Wat is cloudbeveiligingsbeheer?

Verken cloudbeveiligingsbeheer in detail, leer de belangrijkste componenten, bedreigingen, strategieën en best practices kennen.

Het gebruik van clouddiensten is tegenwoordig een noodzaak voor elk bedrijf, maar brengt ook verschillende veiligheidsrisico's met zich mee. Deze verschuiving naar de cloud heeft organisaties onder enorme druk gezet op het gebied van veiligheid. Uit een rapport bleek dat in het voorgaande jaar meer dan 60% van de organisaties te maken kreeg met beveiligingsincidenten met betrekking tot cloudstructuren. Naarmate het gebruik van clouddiensten toeneemt, wordt efficiënt cloudkwetsbaarheidsbeheer van cruciaal belang voor het beschermen van informatie en het in stand houden van bedrijfsactiviteiten. Dit maakt het steeds belangrijker om effectief cloudkwetsbaarheidsbeheer te begrijpen en te implementeren om kostbare gevolgen te voorkomen.

In dit artikel leggen we het concept van cloudkwetsbaarheidsbeheer uit en waarom dit verschilt van traditionele scanning, aangezien de architectuur wordt gedeeld en de middelen tijdelijk zijn. Ook worden risicogebaseerde benaderingen, bedreigingen voor IaaS/PaaS/SaaS-oplossingen en richtlijnen voor scanning-/patchingcycli, automatisering en teamwork besproken. Daarnaast wordt bekeken hoe cloudkwetsbaarheidsbeheerdiensten samenwerken met beveiligingsstacks. We sluiten af met richtlijnen voor het integreren van deze tools in een uitgebreid cloudbeveiligings- kwetsbaarheidsbeheerplan.

Wat is cloudkwetsbaarheidsbeheer?

Cloudkwetsbaarheidsbeheer kan worden omschreven als het voortdurende proces van het identificeren, beoordelen en beheren van risico's die verband houden met beveiligingszwakheden in cloudomgevingen, die zich in de publieke, private of hybride cloud kunnen bevinden. Het past traditionele benaderingen toe op meer vluchtige bronnen, zoals serverloze functies, containers of dynamisch geschaalde VM's. Het zorgt er ook voor dat elke laag (infrastructuur, platform of software) wordt gecontroleerd op bekende kwetsbaarheden of verkeerde configuraties. Vanwege het dynamische karakter van updates in cloudomgevingen wordt scannen vaak gecombineerd met geautomatiseerde patchworkflows. Over het algemeen brengen logboeken en dashboards nieuw ontdekte kwetsbaarheden aan het licht, waardoor teams de prioritaire oplossingen bijna in realtime kunnen synchroniseren. Als een organisatie geen duidelijke aanpak heeft voor haar scan- en patchprocessen, kan ze zichzelf blootstellen aan datalekken of haar diensten laten stilleggen door kwaadwillende actoren.

Waarom is cloudbeveiligingsbeheer belangrijk?

Uit recent onderzoek blijkt dat 80% van de ondernemingen in de afgelopen twaalf maanden minstens één cloudgerelateerd beveiligingsincident heeft meegemaakt, wat aantoont dat de huidige omgeving steeds complexer wordt. Veel diensten werken in tijdelijke toestanden: ze worden een tijdje ingeschakeld en vervolgens uitgeschakeld en losgekoppeld nadat ze zijn gebruikt. Zonder krachtige scans kunnen deze kortstondige omgevingen gemakkelijk onopgemerkt blijven of niet worden gepatcht. Hier zijn vijf redenen waarom het cruciaal is om cloud kwetsbaarheidsbeheer in te voeren om een sterke beveiligingspositie te hebben:

1. Snel veranderende activa: De cloud werkt op basis van flexibiliteit – applicaties kunnen groeien tijdens periodes van veel verkeer en krimpen tijdens andere periodes. Deze flux betekent dat elke bibliotheek met een niet-gepatchte kwetsbaarheid of verkeerde configuratie slechts korte tijd in gebruik kan blijven en toch een enorme bedreiging kan vormen. Een continue scanmethode houdt bijvoorbeeld in dat nieuw gelanceerde VM's of containers direct na lancering worden gescand. Deze aanpak, die deel uitmaakt van cloudbeveiliging en kwetsbaarheidsbeheer, helpt teams om blinde vlekken te vermijden bij dynamische workloads.
2. Uitgebreide gedeelde verantwoordelijkheid: Terwijl cloudleveranciers de basislagen beschermen, zijn klanten verantwoordelijk voor OS-lagen, applicatiecode of containerconfiguraties. Als deze grens niet wordt onderkend, krijgen deze kwesties niet de aandacht die ze verdienen. Clouddiensten voor kwetsbaarheidsbeheer vullen deze leemte op door door gebruikers beheerde lagen te scannen op bekende CVE's of onveilige configuraties. Deze oplossingen zorgen ervoor dat het scannen in de hele stack op elkaar is afgestemd door de verantwoordelijkheden van elke betrokken partij te definiëren.
3. Diverse aanvalsoppervlakken: De cloud biedt veel interactieve eindpunten die rechtstreeks aan het internet kunnen worden blootgesteld, variërend van S3-buckets tot aangepaste API's. Aanvallers onderzoeken deze eindpunten systematisch op zoek naar gemakkelijke manieren om binnen te dringen. Door best practices voor cloudkwetsbaarheidsbeheer toe te passen, kunnen teams potentiële blootstellingen in CI/CD-pijplijnen, gegevensopslag of webgateways opsporen en verhelpen. Dit betekent dat zelfs de kleinste nalatigheid kan leiden tot aanzienlijke kwetsbaarheden die onzichtbaar blijven, tenzij er regelmatig wordt gescand.
4. Compliance en governance: Beleidsregels zoals GDPR of HIPAA vereisen grondige scanning en patching van gegevens die in de cloud worden gehost. Auditors eisen documentatie van problemen en hoe deze binnen korte tijd worden verwerkt en opgelost. Aan deze eisen kan worden voldaan door middel van gedetailleerde scanframeworks en realtime patchstrategieën. Op de lange termijn helpt effectief scannen om consistente naleving binnen de hele organisatie te waarborgen, het merk te beschermen en dure boetes te voorkomen.
5. Realtime evolutie van bedreigingen: Hackers zijn altijd op zoek naar nieuwe informatie over kwetsbaarheden of verkeerde configuraties van clouddiensten. Nadat de kwetsbaarheid bekend is gemaakt, controleren crackers de kwetsbaarheid op grote IP-reeksen of specifieke providers. Het onderhouden van een cloudgebaseerde routine voor kwetsbaarheidsbeheer met frequente controles verkleint de kans op misbruik. Snelle herstelmaatregelen of mitigaties voorkomen dat aanvallers profiteren van nieuwe of bestaande kwetsbaarheden in uw architectuur.

Belangrijkste componenten van cloudkwetsbaarheidsbeheer

Het concept van cloudkwetsbaarheidsbeheer is vergelijkbaar met on-prem scanning, maar er zijn andere overwegingen vanwege de omgeving en de aard van de resources die in cloudomgevingen worden gebruikt. Over het algemeen kunnen vijf componenten worden onderscheiden: inventarisatie, scannen, risicogebaseerde prioritering, patchen en nalevingscontrole. Hier volgt een overzicht van elk van de belangrijkste pijlers van een effectieve oplossing:

1. Dynamische inventarisatie van bedrijfsmiddelen: De meeste ondernemingen beheren honderden of zelfs duizenden virtuele machines, containerimages of serverloze functies bij verschillende cloudproviders. Dit zijn tijdelijke omgevingen waar traditionele en statische inventarisaties niet effectief blijken te zijn. Daarom zijn geautomatiseerde detectietools of API's die nieuwe bronnen kunnen vinden zodra ze beschikbaar zijn, erg belangrijk. Dit zorgt ervoor dat geen enkele instantie ongescand of ongepatcht blijft – een belangrijk principe voor het beheer van kwetsbaarheden in cloudbeveiliging.
2. Continu scannen: Wekelijkse of maandelijkse scans detecteren mogelijk geen tijdelijke containers die slechts enkele uren actief zijn. Veel bedrijven schakelen over op dagelijkse of gebeurtenisgebaseerde scans die plaatsvinden als gevolg van wijzigingen in implementaties. Sommige integreren scannen ook in CI/CD-pijplijnen om te voorkomen dat dergelijke images worden vrijgegeven. Op de lange termijn biedt een continu scanproces een bijna realtime overzicht van alle kwetsbaarheden die mogelijk zijn ontstaan door updates of nieuwe code-commits.
3. Risicogebaseerde prioritering: In een grote cloudomgeving kan de lijst met mogelijke problemen ongelooflijk lang en overweldigend zijn. Op basis van de beschikbaarheid van exploits, de impact op het bedrijf of de gevoeligheid van gegevens stellen beveiligingsteams prioriteiten en werken ze aan de grootste bedreigingen. Deze aanpak ligt ten grondslag aan best practices voor cloudkwetsbaarheidsbeheer, waarbij de ernst alleen niet bepalend is voor de volgorde van patches. Op de lange termijn garandeert risicogebaseerde sortering dat de tijd van het personeel efficiënt wordt besteed aan belangrijke zaken.
4. Geautomatiseerde patches en herstelmaatregelen: Handmatige updates belemmeren de flexibiliteit. Wanneer bij het scannen bekende kwetsbaarheden worden ontdekt, voeren veel DevOps-pijplijnen patchtaken gedeeltelijk of volledig automatisch uit. Bijvoorbeeld door automatisch nieuwe containerimages te maken om kwetsbaarheden in bibliotheken aan te pakken of door OS-patches te implementeren wanneer de kans op verstoring klein is. Dit maakt deel uit van een effectief kwetsbaarheidsbeheer programma, waardoor de tijd die een aanvaller heeft om een bepaalde kwetsbaarheid te misbruiken aanzienlijk wordt verkort.
5. Compliance tracking en rapportage: Bedrijven die diensten verlenen aan het publiek, met name in sectoren die sterk gereguleerd zijn, moeten aantonen hoeveel tijd het kost om eventuele defecten op te sporen en te verhelpen. Het registreren van open en gesloten kwetsbaarheden bevordert de transparantie, bijvoorbeeld wanneer dit wordt gedaan om te voldoen aan een externe audit of een interne doelstelling. Sommige scanoplossingen koppelen deze logboeken aan frameworks zoals PCI-DSS of HIPAA om het in kaart brengen te vergemakkelijken. Wanneer de scanresultaten worden geïntegreerd in compliance-dashboards, kunnen teams het risicobeheer afstemmen op de governance-doelstellingen.

