen om valse alarmen te minimaliseren en tegelijkertijd daadwerkelijke infiltratiehoeken te identificeren.
3. Geautomatiseerde afhankelijkheidsmapping en CVE-controles: Tools genereren een afhankelijkheidsgrafiek die elke tool weergeeft, samen met de afhankelijke modules verderop in de keten. De integratie verbetert de identificatie van infiltraties, wat betekent dat medewerkers snel kunnen zien welke modules verouderd zijn of specifieke CVE's bevatten. Door rekening te houden met open source-beveiligingsrisico's, zorgen ontwikkelaars ervoor dat het programma indien mogelijk wordt gepatcht of vervangen in geval van kwetsbaarheden. Naarmate de uitbreidingen zich herhalen, verweeft het tijdelijke gebruik de scanning en de overbruggende infiltratiedetectie met dagelijkse samenvoegingen.
4. Handmatige codereview & Risicoclassificatie: Zelfs de beste automatisering kan geen geavanceerde vormen van infiltratie detecteren, zoals logische fouten of zelfs verwijzingen naar debugging. Om het proces betrouwbaarder te maken, maakt een gedeeltelijke of volledige handmatige beoordeling het mogelijk om infiltratiesignalen van verdachte code of cryptografisch gebruik te markeren. De synergie verhoogt de weerbaarheid tegen infiltratie door scanresultaten te koppelen aan aanvullende domeinkennis. Naarmate het platform groeit, integreren medewerkers anti-infiltratie met dev sprints, waarbij codegroei wordt gekoppeld aan frequente handmatige beoordeling.
5. Rapportage & Triagering van kwetsbaarheden: Zodra het scannen is voltooid, wordt elk van de gemarkeerde kwetsbaarheden gerangschikt op basis van de ernst, zoals slechte restanten of niet-gepatchte kwetsbaarheden voor het uitvoeren van externe code. Deze integratie maakt het mogelijk om infiltratie op te lossen, aangezien ontwikkelaars prioriteit geven aan problemen met een hoge ernst en updates controleren in de staging-omgeving. Bij elke iteratie synchroniseert het personeel infiltratiedetectie met agile sprints, waarbij infiltratiehoeken worden gekoppeld aan dagelijkse releasetaken. Het eindproduct is een efficiënt toegankelijk open source-auditoverzicht voor leidinggevenden of compliance.
6. Herstel en voortdurende monitoring: Ten slotte lossen medewerkers geïdentificeerde problemen op, beoordelen ze het scanrapport en gebruiken ze een tijdelijke of vastgezette versie om te voorkomen dat deze door de volgende versie wordt gewijzigd. Door te verwijzen naar geavanceerde dreigingsinformatie of realtime logboeken, kunnen infiltratiepogingen in het midden van de levenscyclus niet uitgroeien tot grootschalige sabotage. De synergie betekent dat er infiltratiebestendigheid is die verder gaat dan de eerste passage, waarbij scannen wordt gekoppeld aan voortdurende dev-uitbreidingen. Naarmate de uitbreiding voortduurt, integreren medewerkers infiltratiedetectie met routinematige code-integratie voor onvermijdelijke kwetsbaarheden in open-source software.

Checklist voor open source-beveiligingsaudits

Door taken op te splitsen in checklists wordt elk onderdeel van de taak, zoals versiecontroles, licentiebevestiging of codescans, systematisch aangepakt. Door elke keer een standaard open source-auditplan te gebruiken, worden infiltratiehoeken tot een minimum beperkt, ongeacht of er sprake is van uitbreiding of reorganisatie van de ontwikkeling. In het volgende gedeelte belichten we vijf belangrijke componenten die scannen koppelen aan compliance in uw werkprocessen.

