Container Vulnerability Management: Securing in 2025

Ontdek hoe containerbeveiliging moderne gecontaineriseerde apps beschermt. Dit artikel behandelt het beveiligingsproces en best practices om de containerbeveiliging in 2025 te versterken.

Containers hebben een revolutie teweeggebracht in de manier waarop organisaties applicaties ontwikkelen en implementeren: snel, betrouwbaar en lean, met minimale afhankelijkheden voor microservices. 87% van de containerimages bevat echter hoge of kritieke beveiligingsrisico's, die een aanzienlijke bedreiging vormen als ze niet worden aangepakt. Door het delen en hergebruiken van open-sourceimages worden dergelijke gebreken vergroot en worden kwetsbaarheden gemakkelijk over het hoofd gezien. Daarom is er behoefte aan degelijk containerbeveiligingsbeheer om kwetsbaarheden op te sporen, te verhelpen en aan te pakken voordat ze de productiefase bereiken.

In dit artikel bespreken we:

• Een duidelijke definitie van containergerichte kwetsbaarheidsprocessen.
• Het belang en de relevantie van containerverkenningsdetectie in moderne DevOps.
• Hoe containerscanning werkt, inclusief best practices en veelvoorkomende valkuilen.
• De aanpak van SentinelOne om containers te beveiligen, van bouwtijd tot runtime.

Wat is container kwetsbaarheidsbeheer?

Container kwetsbaarheidsbeheer kan worden gedefinieerd als het proces van het identificeren, analyseren en verhelpen van beveiligingszwakheden in containeromgevingen. Het monitort veranderingen in de basiscontainerimages, de applicatiecode en afhankelijkheden, en de runtime-configuratie die aanvallers kunnen misbruiken. Door middel van continue imagescans, CVE-identificatie en patching of herconfiguratie houden teams hun containers veiliger. Dit geldt niet alleen voor afzonderlijke images, maar ook voor complete containerorkestratiesystemen, zoals Docker of Kubernetes, waar veel containers tegelijkertijd draaien. Het maakt deel uit van een meer omvattende aanpak om te garanderen dat kortstondige belastingen even goed worden beschermd als stabiele servers. Zonder een proces voor container kwetsbaarheidsbeheer kunnen verborgen gebreken onopgemerkt blijven en pas aan het licht komen wanneer er een inbreuk of compromittering plaatsvindt.

Waarom is containerbeveiligingsbeheer belangrijk?

In het geval van containerdreven DevOps worden images binnen korte tijd aangemaakt, vernietigd en gerepliceerd. Volgens onderzoek, heeft 59% van de containers geen beperkingen op het CPU-gebruik, en blijft 69% van de toegewezen CPU-capaciteit onbenut, wat wijst op variabiliteit en een dynamisch karakter. Dit kan complexiteit met zich meebrengen en ervoor zorgen dat een oudere bibliotheek of onjuiste configuratie-instelling gemakkelijk over het hoofd wordt gezien. In het volgende gedeelte presenteren we vijf redenen waarom het beheer van kwetsbaarheden in containers nog steeds relevant is om ervoor te zorgen dat deze kortstondige applicaties geen veiligheidsrisico's vormen.