Veelvoorkomende kwetsbaarheden en bedreigingen in de cloud

Cloudomgevingen omvatten een breed scala aan configuraties, of het nu gaat om IaaS-instanties, PaaS-webapplicaties of zelfs serverloze frameworks, wat resulteert in een groot aantal mogelijke zwakke plekken. Ontoereikende NSG-regels, oude containerimages of gecompromitteerde sleutels creëren kansen voor aanvallers. Hier zijn enkele veelvoorkomende zwakke plekken die verklaren waarom het beheer van cloudkwetsbaarheden zo belangrijk is:

1. Open opslagbuckets: Het ontbreken van een adequate configuratie van S3-buckets of Azure Blob-opslag met "openbare" lees- of schrijftoegang leidt tot gegevenslekken. Deze open opslagplaatsen zijn het doelwit van aanvallers die op zoek zijn naar persoonlijke of bedrijfsinformatie om te stelen of te lekken. Scantools die regelmatig de toegangsconfiguraties doorlopen, zijn nuttig. Het is raadzaam om de bucket-machtigingen te beperken tot alleen die rollen die essentieel zijn voor het gebruik ervan.
2. Blootgestelde beheerinterfaces: RDP, SSH of eigen consoles kunnen zonder de juiste firewalls of meervoudige authenticatie blootgesteld worden aan het internet. Deze poorten worden door aanvallers ontdekt met behulp van poortscantechnieken. Om dergelijke risico's te verminderen, is het raadzaam om deze diensten te beperken tot VPN-verbindingen of om de toegang zo tijdelijk mogelijk te maken. In een proces voor het beheer van kwetsbaarheden in de cloud is het altijd een goede praktijk om te scannen op open beheerpoorten of standaard inloggegevens.
3. Zwakke API-sleutels en inloggegevens: Wanneer API-sleutels kort zijn of slecht worden opgeslagen, is er een groot risico op gegevensdiefstal of het kapen van bronnen, vooral in een multi-cloudomgeving. Cybercriminelen gebruiken gestolen inloggegevens om nieuwe instanties te starten voor het minen van cryptovaluta of het stelen van informatie. Sommige teams gebruiken geheime managers of omgevingsvariabelen met encryptie. Continu scannen, in combinatie met sleutelrotatie, minimaliseert de kans dat de inloggegevens worden gecompromitteerd doordat ze verouderd zijn.
4. Kwetsbare containerafbeeldingen: Als teams de scan overslaan of basisafbeeldingen nooit bijwerken, kunnen cloudgebaseerde containerruntimes een oudere of zelfs niet-gepatchte afbeelding uitvoeren. Aanvallers maken gebruik van bekende kwetsbaarheden in bibliotheken om zich lateraal te verplaatsen of gegevens te exfiltreren. Een effectieve 'shift-left'-aanpak helpt ontwikkelaars om de problemen in een vroeg stadium aan te pakken, waardoor de kans kleiner wordt dat het probleem zich in de productieomgeving voordoet. Met kwetsbaarheidsbeheer voor containersonderhouden organisaties images en hun updates in gedistribueerde clusters.
5. Slecht geconfigureerde beveiligingsgroepen: In het IaaS-aanbod wordt inkomend of uitgaand verkeer ingesteld door beveiligingsgroepen of firewallregels. Deze tekortkomingen maken interne API's of databases zichtbaar voor het publiek, en dat is een ernstig probleem. Permissieve regels zijn nog steeds een veelvoorkomende verkeerde configuratie waardoor de tegenstander zich lateraal kan verplaatsen. Een effectief programma voor kwetsbaarheidsbeheer kan er dus voor zorgen dat alleen de noodzakelijke poorten open zijn wanneer het dergelijke groepen scant.
6. Shared Tenancy Escape: CSP's houden de workloads van klanten geïsoleerd, maar het is mogelijk dat bepaalde kwetsbaarheden deze isolatie in gevaar brengen. Aanvallers kunnen proberen hypervisor-kwetsbaarheden of side-channel-aanvallen te misbruiken om deze barrières te omzeilen. Hoewel dit risico aanzienlijk lager is in goed onderhouden publieke clouds, is het niet volledig uitgesloten. Waarschuwingen van officiële adviezen, in combinatie met het scannen op verdachte activiteiten, kunnen mogelijke pogingen tot penetratie tussen tenants identificeren.
7. Niet-versleutelde gegevens tijdens verzending of opslag: Sommige organisaties versleutelen gegevens die zijn opgeslagen in cloudvolumes niet of gebruiken niet-versleutelde verbindingen voor workloads. Interceptors luisteren naar communicatiekanalen of vangen de gegevensstromen op. Het beheer van kwetsbaarheden in cloudbeveiliging omvat onder meer het waarborgen dat elke service TLS of versleutelde protocollen gebruikt en dat-rest-versleuteling is ingeschakeld. Door regelmatig te scannen kan worden vastgesteld of de versleutelingsinstellingen verslechteren of terugkeren naar hun vorige staat.

