Wat is kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie?

Deze gids beschrijft wat kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie inhoudt, legt uit waarom traditionele benaderingen tekortschieten en onderzoekt de belangrijkste kenmerken, processen, uitdagingen en best practices voor 2025.

Tegenwoordig zijn applicaties, microservices en eindpunten verspreid over on-premises, hybride en cloudomgevingen, wat een beveiligingsnachtmerrie voor organisaties oplevert. De traditionele kwetsbaarheidsbeoordeling en handmatige patchprocessen zijn niet meer effectief gezien de snelheid waarmee code wordt uitgebracht, de toenemende complexiteit van bedreigingen en de omvang en geografische spreiding van IT-omgevingen. Volgens een rapport detecteerden en beperkten bedrijven die intensief gebruik maakten van AI-functionaliteit datalekken 108 dagen eerder dan andere bedrijven die dat niet deden. Gemiddeld maakten deze bedrijven ook 1,76 miljoen dollar minder kosten als gevolg van datalekken, wat het belang aantoont van het toepassen van nieuwe technologieën in beveiligingsprocessen. Hier komt het kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie, een meer geavanceerde, zelf-gesynchroniseerde en op risico's gebaseerde aanpak voor het scannen en patchen van dynamische topografieën.

Het omarmen van oplossingen van de volgende generatie gaat niet alleen om het hebben van nieuwe software; het gaat om het veranderen van de mentaliteit, het veranderen van de processen en het implementeren van nieuwe mogelijkheden, zoals geavanceerde analyses of machine learning. De voordelen zijn onder meer kortere patchvensters, minder gemiste kwetsbaarheden en minder algemene impact van inbreuken. Deze nieuwe golf is gebaseerd op realtime detectie, dynamische risicoscores en AI-verrijkte triage, waardoor een synergie ontstaat tussen beveiligings- en ontwikkelingsteams. Nu we 2025 naderen, kunnen de juiste benaderingen van kwetsbaarheidsbeheer niet langer als louter opties worden beschouwd. Ze moeten worden geïntegreerd in DevOps, IT-operaties en continue monitoring om te fungeren als een schakel tussen dagelijkse activiteiten en duurzame, schaalbare beveiliging.

Dit zijn de onderwerpen die we in dit artikel zullen bespreken:

1. Een duidelijke definitie van wat kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie is en hoe het verschilt van de modellen van de vorige generatie.
2. Begrijpen waarom de traditionele aanpak van scannen en handmatig patchen niet langer effectief is in de huidige omgeving.
3. Kernfuncties en -processen die bepalend zijn voor de volgende generatie oplossingen voor kwetsbaarheidsbeheer voor 2025.
4. Praktische voordelen, uitdagingen en best practices die organisaties begeleiden naar de volgende generatie endpointbeveiliging en risicobeheer.
5. Een blik op hoe SentinelOne geavanceerde detectiemogelijkheden integreert als aanvulling op de volgende generatie kwetsbaarheidsworkflows, waardoor weerbaarheid tegen de volgende generatie persistente bedreigingsscenario's wordt gegarandeerd.

Wat is kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie?

De volgende generatie kwetsbaarheidsbeheer maakt van scannen en patchen een continu en dynamisch proces op basis van intelligentie, in plaats van een periodieke taak. Met behulp van AI-gebaseerde risicobeoordeling, bedreigingsfeeds en scanpijplijnen worden kwetsbaarheden binnen enkele uren in plaats van weken aangepakt. Dit omvat ook containers, microservices en serverloze oplossingen, aangezien dit soort workloads van korte duur zijn en volledig geautomatiseerd moeten worden. Centrale dashboards brengen gegevens van cloudproviders, on-prem servers en next-generation endpointbeveiligingsoplossingen, waardoor de hele pijplijn wordt gestroomlijnd.

Het resultaat is een shift-left-benadering van beveiliging, die een continu proces wordt dat is geïntegreerd in ontwikkelingsprocessen, in plaats van een add-on die aan het einde van de ontwikkelingscyclus wordt geïmplementeerd. Uiteindelijk zijn next-gen-oplossingen erop gericht om fouten vroegtijdig op te sporen en te verhelpen, waardoor de potentiële schade van next-generation persistente bedreigingen wordt beperkt.

Waarom schiet traditioneel kwetsbaarheidsbeheer tekort?