1. Controleer bibliotheekversies en bekende kwetsbaarheden: Maak een lijst van alle belangrijke bibliotheken of frameworks, inclusief elk van hen, met een officieel beveiligingsbulletin of een bugrapportdatabase. Het maakt ook infiltratiedetectie mogelijk als een bibliotheek meerdere releases achterloopt. Medewerkers identificeren ook alle kritieke patches die nog moeten worden geïntegreerd, waarbij infiltratiepreventie wordt gekoppeld aan reguliere ontwikkelingstaken. Naarmate de index herhaaldelijk wordt uitgebreid, zorgen tijdelijke of vastgezette indexen ervoor dat het scannen wordt afgestemd op dagelijkse samenvoegingsoperaties, waardoor infiltratiehoeken van korte duur zijn.
2. Controleer op hardgecodeerde geheimen of inloggegevens: Broncode-auditlogboeken kunnen inloggegevens of API-sleutels bevatten, zelfs als deze in de commit-geschiedenis zijn achtergelaten. Dit zijn de infiltratiehoeken die aanvallers gebruiken om directe toegang tot het systeem te krijgen. Door middel van codescanning met geheimendetectie integreert het personeel infiltratiedetectie met dev-merges, waardoor de infiltratiesterkte van prototypes naar productieapplicaties wordt gebracht. In meerdere iteraties verstoren tijdelijke omgevingsvariabelen inbraak door gestolen of resterende geheimen.
3. Controleer licentie en naleving van wettelijke voorschriften: Een verkeerde afstemming van open source-licenties kan leiden tot gedwongen openbaarmaking van code of distributiebeperkingen die niet gunstig zijn voor het bedrijf. Door elke bibliotheek te koppelen aan zijn licentie, zoals MIT, GPL of Apache, stemmen medewerkers infiltratiedetectie af op wettelijke vereisten, zodat er geen kwaadaardige forks binnenkomen. Met herhaalde uitbreidingen consolideert tijdelijk gebruik scans en licentiecontroles, waardoor infiltratieomvang wordt gekoppeld aan stabiele dev-uitbreidingen. Deze synergie bevordert de weerbaarheid tegen infiltratie en de naleving van bedrijfsvoorschriften in één enkele stap.
4. Scannen op integriteit van de toeleveringsketen: Kwaadwillende actoren kunnen misbruik maken van de kwetsbaarheden in pakketbeheerders of repositories en updates verspreiden. Door middel van cryptografische handtekeningen of verificatie van de officiële bron van elke module worden infiltratiesignalen geëlimineerd. Deze synergie helpt bij het identificeren van infiltranten wanneer er een nieuwe beheerder is of wanneer er verdachte commitpatronen zijn. Aangezien het meerdere uitbreidingen volgt, stemmen dev-teams tijdelijk of permanent gebruik op elkaar af, waardoor infiltratievectoren met weinig schade in grote codegrafieken worden gedekt.
5. Real-time monitoring en waarschuwingen instellen: Er bestaat nog steeds een kans op infiltratie als de criminelen een nieuwe fout in de bibliotheek kunnen vinden of heimelijke commits kunnen uitvoeren. Medewerkers consolideren infiltratiedetectie halverwege de levenscyclus door gebruik te maken van realtime watchers of geavanceerde dreigingsfeeds. Deze integratie bevordert de weerbaarheid tegen infiltratie, waardoor de ontwikkelaars potentieel kwaadaardige samenvoegingen kunnen blokkeren of kwaadaardige updates kunnen terugdraaien. In opeenvolgende uitbreidingen wordt tijdelijk gebruik gecombineerd met geavanceerde logboekregistratie om de effectiviteit van infiltratie tijdens de uitbreidingen of reorganisaties te belemmeren.

Beveiligingsrisico's van open source: belangrijke uitdagingen die moeten worden aangepakt

Volgens een recent onderzoek kan kan 66% van de organisaties kritieke open source-kwetsbaarheden binnen een dag verhelpen, terwijl slechts 27% dit continu doet en de overige 28% dit dagelijks doet. Deze kloof impliceert dat infiltratiepunten weken of zelfs maanden kunnen blijven bestaan als ontwikkelingscycli signalen niet scannen. Hier beschrijven we vijf van dergelijke uitdagingen die aanzienlijke obstakels blijven vormen voor het voorkomen van infiltratie bij het gebruik van open source-code:

1. Gefragmenteerde codebasis & geïsoleerde teams: Grote organisaties kunnen meerdere coderepositories hebben, die verschillende scanblootstelling of ontwikkelingsworkflows kunnen hebben. Hackers richten zich op overschaduwde repositories met oudere en vaak verlaten code. Deze synergie creëert infiltratiehoeken als het personeel deze niet regelmatig scant. Over het algemeen geldt dat bij elke uitbreidingsiteratie de overgang naar de single aggregator-scanstrategie infiltratiedetectie in de hele codebasis combineert, als aanvulling op infiltratiemogelijkheden vanuit tijdelijke of resterende dev-repositories.
2. Hoge omloopsnelheid en trage patchreleases: Sommige open-sourcebibliotheken brengen vaak nieuwe versies uit, waarbij elke release nieuwe kwetsbaarheden verhelpt of nieuwe functies toevoegt. Als de dev-pijplijn niet kan worden volgehouden, zijn er nog steeds infiltratiemogelijkheden vanuit niet-gepatchte versies. Dit verhoogt het infiltratierisico, aangezien criminelen misbruik maken van de bekende CVE's. Naarmate de schaal toeneemt, wordt bij kortstondig gebruik scanning in elke iteratie geïntegreerd, waardoor infiltratiedetectie wordt gecombineerd met bijna realtime patching voor onvermijdelijke open source-beveiliging.
3. Onduidelijke eigendom en verantwoordelijkheid voor patches: Wanneer medewerkers niet zeker weten wie er daadwerkelijk verantwoordelijk is voor bepaalde bibliotheken of microservices, kunnen infiltratiedetectietaken gemakkelijk tussen wal en schip vallen. Deze synergie creëert infiltratiemogelijkheden als de ontwikkelaars denken dat de operations patches aanbrengen, terwijl de operations denken dat dit door de ontwikkelaars wordt gedaan. In elke uitbreidingscyclus wordt de integratie van roltoewijzingen met scanactiviteiten een formele open source-code-audit die infiltratiepreventie combineert met standaard DevOps.
4. Overweldigend aantal afhankelijkheden: Een enkele applicatie kan afhankelijk zijn van tientallen of honderden modules, en elk van deze modules kan op zijn beurt weer afhankelijk zijn van verschillende andere modules. Daarom begrijpen aanvallers dat infiltratie kan plaatsvinden op elke schakel waar niet voldoende aandacht aan wordt besteed. Deze synergie maakt het mogelijk voor medewerkers om infiltratiehoeken te bedenken als ze submodules niet of slechts gedeeltelijk scannen of in kaart brengen. Bij elke uitbreiding verweeft tijdelijk gebruik scan-merges met dev-merges, waardoor infiltratiebestendigheid wordt gekoppeld aan code-uitbreidingen die consequent worden vermeld.
5. Onvoldoende realtime monitoring en waarschuwingen: Hoewel sommige van deze zwakke punten aan het licht komen na het samenvoegen van code, voeren ontwikkelingsteams mogelijk slechts maandelijks of op verzoek scans uit. Dit betekent dat de aanvallers profiteren van de periode tussen de introductie van de infiltratie en de volgende audit. Deze synergie creëert een infiltratierisico als de detectie nog steeds willekeurig is. Naarmate de uitbreidingen zich herhalen, integreren de geavanceerde monitoringtools infiltratiedetectie met dagelijkse ontwikkelingsmerges met betrekking tot de infiltratiehoeken met waarschuwingen voor het personeel.