Hoe werkt cloudkwetsbaarheidsbeheer?

Cloudbeveiligingsbeheer combineert doorgaans het gebruik van scantools, risicoprioritering, automatisering van herstelmaatregelen en validatie. In flexibele, kortstondige en voortdurend veranderende omgevingen moet elke fase worden afgestemd op nieuwe codes of kortstondige virtuele machines. In het volgende gedeelte belichten we de belangrijkste fasen die laten zien hoe scaninformatie leidt tot risicobeheer.

1. Continue assetdetectie: Voor dynamische omgevingen vormt een bijgewerkte inventaris van VM's, containers of serverloze eindpunten de basis van de scanbereik. Geautomatiseerde systemen pollen API's van cloudproviders en verzamelen elke nieuwe instantie-ID of container-spin-up. Dit zorgt ervoor dat de kortstondige resources niet worden uitgesloten van het scanproces. Op deze manier kan het systeem, door ontdekte assets te koppelen aan bekende configuraties, snel potentiële zwakke punten identificeren.
2. Geautomatiseerde scanplanning: Wanneer assets deel gaan uitmaken van de inventaris, voeren scanoplossingen controles uit op verkeerde configuraties of niet-gepatchte software. Sommige scans zijn gebeurtenisgebaseerd en vinden plaats wanneer een nieuwe instantie wordt gevormd of tijdens het samenvoegen van code. Sommige scans vinden dagelijks of wekelijks plaats. Op de lange termijn worden de scanresultaten gecombineerd en op één interface geplaatst, zodat teams problemen op basis van ernst kunnen aanpakken.
3. Risicoprioritering en triage: Het is bekend dat defecten zich uitbreiden wanneer de omgeving groot is. Teams prioriteren de meest urgente bedreigingen op basis van risicologica, zoals bekende exploits, gegevensgevoeligheid of nalevingsregels. Tools kunnen ook de nadruk leggen op "kritiek met een actieve exploit" voor dringende aandacht en patching. Deze aanpak sluit aan bij cloudgebaseerde strategieën voor kwetsbaarheidsbeheer die scangegevens uit meerdere cloudregio's of accounts samenbrengen.
4. Patching en implementatie van fixes: Patching kan betekenen dat een OS-image wordt bijgewerkt, de basisimages van containers worden aangepast of een configuratie op het orchestration-niveau wordt gerepareerd. Aangezien productiestilstand kostbaar is, kiezen de meesten voor gedeeltelijke automatisering of geplande onderhoudstijd. Nadat een fix is uitgebracht, wordt het scannen hervat om te controleren of de kwetsbaarheid is verholpen. Op de lange termijn worden zero-touch patch-workflows gebruikt voor bekende kwetsbaarheden die geen significante impact hebben.
5. Rapportage en statistieken: Aan het einde van elke cyclus worden logboeken bijgehouden om het aantal openstaande kwetsbaarheden, de tijd die nodig is om ze aan te pakken en het percentage oplossingen weer te geven. Sommigen koppelen deze logboeken aan compliancekaders of bedrijfsrisicodashboards. Door deze parameters te monitoren, worden de scanomvang, de snelheid van patchimplementatie of risicogebaseerde prioritering voortdurend verfijnd. Deze synergie versterkt een effectief programma voor kwetsbaarheidsbeheer en bepaalt het rendement op beveiligingsinvesteringen.

Voordelen van cloudkwetsbaarheidsbeheer voor bedrijven

Vorig jaar werd gemeld dat 27% van de organisaties te maken kreeg met een of andere vorm van beveiligingsrisico's en inbreuken op de openbare cloud, een stijging van 10% ten opzichte van het voorgaande jaar. Deze stijging benadrukt de noodzaak van voortdurende cloudscans en patches. Cloudbeveiligingsbeheer biedt vele voordelen, waaronder risicobeperking en naleving. In dit gedeelte bekijken we vijf manieren waarop bedrijven kunnen profiteren van gestructureerde scancycli.