1. Constant evoluerende images: Basisimages kunnen oudere pakketversies of nieuw ontdekte CVE's bevatten, die uit openbare repositories kunnen worden gehaald. Door middel van scannen en updaten worden bekende zwakke plekken die de organisatie mogelijk herbergt, geëlimineerd. Als er geen regelmatige controles worden uitgevoerd, betekent dit dat er elke keer dat ontwikkelteams de images opnieuw samenstellen of opnieuw implementeren, kwetsbaarheden worden geïntroduceerd. Routines voor het scannen van kwetsbaarheden in containers brengen de snelheid van DevOps in lijn met de beveiligingseisen.
2. Snelle aanvalsvensters: Containers zijn horizontaal schaalbaar, kunnen meerdere instanties opstarten bij zwaar verkeer en kunnen communiceren met API's over netwerken heen. Eén niet-gepatchte bibliotheek kan de deur openen naar bredere microservices voor aanvallers. Een exploit kan gemakkelijk blijven bestaan in een van de vele tijdelijke containers die worden gebruikt om de applicatie uit te voeren, aangezien deze van korte duur zijn. Beheer van beveiligingskwetsbaarheden in containers zorgt ervoor dat elke omgeving, zelfs als deze van korte duur is, grondig wordt gecontroleerd.
3. DevOps-cultuur van snelle releases: Een van de kenmerkende eigenschappen van containers is de frequentie van updates: ontwikkelaars implementeren dagelijks of zelfs elk uur wijzigingen. Als het scanproces niet goed is gedefinieerd, kunnen kwetsbaarheden in de code of Dockerfiles over het hoofd worden gezien. Daarom is uitgebreide scanning tijdens het bouwen of implementeren gunstig voor het opzetten van een goed programma voor kwetsbaarheidsbeheer, met name voor gecontaineriseerde DevOps. Door controles te automatiseren, krijgen de ontwikkelteams meldingen over kritieke problemen zodra deze zich voordoen.
4. Gedeelde verantwoordelijkheid met cloudproviders: Sommige infrastructuren maken gebruik van containers op privéhosts, terwijl andere gebruikmaken van beheerde cloudservices, zoals AWS ECS of Azure AKS. Elke provider beheert lagen, maar klanten staan er alleen voor als het gaat om images en configuraties van de containers. Als deze aspecten over het hoofd worden gezien, kan dit leiden tot niet-naleving of datalekken. Door continu te scannen en patches toe te passen, worden de verantwoordelijkheden van de gebruiker afgeschermd en wordt een dekkingslaag geboden van cloudproviders tot tenantimplementaties.
5. Naleving van regelgeving: Organisaties die onder HIPAA, PCI-DSS of soortgelijke regelgeving vallen, moeten aantonen dat gegevens worden beveiligd door het gebruik van kortstondige containers. Door stappen voor het beheer van kwetsbaarheden in containers toe te passen, zoals scannen, patchlogs en gedocumenteerde reparatie-intervallen, tonen bedrijven aan dat ze voldoen aan de verplichte beveiligingseisen. Het ontbreken van goede controles op containers kan leiden tot het niet slagen van audits en mogelijk hoge boetes. Geïntegreerde containerprocessen synchroniseren de vooruitgang van DevOps met nalevingsvereisten.

Hoe werkt containerbeveiligingsbeheer?

Containers zijn gebaseerd op het concept van images, die tijdelijk of kortstondig zijn en gemakkelijk kunnen worden geïmplementeerd of verwijderd. Deze eigenschap bevordert weliswaar snelheid en optimalisatie van middelen, maar vormt een uitdaging voor conventionele scanstrategieën. Containerbeveiligingsbeheer vereist daarom specifieke workflows die zijn afgestemd op Docker, Kubernetes of andere orchestrators. In de volgende paragrafen worden zes belangrijke stappen uitgelegd voor het identificeren, evalueren en aanpakken van kwetsbaarheden in containeromgevingen.