Traditionele kwetsbaarheidsscans zijn meestal gebaseerd op regelmatige scans, handmatige analyse van de resultaten en trage patching. Als gevolg daarvan kunnen nieuwe code of eindpunten wekenlang onontdekt blijven, waardoor cybercriminelen de kans krijgen om ze gemakkelijk te misbruiken. Het rapport van IBM voor 2024 laat zien dat de gemiddelde kosten van een datalek 4,88 miljoen dollar bedragen, een stijging van 10% ten opzichte van het voorgaande jaar. Dit geldt met name voor kleine en middelgrote bedrijven, die niet over de financiële middelen beschikken om de verliezen als gevolg van dergelijke incidenten op te vangen. Hieronder volgen vier fundamentele beperkingen van traditionele benaderingen:

1. Onregelmatige, gescheiden scans: Driemaandelijkse of maandelijkse scans laten vaak grote hiaten achter waarin kwetsbaarheden niet worden geïdentificeerd, terwijl de ontwikkel- en operationele teams mogelijk dagelijks nieuwe middelen beschikbaar stellen. Deze mismatch zorgt voor een 'scanvertraging', waardoor onbewaakte code in de productieomgeving kan blijven bestaan. Voor moderne cloud- of gecontaineriseerde apps kan zelfs één gemiste patch de deur openen naar een scenario met een aanhoudende bedreiging van de volgende generatie.
2. Handmatige triage en patchcycli: Handmatig scannen is een tijdrovend en arbeidsintensief proces waarbij spreadsheets of kwetsbaarheidsdatabases moeten worden doorgenomen. Met veel code-commits, nieuwe bibliotheken en kortstondige taken moet bij het prioriteren van fixes rekening worden gehouden met het gebruik van dynamische analyse. Afhankelijkheid van trage en handmatige benaderingen van dekking brengt de mogelijkheid van consistente dekking in gevaar, wat het risico op misbruik vergroot. Het netto resultaat: patchvensters kunnen weken duren, in plaats van uren of dagen.
3. Gebrek aan realtime dreigingscontext: De meeste traditionele scanners prioriteren kwetsbaarheden op basis van de CVSS-basisscore, waarbij geen rekening wordt gehouden met de vraag of deze exploiteerbaar is of dat het om een kritieke asset gaat. Dit leidt tot het patchen in de verkeerde volgorde, wat tijd kost terwijl de echt kritieke kwetsbaarheden onopgelost blijven. Een meer geavanceerde methode maakt gebruik van dreigingsinformatie en correlatie, die vaak niet zijn opgenomen in basisscanservices.
4. Minimale integratie met moderne DevOps: Code verandert snel. Als kwetsbaarheidscontroles niet zijn geïntegreerd met CI/CD-pijplijnen, worden de kwetsbaarheden mogelijk pas na de release geïdentificeerd. Deze late ontdekking leidt tot extra werk en spanning tussen ontwikkelaars en beveiligingsmedewerkers. Door scans en patchsuggesties te integreren in pijplijnfasen worden problemen eerder aangepakt, wat aansluit bij de geest van next-gen kwetsbaarheidsbeheer.

Belangrijkste kenmerken van next-gen kwetsbaarheidsbeheer

De volgende generatie kwetsbaarheidsbeheer gaat veel verder dan maandelijkse scans en spreadsheets met patches, dankzij het gebruik van automatisering, realtime gegevens en analytische tools. De oplossingen die deze nieuwe golf kenmerken, zijn ontworpen om de tijd tussen het identificeren van kwetsbaarheden en het verhelpen ervan te verkorten, waardoor de ontwikkelingssnelheid wordt afgestemd op de beveiligingsstatus. Hier belichten we enkele typische kenmerken van platforms van de volgende generatie:

1. Continue assetdetectie: Moderne oplossingen kunnen in realtime zoeken naar nieuwe of gewijzigde assets en integreren met CI/CD- of cloud-API's. Deze stap zorgt ervoor dat geen enkele tijdelijke container of dynamische instantie onopgemerkt blijft. Het resultaat is een voortdurend bijgewerkte lijst van nieuwe of herstelde eindpunten die moeten worden gescand. Zonder dit bestaat het risico dat sommige van deze kortstondige workloads niet worden gedetecteerd.
2. Risicogebaseerde scoring met AI: Hoewel oplossingen van de volgende generatie geavanceerder zijn, vertrouwen ze niet alleen op basisscores, maar houden ze ook rekening met dreigingsinformatie, de kriticiteit van activa en het gebruik. Wanneer rekening wordt gehouden met de kans op misbruik en de impact op het bedrijf, wordt het aanbrengen van patches strategischer dan wanneer dit willekeurig gebeurt. Deze synergie belichaamt risicobeheer van de volgende generatie, waarbij uw reactie wordt afgestemd op echte omgevingsgegevens.
3. Integratie van realtime dreigingsinformatie: De tactieken en methoden van aanvallers veranderen voortdurend, van nieuwe zero-day-aanvallen tot nieuwe malwarecampagnes. Dergelijke systemen die continu dreigingsfeeds of gebruikersgemeenschappen monitoren, kunnen deze nieuw ontdekte kwetsbaarheden snel bijwerken of verhelpen. In combinatie met machine learning verbetert het systeem de detectieregels bij elke cyclus, waardoor ze nauwkeuriger worden. Deze realtime synergie weert zelfs geavanceerde, hardnekkige bedreigingen van de volgende generatie af.
4. Geautomatiseerde patch-orkestratie: Het beheer van updates voor honderden of duizenden eindpunten kan behoorlijk overweldigend zijn. Patchbeheerorkestratie is ingebouwd in oplossingen van de volgende generatie of kan daarin worden geïntegreerd. Als er een kritieke kwetsbaarheid opduikt, kan het systeem stabiele omgevingen patchen of gedeeltelijke updates doorvoeren die door ontwikkelaars kunnen worden beoordeeld. Het verminderen van handmatige overhead en het waarborgen van consistente dekking vormen de kern van kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie.
5. DevOps-integratie: Het beveiligingsproces moet aan het begin van de ontwikkelingscyclus worden geïntegreerd om fouten op te vangen voordat de applicatie wordt vrijgegeven. Sommige platforms van de volgende generatie bieden plug-ins of API's die scannen integreren in bouwprocessen. Merge-verzoeken kunnen worden geblokkeerd als de nieuwe code ernstige kwetsbaarheden introduceert en deze niet in de productiecode kunnen worden opgenomen. Later ontwikkelt zich DevSecOps waarbij beveiligingspoorten worden geïntegreerd in het continue leveringsproces.

Vulnerability Management-proces van de volgende generatie

De volgende generatie kwetsbaarheidsbeheer is geen eenmalige of driemaandelijkse exercitie, maar een cyclisch proces van continue verbetering. Elke fase – van ontdekking tot validatie – omvat geavanceerde analyses, realtime updates en nauwe integratie met andere systemen. Zo ziet het totale proces er doorgaans uit:

1. Asset-inventarisatie: Tools moeten elke asset ontdekken, van microservices tot serverloze functies, in multi-cloud- of on-prem-omgevingen. Deze mapping verandert voortdurend naarmate nieuwe en tijdelijke resources worden gecreëerd en vervolgens weer worden verwijderd. Het succes van next-gen kwetsbaarheidsbeheer hangt af van een grondige dekking: geen enkel eindpunt mag onopgemerkt blijven.
2. Continue scanning en detectie: Zodra een resource is geïdentificeerd, wordt deze getest op bugs in het besturingssysteem, de bibliotheek of de configuratie. Integratie met dreigingsinformatie verbetert elk van deze aspecten. Deze aanpak wijkt af van de gebruikelijke maandelijkse scan en moet bijna realtime of ten minste dagelijks plaatsvinden. Hoe sneller de kwetsbaarheden worden geïdentificeerd, hoe kleiner de kans voor een exploiter.
3. Risicoprioritering en rapportage: In de volgende stap worden risicoscores berekend op basis van externe exploitinformatie, de kriticiteit van activa en gebruiksprofielen. Kritieke kwetsbaarheden worden bovenaan het dashboard rood gemarkeerd met een bericht dat ze moeten worden gepatcht. De integratie van analytics en menselijk toezicht biedt teams een realistische triage. Deze aanpak versterkt het idee van risicobeheer van de volgende generatie, waarbij de nadruk ligt op de impact op het bedrijf.
4. Herstel en coördinatie: Zodra de patch-wachtrij is ingesteld, pushen coördinatoren de relevante updates naar het systeem of de containerimage. In het geval van tijdelijke builds kunnen patchinstructies worden geschreven als onderdeel van containerregisters of IaC-sjablonen. Real-time resultaten worden teruggekoppeld naar het dev- of ops-dashboard om te controleren of de patches succesvol zijn toegepast. Als er problemen optreden, worden deze doorgegeven aan een hoger niveau voor afhandeling.
5. Validatie en continue monitoring: Nadat de patch is toegepast, is de kwetsbaarheid inderdaad niet meer aanwezig en is het onmogelijk om een gedeeltelijk bijgewerkt of niet-functioneel systeem te hebben. Tegelijkertijd wordt de omgeving gescand op nieuwe kansen of tekenen van verdachte activiteiten. Deze cyclische aanpak betekent dat er geen definitieve patch of oplossing voor het probleem is. Next-gen kwetsbaarheidsbeheer bevordert een iteratieve, steeds evoluerende houding die zich aanpast aan nieuwe bedreigingen of codewijzigingen.