1. Verminderde kans op inbreuken: Door kritieke kwetsbaarheden te identificeren en snel aan te pakken, wordt de kans kleiner dat aanvallers een brede en gemakkelijke route naar het systeem vinden. Als workloads zich in de cloud bevinden en blootgesteld zijn aan het internet, verhogen niet-gepatchte software of zwakke inloggegevens de kans op inbraak. Deze kwetsbaarheden worden snel aangepakt door scanning in DevOps op te nemen. Op de lange termijn leiden dergelijke voorzorgsmaatregelen tot een verminderde kans op succesvolle inbreuken.
2. Gestroomlijnde patchprocessen: In grote of multi-cloudomgevingen kan handmatig patchen al snel uit de hand lopen. Geautomatiseerde scantools sturen patchtaken rechtstreeks naar DevOps-pijplijnen of IT-ticketsystemen. Hierdoor kunnen containergebaseerde images of tijdelijke VM's consistent worden bijgewerkt. Na verloop van tijd leidt het toepassen van best practices voor cloudkwetsbaarheidsbeheer tot voorspelbare, goed gedocumenteerde patchcycli.
3. Verbeterde zichtbaarheid en controle: Periodieke controles kunnen tijdelijke assets aan het licht brengen die ontwikkelteams hebben gemaakt zonder dat de beveiligingsteams hiervan op de hoogte zijn. Op deze manier houdt een effectief programma voor kwetsbaarheidsbeheer ze allemaal bij om ervoor te zorgen dat alle resources in overeenstemming zijn met het beleid van het bedrijf. Met een up-to-date inventaris is het bijna onmogelijk dat nieuwe software of code-merges onopgemerkt blijven. Dit inzicht helpt bij het verbeteren van de samenwerking tussen de afdelingen ontwikkeling, operations en beveiliging.
4. Betere naleving van regelgeving: Audits vereisen bewijs van scanning, onmiddellijke patching en risicogebaseerde prioritering. Ontdekte defecten, scanlogboeken en vastgestelde tijdlijnen tonen de omvang en snelheid waarmee het bedrijf deze zwakke punten aanpakt. Als het gaat om cloudimplementaties die onder HIPAA, PCI-DSS of GDPR vallen, zorgt een uitgebreide scanstrategie voor een naadloze audit. Op de lange termijn draagt synergie op het gebied van naleving bij aan een verminderd risico op boetes en een versterkt vertrouwen in het bedrijf.
5. Operationele veerkracht: Gebrek aan beschikbaarheid of tragere prestaties kunnen worden toegeschreven aan bekende problemen die nog niet zijn opgelost. Als een kwetsbaarheid maandenlang open blijft staan, kunnen aanvallers bronnen compromitteren of informatie stelen. De bedrijfscontinuïteit wordt gewaarborgd door goed risicobeheer. Dit geldt ook voor de reputatie van het merk: consumenten vertrouwen op leveranciers die betrouwbare en stabiele beveiligingsmaatregelen hebben getroffen.

Hoe bouw je een strategie voor het beheer van kwetsbaarheden in de cloud?

Voor het opzetten van robuuste clouddiensten voor kwetsbaarheidsbeheer is meer nodig dan alleen het kiezen van een scantool. Het omvat het definiëren van rollen, het integreren van scans met DevOps, het beheren van tijdelijke containers en het documenteren van het proces in elke fase. In de volgende paragrafen schetsen we vijf elementen voor een praktische en uitvoerbare strategie voor het beheren van risico's in dynamische cloudomgevingen.