1. Basisscan van images: Een groot deel van de kwetsbaarheid van containers is afkomstig van de basisimage (bijvoorbeeld officiële images van Docker Hub). Door deze lagen te scannen, is het mogelijk om oude OS-pakketten of bekende CVE's in meegeleverde bibliotheken te ontdekken. Door deze problemen bij de bron te corrigeren voordat ontwikkelaars nieuwe applicaties op basis daarvan maken, is het mogelijk om een schonere pijplijn te behouden. Door basisimages regelmatig bij te werken, wordt het opnieuw optreden van oudere problemen in de loop van de tijd tot een minimum beperkt.
2. Integratie van de buildpijplijn: De meeste DevOps-teams gebruiken CI/CD-pijplijnen om de bouwprocessen van de containers te automatiseren. Door het toepassen van scans in de bouwfase worden problemen in een vroeg stadium opgespoord en aangepakt. Deze aanpak kan fusies of implementaties voorkomen als er ernstige kwetsbaarheden in het spel zijn. Door het scannen van kwetsbaarheden in containers te combineren met de DevOps-cyclus, komen fouten zelden in de productie terecht. Eventuele fixes worden snel geïmplementeerd om te voorkomen dat herhaalde kwetsbaarheden aan klanten worden vrijgegeven.
3. Registry- en repositorycontroles: Wanneer containerimages worden opgeslagen in een privé- of openbaar register, helpen dagelijkse scans ervoor te zorgen dat de oudere images niet worden geïnfecteerd met nieuw ontdekte kwetsbaarheden. Sommige oplossingen scannen images op ad-hocbasis, terwijl andere periodiek opnieuw scannen en nieuwe CVE's opnemen. Wanneer een image dat eerder was toegestaan, problemen blijkt te hebben, worden teams hiervan op de hoogte gesteld. Dit continue proces sluit aan bij het beheer van kwetsbaarheden in containers, waarbij de images niet worden gescand en vervolgens worden achtergelaten, maar voortdurend worden gecontroleerd.
4. Runtime-monitoring: Containers zijn vaak afhankelijk van kortstondigekortstondige microservices of schalen afhankelijk van de belasting. Dit kan komen doordat traditionele scans alleen afbeeldingen in rust scannen en niet de containers die voortdurend worden aangemaakt en vernietigd. Door middel van runtime-controles bepalen beveiligingsteams of een aanvaller misbruik heeft gemaakt van een bestaande kwetsbaarheid in een actieve container. Deze realtime laag combineert scangegevens met gedragsdetectie om de tijd die indringers hebben om misbruik te maken te minimaliseren.
5. Patch- of herbouwcyclus: Het verhelpen van een kwetsbaarheid in een container kan betekenen dat een door de container gebruikte bibliotheek moet worden gerepareerd of dat de containerimage moet worden vervangen door een nieuwe image. Aangezien containers niet permanent zijn, is de ideale aanpak 'vervangen in plaats van patchen'. Deze aanpak elimineert defecte containers en vervangt ze door nieuwe met de juiste pakketten, wat het proces eenvoudiger maakt. Op de lange termijn draagt deze cyclische herbouw bij aan het tot stand brengen van stabiliteit, wat kenmerkend is voor een goed programma voor kwetsbaarheidsbeheer.
6. Documentatie en rapportage: Wanneer kwetsbaarheden worden verholpen, worden elke patch of bijgewerkte image geregistreerd in logboeken of dashboards. Hierdoor kan worden voldaan aan interne of externe vereisten, zoals het bepalen hoe snel kritieke risico's zijn beperkt. Als het gaat om gedetailleerde gegevens, kan men de problemen identificeren die over het hoofd worden gezien, bijvoorbeeld basisimages of problemen met frameworks die terugkerende fouten bevatten. In combinatie met een sterke DevOps-aanpak ontstaat er een feedbackloop die de beveiliging van containers continu verbetert.

Veelvoorkomende beveiligingsrisico's in gecontaineriseerde omgevingen

Hoewel containers flexibiliteit bieden, brengen ze ook een aantal nieuwe soorten risico's met zich mee die verschillen van die welke gepaard gaan met VM's of fysieke servers. Als er sprake is van verkeerde configuraties, kunnen aanvallers zich vanuit containers naar andere delen van de infrastructuur verplaatsen of verhoogde privileges verkrijgen. Hier zijn vijf typische beveiligingsrisico's die illustreren waarom het beheer van kwetsbaarheden in containers cruciaal is in de huidige DevOps:

1. Containers met verhoogde rechten: Sommige containers geven applicaties die erin draaien root-rechten of laten ze hostbronnen overmatig gebruiken. Als deze containers worden gecompromitteerd, kan de aanvaller de configuraties op hostniveau wijzigen of toegang krijgen tot andere containers. Het minimaliseren van privileges is een kernpraktijk in strategieën voor het beheer van kwetsbaarheden in containers. Gebruikersnaamruimten of rootless containers maken het bijvoorbeeld gemakkelijker om de schade te beperken in geval van een succesvolle infiltratie.
2. Blootgestelde Docker Daemon: Naast HTTP kan de API van Docker standaard worden gekoppeld aan een lokale socket. Hoewel deze is ontworpen om alleen het aanmaken en manipuleren van containers toe te staan, kunnen aanvallers bij een verkeerde configuratie of verbinding met andere netwerken commando's verzenden om containers aan te maken of te manipuleren. Dit leidt ertoe dat het lekken van informatie uit containers wordt voorkomen of juist vergemakkelijkt. Deze bedreigingen worden geëlimineerd door de juiste daemon-instellingen, SSL-gebaseerde authenticatie of proxybeperkingen. Het periodiek controleren van daemon-configuraties is een uitstekende manier om onveilige standaardinstellingen te vermijden.
3. Verouderde afbeeldingen in productie: Een van de manieren waarop teams afbeeldingen beheren, is door ze op te slaan in lokale of externe registers. Het is daarom gevaarlijk om dergelijke afbeeldingen op een systeem te hebben zonder ze van tijd tot tijd bij te werken, omdat ze zwakke plekken kunnen ontwikkelen. Een andere reden waarom ontwikkelaars ook oudere versies blijven leveren, is vanwege de mentaliteit van 'als het niet kapot is, repareer het dan niet'. Een robuuste routine voor het scannen van kwetsbaarheden in containers detecteert nieuw ontdekte fouten in eerder gebruikte afbeeldingen. Deze aanpak voorkomt dat oudere afbeeldingen worden geïmplementeerd zonder de nieuwste patches.
4. Verkeerde configuratie van orchestrators: Container-orchestrators zoals Kubernetes brengen extra risico's met zich mee als ze zwakke RBAC hebben of als de pods te veel privileges hebben. Cybercriminelen kunnen zich lateraal verplaatsen van een gecompromitteerde container naar het niveau van clusterbeheerder. Een dergelijke clusterbrede blootstelling wordt geminimaliseerd door het principe van minimale privileges toe te passen, strikte resourcequota te hanteren en clusterconfiguraties te scannen. Het scannen van orchestrators vormt een aanvulling op controles per image.
5. Onveilig hostsysteem: Containers zijn geïsoleerde gebruikersruimten, maar maken gebruik van de kernel van het hostbesturingssysteem. Als de host zelf gecompromitteerd is of niet over bijgewerkte beveiligingspatches beschikt, kunnen bedreigingen gemakkelijk de grens overschrijden. Om de isolatie te omzeilen, richten de aanvallers zich op de kernel of componenten op systeemniveau. Ervoor zorgen dat het onderliggende besturingssysteem gepatcht blijft, maakt deel uit van de best practices voor het scannen van kwetsbaarheden in containers, waarbij controles op containerniveau en beveiliging op hostniveau worden overbrugd.

Beste technieken voor het beheer van kwetsbaarheden in containers

Om de risico's voor de containerveiligheid risico's te verminderen, hanteren organisaties een gelaagde aanpak waarbij containers worden gescand vanaf de ontwikkelingsfase tot aan de runtime, minimale containerimages worden gebruikt en images worden opgeslagen in beveiligingscompartimenten. Hieronder beschrijven we vijf beproefde methoden die helpen bij het uniformiseren van het beheer van kwetsbaarheden in containers in de gehele DevOps-pijplijn. Elk van deze methoden kan worden gezien als een aanpak van een specifiek aspect, variërend van bescherming tijdens de bouwfase tot actieve maatregelen in realtime.