Voordelen van het gebruik van kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie

De migratie van traditionele systemen naar oplossingen van de volgende generatie kan een uitdaging zijn, maar de voordelen zijn het waard. Door de integratie van automatisering, big data en communicatie met het DevOps-team kunnen bedrijven bedreigingen sneller detecteren, een hogere mate van compliance realiseren en betere bescherming bieden. Hier volgen vijf belangrijke voordelen van next-generation benaderingen:

1. Snelle afhandeling van kwetsbaarheden: Door continu te scannen worden afwijkingen binnen enkele uren op dashboards weergegeven in plaats van dagen of weken te moeten wachten op geplande scans. Geautomatiseerde patch-orkestratie verkort de tijd tussen detectie en patching. Deze synergie vertaalt zich in minimale exploitvensters. In het geval van druk op de bedrijfsresultaten van een bedrijf, resulteert deze synergie in minimale mogelijkheden voor misbruik. Tegenstanders die een systeem met een zero-day-kwetsbaarheid willen binnendringen, vinden minder open poorten om aan te vallen.
2. Dynamische risicobeperking: Het is belangrijk om te begrijpen dat next-gen systemen niet alle tekortkomingen op dezelfde manier aanpakken. Ze analyseren contextuele gegevens en integreren dreigingsinformatie met de gebruiksprofielen van uw omgeving. Deze aanpak belichaamt next-generation risicobeheer, waarbij risicogebaseerde triage wordt toegepast. Beveiligingsteams worden niet langer overweldigd door valse positieven en kleine incidenten, waardoor ze hun tijd en middelen kunnen richten op dreigingen die het grootste risico op misbruik vormen.
3. DevSecOps-afstemming: Veel oudere scanners werkten vroeger in beveiligingsbubbels, die geïsoleerd waren van de rest van het systeem. Nu kunnen pijplijnen codecontroles uitvoeren op commitniveau, containers scannen tijdens het bouwproces en feedback geven aan ontwikkelaars. Op de lange termijn pakken ontwikkelaars kwetsbaarheden actief aan en integreren ze beveiliging in ontwikkelingsprocessen. Dit zorgt voor een shift-left-aanpak die de hoeveelheid herwerk vermindert en de kwaliteit van de code verbetert.
4. Verbeterde naleving: Beleid of wettelijke vereisten kunnen scannen, patchstatistieken of op risico's gebaseerde oplossingsdocumentatie vereisen. De volgende generatie oplossingen voor kwetsbaarheidsbeheer verzamelen deze logboeken en presenteren ze in formaten die begrijpelijker zijn voor auditors. Door elke kwetsbaarheid te koppelen aan nalevingscontroles, kunnen organisaties onmiddellijk aantonen dat ze voldoen aan HIPAA, PCI DSS of GDPR. Dit helpt om wrijving bij externe audits te minimaliseren en bevordert een meer proactieve benadering van governance.
5. Lagere totale eigendomskosten: Hoewel geavanceerde oplossingen op het eerste gezicht duurder lijken, besparen ze op de lange termijn geld door rampen of reputatiecrises te voorkomen. Door bepaalde activiteiten te automatiseren, wordt het beveiligingspersoneel ontlast, zodat zij zich kunnen richten op andere belangrijke taken. Aan de andere kant zijn soepelere patchcycli gunstig omdat ze de periode waarin de patch offline is tot een minimum beperken, waardoor het totale proces effectiever wordt. Het netto resultaat is een sterk rendement op investering, wat aantoont dat minder inbreuken ook minder kosten betekenen.