Best practices voor open source-beveiligingsaudits

Om infiltratiebestendigheid in open source-code te behouden, is een systematisch proces nodig dat bestaat uit scannen, tijdelijk gebruik, bewustwording van het personeel en cross-linking. Hier zijn zes tips om ontwikkelingsworkflows, compliance-activiteiten en realtime infiltratiedetectie te integreren voor onstuitbare open source-softwarebeveiliging:

1. Integreer scannen in CI/CD-pijplijn: Door het scanproces bij elke commit of pull-aanvraag te automatiseren, wordt voorkomen dat infiltratie de productiefase bereikt. Dit helpt om de overhead laag te houden, aangezien de gemarkeerde kwetsbaarheden in realtime zichtbaar zijn voor de ontwikkelaars. Bij elke opeenvolgende uitbreiding wordt tijdelijk gebruik gecombineerd met infiltratiedetectie bij dagelijkse merges, waardoor infiltratiepreventie en regelmatige codemerges met elkaar worden verbonden. Deze aanpak zorgt voor een shift-left-beveiligingscultuur die de kans op infiltratie aanzienlijk verkleint.
2. Verplichte codereview en peer-to-peer-code-inspectie: Zelfs de meest geavanceerde scantools kunnen geen bedrijfslogische problemen of kwaadaardige commits identificeren die in codeworkflows sluipen. Daarom integreren paar- of groepsbeoordelingen de scanresultaten met het inzicht van de ontwikkelaar, waardoor een verband tussen beide ontstaat. Naarmate het aantal uitbreidingen toeneemt, correleert het personeel de preventie van infiltratie met standaard DevOps, zodat elke bibliotheek of elk bestand door meerdere mensen wordt beoordeeld. Deze synergie bevordert een robuuste codekwaliteit en een stabiele weerbaarheid tegen infiltratie.
3. Strikte licentie- en toeleveringsketenstandaarden hanteren: Om het risico van compromittering door bijgewerkte en kwaadaardige afhankelijkheden te voorkomen, kunt u gebruikmaken van vastgezette versies of tijdelijke oplossingen. Deze synergie helpt bij het detecteren van een infiltratie als een upstream-beheerder of bibliotheek is gecompromitteerd, aangezien medewerkers checksums of cryptografische handtekeningen controleren. Naarmate de uitbreidingen zich herhalen, integreert tijdelijk gebruik scans met dagelijkse samenvoegingen, waardoor de infiltratiehoeken met het minste risico worden verbonden. Deze aanpak zorgt er ook voor dat het bedrijf voldoet aan de licentievereisten om dure rechtszaken te voorkomen.
4. Zero-Trust & minimale privileges voor ontwikkeltools: Veel open source-code communiceert met het ontwikkel- of bouwsysteem, slaat inloggegevens op of voert bepaalde bevoorrechte bewerkingen uit. Deze tools moeten worden ontdaan van hun privileges als ze te veel rechten hebben, om te voorkomen dat aanvallers zich kunnen infiltreren. Door het gebruik van tijdelijke of containergebaseerde builds in combinatie met IAM worden de infiltratiemogelijkheden verwaarloosbaar. In elke uitbreidingscyclus integreert het personeel infiltratiedetectie in dev-pijplijnen, zodat infiltratiebestendigheid in elke fase wordt geïntegreerd, van code-commit tot het uiteindelijke artefact.
5. Realtime waarschuwingen en bedreigingsfeeds: Consistente scanning kan worden gecompromitteerd door de opkomst van nieuwe bibliotheekkwetsbaarheden die door criminelen kunnen worden misbruikt. Met realtime bedreigingsinformatie en waarschuwingswatchers consolideert het personeel infiltratiedetectie halverwege de levenscyclus, waarbij scanning wordt gekoppeld aan vrijwel onmiddellijke patching. Naarmate de schaal toeneemt, wordt tijdelijk gebruik gecombineerd met scannen en de geavanceerde watcher, en is het aantal infiltratiehoeken minimaal als er nieuwe CVE's of kwaadaardige commits optreden.
6. Voer regelmatig post-auditbeoordelingen uit: Telkens wanneer het scannen of de handmatige beoordelingen zijn voltooid, stellen de teams een open source-auditrapport op over de gevonden kwetsbaarheden en de genomen maatregelen. Dit helpt infiltratie te voorkomen door ervoor te zorgen dat de ontwikkelaars elke oplossing bijhouden en deze controleren in gedeeltelijke herscans. Naarmate de uitbreidingen vorderen, integreren medewerkers infiltratiedetectie in standaard ontwikkelingssprints, waarbij kennis van de ene cyclus wordt meegenomen naar de volgende uitbreiding. Deze cyclische aanpak bevordert een onstuitbare weerbaarheid tegen infiltratie in uw gehele codestack.