1. Bepaal de reikwijdte en verantwoordelijkheid: Geef aan welke teams verantwoordelijk zijn voor het scannen, patchen en verifiëren van resultaten in elke omgeving. Voeren de DevOps-teams hun scans uit op de containerimages, of is er een centraal beveiligingsteam dat dit afhandelt? Zo ja, beschrijf dan hoe de resultaten terugkoppelen naar de ontwikkeling. Door middel van een duidelijk gedefinieerde RACI-matrix kunnen er geen kwetsbaarheden door de mazen van het net glippen. Op de lange termijn nemen rollen alle onduidelijkheid weg over wie verantwoordelijk is voor het patchen van welke laag.
2. Inventariseren van cloudassets: Het bijhouden van een gecentraliseerde lijst van alle cloudgebaseerde servers, containerregisters of services zorgt voor een volledige dekking. Met behulp van geautomatiseerde detectieoplossingen of API's van cloudproviders is het mogelijk om tijdelijke resources te volgen. Deze inventaris vormt de basis van cloudgebaseerd kwetsbaarheidsbeheer en zorgt ervoor dat elk item wordt gescand. Uiteindelijk worden door frequente updates nieuw opgestarte workloads vastgelegd.
3. Scanprogramma's selecteren en integreren: Kies oplossingen die het scannen van IaaS-, PaaS- en containergebaseerde omgevingen ondersteunen. De tools moeten configuraties, ontbrekende patches of bekende veelvoorkomende kwetsbaarheden en blootstellingen (CVE's) in afbeeldingen kunnen identificeren. Koppel deze scanresultaten vervolgens aan patch-orkestratie of DevOps-taken voor snelle herstelmaatregelen. Sommige van de nieuwste modellen van de scanner worden ook geleverd met threat feeds om exploit-achtige kwetsbaarheden als eerste te helpen identificeren.
4. Patchbeleid en -schema's opstellen: Leg uit binnen welk tijdsbestek kritieke kwetsbaarheden moeten worden aangepakt. Kwetsbaarheden die actief worden misbruikt, moeten bijvoorbeeld binnen 48 uur worden aangepakt. Standaard patchvensters kunnen maandelijks of wekelijks zijn, maar soms zijn er urgente zaken die niet in deze cyclus passen. Zorg ervoor dat u deze tijdschema's documenteert, zodat de ontwikkel-, operationele en beveiligingsteams op één lijn zitten. Dit beleid wordt geleidelijk onderdeel van de organisatiecultuur en zorgt ervoor dat er een constante patchsnelheid wordt gehandhaafd.
5. Monitoren, rapporteren en verfijnen: Tot slot is het belangrijk om gemiddelden bij te houden, zoals de gemiddelde tijd om een patch te installeren of de verhouding tussen openstaande en gesloten kwetsbaarheden. Overzichten helpen om verbeteringen te sturen en laten zien of de achterstand toeneemt of dat sommige teams patches verwaarlozen. Als uit scans blijkt dat oude fouten herhaaldelijk terugkomen, pas dan de DevOps-pijplijnen of basisimages dienovereenkomstig aan. Deze iteratieve lus zorgt voor een robuust programma voor kwetsbaarheidsbeheer dat zich aanpast aan de steeds veranderende omgeving van de cloud.

Uitdagingen bij het beheer van kwetsbaarheden in de cloud

Hoewel tijdelijke, schaalbare resources aanzienlijke voordelen bieden, voegen de cloudomgevingen zelf uitdagingen toe aan het scanproces. Sommige van deze uitdagingen zijn het gevolg van multi-cloudomgevingen, terwijl andere verband houden met de manier waarop containers komen en gaan. Het onderkennen van deze uitdagingen is essentieel voor het ontwikkelen van een werkbare aanpak voor cloudbeveiliging en kwetsbaarheidsbeheer. In de volgende paragrafen bespreken we vijf uitdagingen die effectieve monitoring en evaluatie op regelmatige basis in de weg staan.

1. Multi-cloudcomplexiteit: Bedrijven beheren workloads in AWS, Azure, GCP of zelfs private hybride clouds. Elke omgeving is uniek wat betreft API, naamgeving van services en native scanmogelijkheden. Om kwetsbaarheidsgegevens uit deze bronnen te combineren in één console of analysetool is integratie nodig. Het nadeel van niet-gekoppelde systemen is dat sommige kwetsbaarheden mogelijk niet op dezelfde manier worden beoordeeld.
2. Korte levensduur van containers: Het is niet ongebruikelijk dat containers een korte levenscyclus hebben, waarbij ze slechts enkele minuten of zelfs uren draaien voordat ze worden vervangen. Een dagelijks of wekelijks scanschema kan ze dan helemaal niet detecteren. Deze uitdaging wordt opgelost door tools die gebeurtenisgestuurde scans integreren, zoals scannen bij het aanmaken van containers. Op de lange termijn wordt de kortstondige container vergeten en blijven kritieke hiaten in het systeem onopgemerkt en dus onopgelost.
3. Beperkte controle over de onderliggende infrastructuur: In PaaS of bepaalde vormen van SaaS is de cloudprovider verantwoordelijk voor OS-patches. De gebruiker mag alleen werken met app-code of specifieke configuratielagen. Deze gedeelde verantwoordelijkheid kan verwarring veroorzaken over wie wat patcht. Een verkeerde configuratie op OS-niveau kan bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid van de provider zijn, terwijl een oude bibliotheek nog steeds een probleem van de gebruiker is. Het is cruciaal om deze grenzen te kennen.
4. Grote hoeveelheden bevindingen: Een cloudscan kan honderden en duizenden potentiële problemen opleveren, waarvan sommige onbelangrijk zijn en andere kritiek. Het beheren ervan is een uitdaging, laat staan het sorteren ervan als een onderneming met tientallen DevOps-teams werkt. Bij gebrek aan een op risico's gebaseerd triagesysteem kunnen medewerkers te veel tijd besteden aan zaken met een laag risico of kritieke risico's verwaarlozen. De combinatie van geautomatiseerde correlatie en ernstscores maakt het gemakkelijker om de hoeveelheid te verwerken.
5. Veranderend dreigingslandschap: Cloudgebruikers verwachten vaak nieuwe of verbeterde diensten, zoals serverloze platforms, containers of kortstondige build-pijplijnen. Aanvallers maken onmiddellijk gebruik van onbekende verkeerde configuraties of nieuw vrijgegeven CVE's, en daarom zijn er flexibele scantechnieken nodig. De statische scanmethode is mogelijk niet effectief in het detecteren van de veranderingen die door DevOps kunnen worden geïntroduceerd. Op de lange termijn moet scannen worden aangevuld met realtime dreigingsinformatie om patches tijdig toe te passen.