Uitdagingen voor kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie

Geen enkele oplossing is zonder uitdagingen, variërend van veranderingsmanagement tot problemen met gegevensintegratie, zelfs bij geavanceerde technologieën. Het is nuttig om enkele van deze problemen te kennen, zodat u ze kunt vermijden of u er in ieder geval op kunt voorbereiden voordat ze een obstakel vormen voor uw beveiligingsplan. In het volgende gedeelte belichten we vijf belangrijke problemen die de implementatie van oplossingen voor kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie belemmeren.

1. Culturele weerstand en vaardigheidstekorten: De overgang van intermitterende scans naar realtime detectie vereist andere vaardigheden en procedures. Ontwikkelaars moeten werken met code gating en beveiliging krijgt geavanceerde analyse- of orchestration-tools. Als er geen training of ondersteuning door het management is, ontstaat er weerstand, waardoor het proces wordt vertraagd. Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, is het soms nodig om een geleidelijk implementatieproces te doorlopen, waarbij belangrijke supporters worden betrokken en voortdurend training wordt gegeven.
2. Overmatige afhankelijkheid van automatisering: Hoewel automatisering het patchproces helpt versnellen, is het misschien niet helemaal effectief om uitsluitend te vertrouwen op de resultaten die door machines worden gegenereerd. Aanvallers kunnen een geavanceerde aanval ontwikkelen die onopgemerkt blijft door conventionele detectiemechanismen. De beste aanpak is om een intelligente machine de beslissing te laten nemen en een mens te laten toezien op en reageren op speciale gevallen die de intelligente machine mogelijk over het hoofd ziet. Zonder af en toe handmatige invoer kan een blinde vlek onopgemerkt blijven.
3. Integratiecomplexiteit: Tegenwoordig opereren bedrijven in een hybride omgeving met multi-cloud, on-premises servers en niche-applicaties. Voor de integratie van next-generation scanning in elke omgeving zijn mogelijk aangepaste connectoren of complexe beleidsregels nodig. Dit betekent dat de tools in staat moeten zijn om gegevens uit alle gebieden te integreren, anders ontstaan er hiaten in de dekking. Het is een continu integratieproces om het doel van één enkel overzicht in kwetsbaarheidsbeheer te bereiken.
4. Afhankelijkheid van realtime dreigingsinformatie: Het kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie is altijd afhankelijk van de beschikbaarheid van de nieuwste dreigingsinformatie. Als de feed vertraging oploopt of foutieve gegevens bevat, heeft dit een negatieve invloed op de risicoscores of patchsuggesties. Dreigingsinformatie is niet altijd perfect en kan tegenstrijdige of onvolledige informatie bevatten, wat betekent dat tools ook over goede redeneervaardigheden moeten beschikken. Om de betrouwbaarheid van deze informatie te behouden, moeten organisaties beoordelen of de informatie van de leverancier actueel en rijk aan context is.
5. Potentiële impact op de prestaties: Continu scannen of intensieve agentgebaseerde monitoring kan leiden tot systeemoverhead als dit niet goed wordt beheerd. Door de extra laag van beveiligingscontroles toe te voegen, kunnen DevOps-teams een afname van de snelheid van build-pijplijnen ervaren. Naarmate het scanproces vordert, wordt het cruciaal om de intervallen aan te passen en ervoor te zorgen dat ze niet te groot of te klein worden, maar precies goed voor de gewenste scanningsdiepte. De uitdaging: hoge beschikbaarheid en betrouwbaarheid bereiken zonder in te boeten aan ontwikkelingssnelheid en flexibiliteit.

Best practices voor het implementeren van next-gen VM in ondernemingen

Het uitrollen van next-gen kwetsbaarheidsbeheer is meer dan alleen een knop omzetten. Het volgen van best practices bevordert de integratie met DevOps, vermindert onderbrekingen en resulteert in consistente patchschema's. Hieronder volgen vijf best practices voor implementatie in ondernemingen:

1. Scannen integreren in CI/CD-pijplijnen: Scans moeten niet na de implementatie worden uitgevoerd, maar in de commit- of buildfase. Gebruik een op plug-ins gebaseerde aanpak die een build markeert of stopt in geval van een ernstige kwetsbaarheid. Deze aanpak helpt ervoor te zorgen dat problemen niet onopgemerkt blijven en niet naar de productie worden gestuurd. Het zorgt er ook voor dat ontwikkelaars na verloop van tijd gewend raken aan het accepteren van beveiliging als een onderdeel van het codeontwikkelingsproces.
2. Focus op risicoprioritering: Om de nauwkeurigheid van de risicobeoordeling te vergroten, moet u verder gaan dan de CVSS-basisscores door rekening te houden met de mate van exploitatie, de gevolgen voor het bedrijf en de gevoeligheid van de gegevens. Om de ernstlabels te verbeteren, is het aannemelijk om gebruik te maken van geavanceerde analyses of AI-modellen. Deze nadruk op risicogebaseerde triage is kenmerkend voor risicobeheer van de volgende generatie, waarbij een evenwicht wordt gevonden tussen grondige dekking en beperkte middelen. De scoringslogica kan niet langer statisch zijn, aangezien bedreigers hun tactieken en technieken voortdurend verder ontwikkelen.
3. Automatiseer patches waar mogelijk: Kritieke wijzigingen vereisen menselijk toezicht, terwijl automatisering bij het patchen van matige kwetsbaarheden de cyclus verkort. Sommige platforms plannen het opnieuw opbouwen van containers of OS-updates zodra een validatie is voltooid. Wanneer u typische patchprocessen standaardiseert, vermindert u de kans op fouten en vermindert u de werkdruk voor het personeel, terwijl u een dynamischer beveiligingsbeleid handhaaft.
4. Stel duidelijke SLA's en meetcriteria vast: Stel tijdschema's op voor het patchen op basis van de ernst van de fout; patch bijvoorbeeld kritieke kwetsbaarheden binnen 48 uur. Monitor continu de gemiddelde tijd om te detecteren (MTTD) en de gemiddelde tijd om te herstellen (MTTR) voor continue verbetering. Dashboards voor realtime tracking zorgen ervoor dat ontwikkelingsleiders, managers en andere leidinggevenden op de hoogte zijn van de voortgang of stagnatie van het project. Op de lange termijn bepalen deze statistieken de budgettering, de opleiding van het personeel en de uitbreiding van de dekking.
5. Regelmatig trainen en opnieuw testen: Ervaring en kennis zijn niet altijd perfect, zelfs niet bij de meest geavanceerde technologieën, en daarom kunnen menselijke fouten een belangrijke rol spelen. Organiseer minstens één of twee keer per jaar bewustwordingssessies voor ontwikkelaars over beveiligingskwesties, bedreigingen en scantools. Organiseer war games of tabletop-trainingen om uw processen te testen op een exploit-scenario. De uitkomst laat zien waar de volgende generatie kwetsbaarheidsbeheer en de volgende generatie eindpuntbeveiligingsprocedures mogelijk tekortschieten.

Functies waar u op moet letten in een kwetsbaarheidsbeheeroplossing van de volgende generatie

Het selecteren van de juiste leverancier kan een uitdagende taak zijn. Het evalueren van kernfuncties betekent dat u een oplossing kiest die past bij de omvang van het bedrijf, de aanwezigheid in de cloud en de nalevingsvereisten. Hieronder geven we een overzicht van vijf onmisbare functies die kenmerkend zijn voor de beste oplossingen voor kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie.