Conclusie

Of het nu gaat om het framework voor een e-commercewebsite of de bibliotheek die een AI-workload ondersteunt, open-sourcecomponenten blijven een kernonderdeel van software, maar brengen ook aanzienlijke risico's met zich mee. Een goed gestructureerde open source-beveiligingsaudit brengt vaak verborgen kwetsbaarheden aan het licht, zoals inloggegevens, CVE's en onveilige supply chain-paden in uw codebasis, en beschermt deze tegen compromittering of een inbreuk die schadelijk is voor uw merk.

Door de integratie van scantools, handmatige beoordelingen, tijdelijk gebruik en frequente patchcycli integreren de teams infiltratiedetectie in de dagelijkse ontwikkelingssprints. Deze cyclische aanpak maakt van open-source-uitbreidingen een kracht in plaats van een zwakte, zoals voorheen werd beschouwd.

FAQs

Wat is een open source-audit?

Open source-audit is de term die wordt gebruikt voor een uitgebreid onderzoek naar de open source-softwareonderdelen die in een applicatie of onderneming worden gebruikt. Het betekent dat deze componenten worden geanalyseerd op beveiligingsinbreuken en naleving van licentievoorwaarden. Door open source-code te controleren, kunnen bedrijven bekende bugs of juridische kwetsbaarheden identificeren en verhelpen voordat deze gevolgen hebben voor de sector.

Hoe vaak moet u een open source-beveiligingsaudit uitvoeren?

U moet regelmatig open source-beveiligingsaudits uitvoeren als onderdeel van uw beveiligingsonderhoudscyclus. Het is het beste om ten minste één keer per jaar een audit uit te voeren. Anderen geven de voorkeur aan regelmatiger audits (bijvoorbeeld elk kwartaal of bij elke belangrijke release) of zelfs voortdurende monitoring om nieuwe kwetsbaarheden vroegtijdig op te sporen en de softwarebeveiliging te waarborgen.

Welke tools worden gebruikt voor open source-beveiligingsaudits?

Bij open source-beveiligingsscans wordt doorgaans een combinatie van handmatige technieken en geautomatiseerde tools gebruikt. Typische tools zijn onder meer tools voor softwarecompositieanalyse (bijv. Snyk en Black Duck) die zoeken naar bekende kwetsbaarheden in afhankelijkheden, en licentiescanningtools (bijv. FOSSA) om licentieproblemen op te sporen. Deze worden aangevuld met handmatige codebeoordelingen en penetratietests om bugs op te sporen die niet door automatisering worden gedetecteerd.

Welke beveiligingsrisico's zijn er verbonden aan open-source software?

Open-source software is gevaarlijk als deze niet goed wordt onderhouden. Bekende kwetsbaarheden in veelgebruikte onderdelen zijn de grootste zorg. Uit een onderzoek is gebleken dat de meeste applicaties open-sourcecode met kwetsbaarheden bevatten. Kwaadaardige code kan in afhankelijkheden worden geïnjecteerd (via kwetsbare pakketten of besmette commits). Ten slotte is het gevaarlijk om oudere of niet-onderhouden open-sourcebibliotheken te gebruiken, omdat deze mogelijk niet over recente beveiligingspatches beschikken.

Hoe kunnen organisaties de open-sourcebeveiliging verbeteren?

Organisaties kunnen de open-sourcebeveiliging waarborgen door een actuele lijst bij te houden van alle open-sourcecomponenten en alleen gecontroleerde en vertrouwde bibliotheken te gebruiken. Het is ook van cruciaal belang om de componenten up-to-date te houden met de nieuwste updates. Voer ook regelmatig beveiligingsscans uit (geplande audits, geautomatiseerde scans en codebeoordelingen) om problemen vroegtijdig op te sporen en op te lossen.