1. Gebruik minimale basisimages: Hoe meer pakketten een image bevat, hoe groter de kans op niet-gepatchte bibliotheken. Door minimale distributies te selecteren, zoals Alpine of distroless, kan het aantal mogelijke aanvalsvectoren worden geminimaliseerd. Omdat er minder componenten hoeven te worden gecontroleerd, zullen de scanresultaten waarschijnlijk minder mogelijke bedreigingen laten zien. Deze methode helpt ook bij het patchen, omdat kleine afbeeldingen gemakkelijker te patchen zijn dan grotere.
2. Scan integreren in CI/CD: Wanneer code wordt samengevoegd, kan een geautomatiseerde pijplijn images bouwen en containerscans op kwetsbaarheden uitvoeren. Als er een kritieke fout wordt gedetecteerd, kan dit voorkomen dat de code naar de staging- of productieomgeving wordt verplaatst. Deze poortfunctie betekent ook dat beveiliging een zaak van iedereen wordt: ontwikkelaars worden binnen enkele minuten gewaarschuwd over bekende CVE's of verouderde bibliotheken. Op de lange termijn bevordert dit een cultuur van 'fix on commit'.
3. Beeldondertekening en -verificatie implementeren: In het geval van een gecompromitteerd register of een gecompromitteerde build-pijplijn kunnen aanvallers gemakkelijk kwaadaardige code in afbeeldingen invoegen. Afbeeldingsondertekening kan helpen om te bewijzen dat afbeeldingen afkomstig zijn van betrouwbare bronnen. Er zijn tools zoals Docker Content Trust of Notary waarmee teams de authenticiteit van elke opgehaalde afbeelding kunnen verifiëren. In combinatie met scannen vormen deze maatregelen een solide basis voor kwetsbaarheidsbeheer en bieden ze een vertrouwensketen van build tot implementatie.
4. Oude afbeeldingen regelmatig opschonen: Ontwikkelingsteams bewaren mogelijk oudere afbeeldingen voor toekomstig gebruik, zonder te beseffen dat deze veel openstaande kwesties bevatten. Deze afbeeldingen worden opgeslagen in registers naarmate ze zich in de loop van de tijd opstapelen, waardoor de kans groter wordt dat ze per ongeluk opnieuw worden gebruikt. Door oude afbeeldingen consequent te verwijderen of naar een archief te verplaatsen, vermindert u uw blootstelling. Sommige oplossingen verwijderen afbeeldingen die gedurende een bepaalde tijd zijn opgeslagen om ervoor te zorgen dat ze niet opnieuw in productielijnen worden geïntroduceerd.
5. Centraliseer de zichtbaarheid met dashboards: Een geconsolideerd dashboard voor de scanresultaten van alle containerimages heeft de voorkeur, omdat dit gemakkelijk te volgen is. Het is ook belangrijk om te kijken hoeveel er in de loop van de tijd of in bepaalde ontwikkelteams naar voren komen om verbeterpunten te identificeren. Met realtime dashboards kunnen beveiligingsverantwoordelijken kritieke kwetsbaarheden of openstaande patches in realtime bekijken. Bij deze aanpak worden de scangegevens geïntegreerd met andere DevOps-statistieken om problemen tijdig te kunnen identificeren en de voortgang bij te houden.

Uitdagingen bij het beheer van kwetsbaarheden in containers

Containers maken de implementatie van applicaties gemakkelijker en schaalbaarder, maar kortstondige containers, het delen van OS-kernels en frequente codewijzigingen kunnen uitdagingen vormen voor het scannen. Hieronder gaan we dieper in op vijf uitdagingen die vaak voorkomen bij het implementeren van kwetsbaarheidsbeheer voor containers, en leggen we uit hoe deze het patchen kunnen vertragen of belemmeren. Kennis is macht, en de eerste stap om deze obstakels te overwinnen is ze te begrijpen.