1. Integratie met endpointbeveiliging van de volgende generatie: De huidige eindpunten behoren tot de meest kwetsbare punten waardoor geavanceerde bedreigingen een organisatie kunnen binnendringen. Oplossingen die scanresultaten synchroniseren met de nieuwste generatie endpointbeveiligingsgegevens vormen een gezamenlijke verdediging. Deze synergie benadrukt bedreigingen die momenteel actief worden uitgebuit in eindpunten, met prioriteit voor oplossingen of isolaties. Op de lange termijn versterkt de integratie van endpointgebeurtenissen met cloudscanning de dreigingsinformatie.
2. Intelligente risicoscores: Traditionele scanning kan honderden of duizenden kwetsbaarheden opleveren met weinig context. Oplossingen van de volgende generatie maken gebruik van kunstmatige intelligentie voor het analyseren van risico's op basis van dreigingsinformatie, exploitfrequentie en het belang van activa. Het resultaat is een adaptieve ernstscore die de planning van patches verbetert. Zonder deze score kunnen teams overweldigd raken door valse signalen of belangrijke kansen missen.
3. Volledige levenscyclusondersteuning: Deze moet elke fase van de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer omvatten, van het ontdekken van de omgeving tot het valideren van patches. Deze aanpak garandeert ook dat er geen kwetsbaarheden onopgemerkt blijven tussen overdrachten, scanintervallen of herstarts. Aan de andere kant zorgen ingebouwde orchestrations ervoor dat patchactiviteiten goed worden gecoördineerd tussen verschillende besturingssystemen of container orchestrators.
4. Real-time analyses en waarschuwingen: Als conventionele scans slechts één keer per maand plaatsvinden, kunnen ze niet adequaat omgaan met nieuw ontdekte zero-days. Real-time analytics monitoren op veranderingen, nieuwe CVE's of verdachte gebeurtenissen in de omgeving die worden gepubliceerd. In combinatie met onmiddellijke waarschuwingen kan het beveiligingspersoneel snel reageren. Deze aanpak identificeert ook potentiële persistente bedreigingen van de volgende generatie die gebruikmaken van nieuwe exploits.
5. DevSecOps-vriendelijke API's: Een van de belangrijkste doelstellingen van kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie is de shift-left-aanpak. Statische tools voor het testen van applicatiebeveiliging die zijn ontworpen om eenvoudig te worden geïntegreerd met CI/CD-systemen, ticketsystemen of Infrastructure as Code, maken continu scannen mogelijk, van ontwikkeling tot productie. Deze samenwerking leidt tot een developer-first-strategie, waardoor beveiliging van een belemmering in een voordeel verandert.

Vulnerability management van de volgende generatie met SentinelOne

De Offensive Security Engine™ met Verified Exploit Paths™ van SentinelOne kan kwetsbaarheden detecteren die in de toekomst kunnen ontstaan. Het kan aanvallen voorspellen en ze stoppen voordat ze kunnen ontstaan of escaleren. SentinelOne elimineert kritieke kwetsbaarheden in uw infrastructuur met zijn geautomatiseerde 1-klik-remediëring. Als u tijdens grote beveiligingsincidenten ongeautoriseerde wijzigingen wilt terugdraaien, kunt u dat ook doen.

SentinelOne kan zowel agentgebaseerde als agentloze kwetsbaarheidsbeoordelingen uitvoeren. Singularity™ Vulnerability Management kan blinde vlekken dichten, onbekende netwerkactiva ontdekken en verschillende kwetsbaarheden prioriteren met behulp van bestaande SentinelOne-agents.

U kunt het platform van SentinelOne gebruiken om te achterhalen of uw netwerk kwetsbaar is voor aanvallen. Het kan u helpen bij het scannen van eindpunten, gebruikers, netwerken en clouddiensten. Voer gerust geplande scans uit en krijg ook realtime inzicht in Windows-, macOS- en Linux-ecosystemen. Combineer passieve en actieve scans om apparaten, inclusief IoT, met ongeëvenaarde nauwkeurigheid te identificeren en te vingerafdrukken, waarbij cruciale informatie voor IT- en beveiligingsteams wordt vastgelegd. Met aanpasbare scanbeleidsregels bepaalt u zelf de diepte en breedte van de zoekopdracht, zodat deze aansluit bij uw behoeften.

Boek een gratis live demo.

Conclusie

Nu de inzet steeds hoger wordt met zero-days, APT's en kortstondige cloudinstanties, volstaan traditionele scan- en patchbenaderingen niet langer voor kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie. Deze verschuiving leidt tot snellere identificatie van bedreigingen, risicogebaseerde triage en geautomatiseerde patching, die fundamenteel zijn voor een adaptief beveiligingsmodel. De integratie van ontwikkeling, operaties en beveiliging door het gebruik van gemeenschappelijke dashboards en vergelijkbaar gestructureerde werkprocessen kan organisaties helpen overheadkosten te verlagen, downtime te verminderen en cyberaanvallen te voorkomen.

Het koppelen van realtime detectie aan realtime dreigingsbestrijding is echter een zeer gespecialiseerd proces. Om next-gen scanning te ondersteunen, bieden oplossingen zoals SentinelOne Singularity™ Cloud Security een AI-aangedreven platform dat kwaadaardige acties voorkomt, geïnfecteerde workloads isoleert en uitgebreide forensische mogelijkheden biedt. Deze functies, in combinatie met snelle triage van kwetsbaarheden, zorgen ervoor dat bedreigingen niet alleen worden geïdentificeerd, maar ook onmiddellijk worden aangepakt. Samen bieden ze een uitgebreide beveiligingsaanpak die noodzakelijk is voor de huidige complexe IT-omgevingen.