Best practices voor cloudkwetsbaarheidsbeheer

Van het identificeren van kritieke scans tot het voltooien van rigoureuze patchcycli, er zijn een aantal best practices die cruciaal zijn voor cloudkwetsbaarheidsbeheer. Nieuwe kwetsbaarheden worden onmiddellijk geïmplementeerd in tijdelijke services en de snelheid van DevOps wordt afgestemd op de beveiligingsredenen. In de volgende secties beschrijven we vijf best practices die helpen bij het beschermen van cloudgebaseerde workloads tegen aanhoudende of nieuw ontdekte bedreigingen.

1. Omarm DevSecOps-integratie: Zorg ervoor dat scanstappen worden geïntegreerd in uw CI/CD-pijplijnen om te voorkomen dat afbeeldingen of codes met bekende kwetsbaarheden naar de productie worden gepusht. Deze aanpak maakt beveiliging onderdeel van de code, door scancontroles te integreren bij elke push of merge. Door 'naar links te verschuiven' pakt u problemen eerder aan en voorkomt u paniek op het laatste moment om dingen te repareren. Op de lange termijn veranderen ontwikkelteams hun perceptie van beveiliging, omdat deze wordt geïntegreerd in codebeoordelingen.
2. Stem beleid af op providerspecifieke functies: AWS, Azure en GCP bieden allemaal verschillende beveiligingscontroles, scan-API's of logservices. Pas het scannen aan deze functies aan, zodat configuratiecontroles worden afgestemd op de native aanpak van de cloud. Hierdoor worden cloudservices voor kwetsbaarheidsbeheer samengevoegd met ingebouwde logboekregistratie en dreigingsdetectie. Een uniforme structuur kan de ontwikkeling van geavanceerde functies vertragen als deze niet wordt afgestemd op elke provider.
3. Micro-segmentatie implementeren: Micro-segmentatie betekent dat zelfs als de kwetsbaarheid in één container of VM wordt misbruikt, aanvallers zich niet vrij kunnen bewegen. Op deze manier blijft de potentiële schade beperkt tot het segment of de beperkingen die zijn ingesteld door de beveiligingsgroepen, zelfs als een aanvaller één host compromitteert. Dit principe wordt 'least privilege networking' genoemd en kan het beste worden gebruikt in combinatie met frequente scans. Het resultaat is een gelaagde verdedigingsstrategie die het beheer van kwetsbaarheden in de cloud ondersteunt.
4. Houd gedetailleerde logboeken en statistieken bij: Door de verhouding tussen ontdekte en gepatchte kwetsbaarheden, de gemiddelde tijd om deze te verhelpen en het percentage van het gescande netwerk te monitoren, wordt verantwoordelijkheid bereikt. Sommige teams leveren maandelijkse of wekelijkse rapporten en tonen het totale aantal ernstige defecten. Het helpt ook bij compliance, aangezien deze statistieken worden gedocumenteerd. Tijdens dit proces wordt duidelijk of het programma groeit of dat sommige ontwikkelteams voortdurend nieuwe problemen veroorzaken.
5. Herzie en update basisimages regelmatig: Containerimages of OS-sjablonen kunnen in relatief korte tijd verouderd raken. U kunt het aantal bekende CVE's zo laag mogelijk houden door regelmatig controles in te plannen of door een pijplijn te implementeren die images bij elke patchcyclus opnieuw opbouwt. Deze methode voorkomt dat images door de productie gaan wanneer ze niet langer nodig of gewenst zijn. In combinatie met een goed programma voor kwetsbaarheidsbeheer ontstaat zo een cyclus van scannen, repareren en verwijderen van afbeeldingen.

Conclusie

Cloudkwetsbaarheidsbeheer integreert scannen, patchen, risicogebaseerde prioritering en constante monitoring, geoptimaliseerd voor kortstondige of gedistribueerde cloudomgevingen. Tijdelijke VM's en microservices worden vaak gebruikt in de publieke cloud en worden niet vermeden. Hoewel ze veiligheidsrisico's kunnen opleveren, kunnen deze zorgen worden weggenomen door een juiste configuratie en veiligheidsmaatregelen. Cloudworkloads worden beschermd door middel van gelaagde scans, geavanceerde risicoprioritering en consistente patchplanning. Door de scangegevens te integreren met de DevOps-routines wordt er zelden nieuwe code met kritieke bugs in het systeem geïntroduceerd.