1. Snelle implementatiecycli: Door het gebruik van containers kunnen binnen enkele seconden nieuwe eindpunten worden gecreëerd, wat een uitdaging kan vormen voor het beheer ervan. In zeer dynamische microservices-omgevingen moet het scannen bijna in realtime plaatsvinden of deel uitmaken van de pijplijn. Anders kan een image verschijnen en verdwijnen zonder dat het ooit in detail is beoordeeld. Het vinden van een goede balans tussen snelheid en effectiviteit bij het identificeren van beveiligingsproblemen is een uitdaging waar DevOps-teams mee te maken hebben.
2. Meerdere registers onderhouden: Containerimages kunnen worden opgeslagen in privé- of door derden beheerde services of in meerdere cloudaccounts binnen een onderneming. Het is belangrijk op te merken dat elk van de repositories verschillende scanoplossingen kan gebruiken of helemaal geen scanoplossingen gebruikt. Het coördineren van de scanresultaten van al deze registers vereist een grote mate van coördinatie. Anders kunnen images uit "minder gecontroleerde" registers bekende kwetsbaarheden bevatten.
3. Complexe afhankelijkheidslagen: Een enkele containerimage kan meerdere lagen van afhankelijkheden bevatten, variërend van de basisbesturingssysteempakketten tot specifieke bibliotheken. Sommige van deze fouten bevinden zich in subbibliotheken waarvan ontwikkelingsteams zich misschien niet eens bewust zijn van hun code-aanroepen. Tools die elke laag recursief onderzoeken, zorgen voor een grotere dekking, maar de complexiteit van het scannen neemt toe. Bij het werken met grote afbeeldingen kan het beoordelen van de lagen tijdrovend zijn als dit niet is geoptimaliseerd, wat van invloed is op DevOps-cycli.
4. Groot aantal kwetsbaarheden: Bij het doorbladeren van de basisimages van de meest gebruikte platforms of open-sourceframeworks kunt u overweldigd worden door het aantal kleine, matige en kritieke kwetsbaarheden. Zonder risicogebaseerde filtering kan het personeel overweldigd raken, wat betekent dat ze veel werk te doen hebben. Dit grote aantal kan leiden tot vertragingen bij het aanpakken van de problemen als het team ze allemaal op dezelfde manier probeert aan te pakken. Dit is in overeenstemming met het algemene kwetsbaarheidsbeheer voor beginners, waarbij de grootste bedreigingen eerst en op een gestructureerde manier worden aangepakt.
5. Gebrek aan standaardisatie: Het is ook belangrijk om te begrijpen dat verschillende ontwikkelteams kunnen besluiten om verschillende OS-lagen of containerorkestratietools te gebruiken. Dit maakt het scannen een uitdaging, omdat sommige oplossingen compatibel zijn met Dockerfiles en andere met Kubernetes. Voor een samenhangend proces voor het beheer van containervulnerabiliteiten vermindert een bedrijfsbreed beleid voor basisimages, scantools en patchintervallen de verwarring. Die standaardisatie zorgt voor consistente resultaten.

Best practices voor het beheer van containervulnerabiliteiten

Om daadwerkelijke vooruitgang te boeken op het gebied van containerbeveiliging, moeten beveiligingsmaatregelen worden geïntegreerd in DevOps, moeten de juiste scanintervallen worden gekozen en moet een goede aanpak voor patches worden vastgesteld. In het volgende gedeelte presenteren we vijf praktijken die de containeromgeving verbeteren en deze afstemmen op de bestaande richtlijnen die zijn afgestemd op de workflow van de ontwikkelaars. Elke tip is erop gericht om te voorkomen dat bekende problemen zich opnieuw voordoen of dat kwetsbaarheden langdurig onopgelost blijven.

1. Omarm het concept van Security as Code: Beveiligingsbeleid wordt samen met applicatiecode opgeslagen om te garanderen dat scan- en patchregels door teams worden ingecheckt in versiebeheer. Dit helpt om te bepalen of beveiligingswijzigingen tegelijkertijd met codewijzigingen worden doorgevoerd. Net als bij elke code worden beleidsregels getest en periodiek bijgewerkt om de huidige omgeving te weerspiegelen. Deze methode integreert het scanproces, compliance en DevOps-logica om de synergie te verbeteren.
2. Beperk containerprivileges: Processen die als root worden uitgevoerd of veel privileges hebben, zijn gevaarlijk voor het systeem als ze worden gecompromitteerd. Door de privileges te beperken of rootless containertechnologie te gebruiken, wordt de kans kleiner dat de aanvaller met de host knoeit. Er zijn ook tools waarmee beveiligingsbeleidsregels per container kunnen worden gespecificeerd. Deze beperkingen verminderen de omvang van de schade die elke container in de loop van de tijd kan veroorzaken.
3. Houd basisimages lichtgewicht: Door kleine, minimale images te selecteren, zoals Alpine of distroless, wordt het aantal geïnstalleerde bibliotheken of pakketten tot een minimum beperkt. Door het aantal onderdelen te verminderen, worden mogelijke defecten beperkt en worden patchroutines eenvoudiger. Na verloop van tijd leidt het scannen van deze minimale images echter meestal tot minder alarmsignalen. Deze aanpak is een erkende standaard onder de best practices voor het scannen van kwetsbaarheden in containers voor DevOps-pijplijnen.
4. Patching automatiseren in CI/CD: Handmatige patchcycli zijn gevoelig voor het verbergen van ernstigere problemen, vooral in snel veranderende DevOps-omgevingen. Door scannen te koppelen aan automatische patch-pulls of rebuild-triggers, worden bij elke nieuwe build de juiste bibliotheken bijgewerkt. Deze aanpak zorgt ervoor dat de pijplijn images verwijdert die code bevatten die al lange tijd niet is gepatcht. Ontwikkelteams profiteren snel van de voordelen, omdat de scanresultaten direct worden gekoppeld aan onmiddellijke correcties.
5. Alles documenteren en loggen: Het documenteren van ontdekte kwetsbaarheden, herstelmaatregelen en definitieve bevestigingen helpt bij het afleggen van verantwoording. Logs bewijzen ook de naleving in gevallen waarin een audit de patch-tijdlijnen in twijfel trekt. Door logs te koppelen aan user stories of dev-taken, wordt het gemakkelijker om te zien hoe elk van de gebreken is aangepakt. Op de lange termijn is het mogelijk om patronen in de logboeken te identificeren, zoals het misbruik van dezelfde bibliotheken of het over het hoofd zien van dezelfde configuraties.