Neem nu contact op met SentinelOne om te ontdekken hoe het scannen, dreigingsdetectie en realtime respons integreert voor coherente en solide beveiliging.

FAQs

Wat is kwetsbaarheidsbeheer van de volgende generatie?

Vulnerability management van de volgende generatie (NGVM) is een moderne benadering waarbij continue monitoring en machine learning worden toegepast om bedreigingen in alle aanvalsvectoren te identificeren. Het wordt toegepast op technische assets, cloudomgevingen, API's en menselijke kwetsbaarheden zoals phishing. Kwetsbaarheden kunnen worden gerangschikt op basis van zakelijk belang en geautomatiseerde patches. NGVM-platforms stellen workflows centraal, waardoor regelmatige scans overbodig worden en in plaats daarvan gebruik wordt gemaakt van realtime dreigingsfeeds.

Hoe verbetert Next-Generation VM de beveiliging?

NGVM verbetert de beveiliging door voortdurend nieuwe activa en blinde vlekken te ontdekken. Ze gebruiken AI om bedreigingsgegevens te verrijken, zodat u zich kunt concentreren op materiële risico's. Het herstellen van kwetsbaarheden in systemen, webapplicaties en cloudomgevingen kan automatisch worden uitgevoerd. Het voert ook phishing-simulaties uit om werknemers te trainen, zodat menselijke blootstelling tot een minimum wordt beperkt.

Hoe ondersteunt risicobeheer van de volgende generatie kwetsbaarheidsprogramma's?

Next-gen risicobeheer koppelt risico's aan de bedrijfscontext. Zonder de kriticiteit van activa of de kans op misbruik te bepalen, verspilt u middelen. Een best practice is het toepassen van tools die risico's prioriteren op basis van schade potentieel, compliance hiaten of gegevensverlies. U moet eerst problemen met een grote impact verhelpen, zoals servers zonder patches of slechte inloggegevens.

Waarin verschilt de volgende generatie van andere traditionele benaderingen van kwetsbaarheden?

Oudere tools scannen alleen periodiek de eigen assets en prioriteren alleen op ernst. Nieuwe generatie tools monitoren continu alle aanvalsvectoren, inclusief schaduw-IT en gebruikersgedrag. Ze correleren bedreigingen met dreigingsinformatie en bedrijfsprioriteiten, zodat u de meest kritieke problemen kunt patchen. U kunt ook workflows automatiseren in plaats van handmatig te triëren.

Wat is persistente dreigingsmonitoring van de volgende generatie?

Het omvat de detectie van geavanceerde bedreigingen zoals APT's die conventionele tools omzeilen. U kunt gedragsanalyses gebruiken om laterale bewegingen of gegevenslekken te identificeren. Deze analyses zoeken naar indicatoren zoals verdachte aanmeldingen, backdoor-trojans of bulkgegevensoverdrachten. Integratie met VM-platforms zorgt ervoor dat kwetsbaarheden die door APT's worden misbruikt, worden verholpen.

Waar past de volgende generatie endpointbeveiliging in dit scenario?

Endpointtools van de volgende generatie, zoals SentinelOne, zijn geïntegreerd in VM-systemen. Ze detecteren ransomware-activiteit, blokkeren schadelijke processen en maken wijzigingen ongedaan. U kunt EDR-telemetrie gebruiken om kwetsbare eindpunten te detecteren die moeten worden gepatcht. Als u geïnfecteerde apparaten vroegtijdig in quarantaine plaatst, vermindert u de gevolgen van een inbreuk.

Hoe zijn de nieuwste tools voor kwetsbaarheden gekoppeld aan risicobeheer?

Tools van de volgende generatie maken gebruik van risicocontext tegen kwetsbaarheden, bijvoorbeeld de waarde van activa of actieve exploits. Ze identificeren welke problemen ervoor zorgen dat operaties mislukken of gevoelige informatie blootgeven. U moet risico's die bedrijfsdoelstellingen ondersteunen, zoals het beschermen van klantendatabases of productieservers, als uw hoogste prioriteit rangschikken. Zo voorkomt u dat u tijd verspilt aan gebreken met een lage prioriteit.