Uiteindelijk zorgt een robuuste aanpak van kwetsbaarheidsbeheer voor cloudservices voor stabiele, veilige activiteiten die voldoen aan de eisen van moderne bedrijven. Het is geen statisch proces vanwege codewijzigingen, nieuwe implementaties, enzovoort, maar voortdurende optimalisatie helpt de beveiliging in overeenstemming te houden met de flexibiliteit van het bedrijf. Scantools, geautomatiseerde stappen voor het oplossen van problemen en realtime dreigingsinformatie pakken problemen aan die verband houden met het gebruik van tijdelijke bronnen of multi-cloudomgevingen. Na verloop van tijd zorgt een synergie tussen cloudbeveiligingskwetsbaarheidsbeheer en DevOps voor minimale risico's, snelle patches en sterke compliance. Door deze stappen in de werkprocessen te integreren, is beveiliging niet langer een bijzaak, maar een inherent onderdeel van het innovatieproces.

"

FAQs

Wat is cloudkwetsbaarheidsbeheer en waarom hebben we het nodig?

Cloud-kwetsbaarheidsscans detecteren kwetsbaarheden in cloudinfrastructuren zoals AWS of Azure. Open API's, te permissieve IAM-rollen of verkeerd geconfigureerde opslagbuckets zijn typische problemen. Dit is belangrijk omdat cloudinbreuken meestal per ongeluk plaatsvinden: 93% van de cloudinbreuken is het gevolg van verkeerde configuraties. U wilt gedeelde verantwoordelijkheidsmodellen vastleggen waarbij providers de infrastructuur beheren en klanten de gegevens en toegang beheren.

Hoe vullen cloudbeveiliging en kwetsbaarheidsbeheer elkaar aan?

Cloudbeveiligingsproducten zoals CASB's monitoren gebruikersactiviteiten en dataverkeer, terwijl kwetsbaarheidsscanners controleren op zwakke instellingen. U correleert de resultaten: als een scanner een niet-versleutelde S3-bucket vindt, beperkt het beveiligingsbeleid automatisch de toegang. Real-time monitoring detecteert verdachte inlogpogingen op kwetsbare accounts, waardoor multi-factor authenticatie of accountvergrendeling wordt geactiveerd.

Wat zijn de best practices voor het beheer van kwetsbaarheden in de cloud?

Scan dagelijks cloudassets met tools zoals AWS Inspector of Azure Security Center. Implementeer toegang met minimale rechten – evalueer maandelijks IAM-rollen. Versleutel gegevens in rust en tijdens verzending, en log voor audittrails. Gebruik Infrastructure-as-Code-sjablonen om configuratieafwijkingen te voorkomen. Isoleer ontwikkel- en productieomgevingen om de schade bij inbreuken te minimaliseren.

Hoe verbeteren cloudgebaseerde tools voor kwetsbaarheidsbeheer de beveiliging?

Ze scannen dynamische omgevingen automatisch op problemen zoals openbare databases of verouderde containerimages. Oplossingen zoals SentinelOne scannen cloud-API's om configuraties in realtime te onderzoeken. U wordt gewaarschuwd voor risicovolle problemen, zoals niet-gepatchte kwetsbaarheden in Kubernetes-clusters, en krijgt stapsgewijze oplossingen, zoals Helm-chartupdates.

Wat zijn de belangrijkste problemen op het gebied van cloudkwetsbaarheidsbeheer voor organisaties?

Door terugkerende updates van de infrastructuur is het moeilijk om assets te monitoren. Shadow IT – het ongeoorloofd gebruik van cloudapps door groepen – zorgt voor blinde vlekken. Te complexe IAM-beleidsregels leiden tot onbedoelde blootstelling. Te weinig inzicht in SaaS-configuraties zorgt ervoor dat gegevens blootgesteld blijven. Multicloudomgevingen betekenen dat bevindingen van AWS, GCP en Azure, die vaak verschillende beveiligingstools gebruiken, moeten worden gecombineerd.

Wat is het verschil tussen CSPM en cloudkwetsbaarheidsbeheer?

CSPM (Cloud Security Posture Management) heeft alles te maken met verkeerde configuraties, zoals openbare opslagbuckets of open netwerkregels. Cloudkwetsbaarheidsbeheer heeft alles te maken met softwarekwetsbaarheden in cloudworkloads, zoals niet-gepatchte OS-kernels op EC2-instances. U hebt beide nodig: CSPM-tools zoals SentinelOne CNAPP ontdekken blootgestelde bronnen en de kwetsbaarheidsscanner kan misbruikbare bugs in containers of serverloze functies vinden.

Maakt cloudkwetsbaarheidsbeheer een einde aan ransomware-aanvallen?

Ja. Scans identificeren toegangspunten voor ransomware: niet-gepatchte VPN's, blootgestelde RDP-poorten of gecompromitteerde beheerdersaccounts. Als Jenkins-servers die blootgesteld zijn aan het internet worden gepatcht, worden aanvallen zoals die op basis van CVE-2024-1234 voorkomen. Anomaliedetectie, zoals bulkbestandsversleuteling, activeert een geautomatiseerde reactie, waarbij geïnfecteerde instanties worden geïsoleerd of teruggezet naar schone snapshots.