Hoe beveiligt SentinelOne containers?

Containerbeveiliging maakt deel uit van de belangrijkste mogelijkheden van de CNAPP-oplossing van SentinelOne.

U kunt ervoor zorgen dat alle verkeerd geconfigureerde cloudassets, zoals VM's, containers of serverloze functies, worden geïdentificeerd en gemarkeerd met behulp van een CSPM met meer dan 2000 ingebouwde controles. Scan automatisch openbare en privé-repositories van de organisatie en van aangesloten ontwikkelaars om het lekken van geheimen te voorkomen.

Dit is wat de agentloze CNAPP kan doen:

1. Volledige levenscyclusbeveiliging: CNAPP van SentinelOne beveiligt uw containers gedurende hun hele levenscyclus. Dit omvat ontwikkeling, implementatie en runtime. Het kan containerregisters, afbeeldingen, repositories en IaC-sjablonen scannen. Voer agentless kwetsbaarheidsscans uit en maak gebruik van de meer dan 1000 kant-en-klare en aangepaste regels.
2. Geavanceerde dreigingsdetectie: het platform is nauw geïntegreerd met machine learning en biedt realtime dreigingsdetectie voor gecontaineriseerde omgevingen. Hierdoor kunnen bedrijven beveiligingsrisico's in realtime detecteren en erop reageren, wat een cruciale rol kan spelen bij het verkleinen van de kwetsbaarheid.
3. Geautomatiseerde DevSecOps-integratie: door naadloos te integreren met originele CI/CD-pijplijnen helpt de oplossing van SentinelOne bij het vroegtijdig opsporen van kwetsbaarheden en het beperken daarvan.
4. Agentloze architectuur: De oplossing biedt agentloze beveiliging voor multi-cloudinfrastructuren met eenvoudige implementatie en minimale operationele overhead.
5. Overzicht en beheer vanuit één venster: SentinelOne biedt een uniform dashboard voor het bekijken en beheren van containerbeveiligingsinitiatieven op infrastructuurniveau. Dit geconsolideerde overzicht helpt beveiligingsteams om snel kwetsbaarheden in hun containerlandschap op te sporen, te prioriteren en te verhelpen.
6. Workflows voor geautomatiseerde herstelmaatregelen: De oplossing voegt geautomatiseerde herstelmogelijkheden toe, waardoor organisaties geïdentificeerde kwetsbaarheden binnen enkele minuten kunnen verhelpen. Deze automatisering vermindert de totale gemiddelde hersteltijd (MTTR).
7. Extra functies: AI-SIEM, External Attack and Surface Management, Cloud Workload Protection Platform (CWPP), Purple AI, Offensive Security Engine, Secrets Scanning, Infrastructure as Code (IaC) Scanning en gepatenteerde Behavioral AI, Static AI en autonome responsmogelijkheden met brede ondersteuning voor alle belangrijke Linux-platforms, fysieke en virtuele, cloud-native workloads en containers.

Conclusie

Het beheren van kwetsbaarheden in containers is een uitdagende taak die voortdurende scans, integratie van DevOps en een focus op zo kort mogelijke images vereist. Dit komt doordat steeds meer containerimages hoge en kritieke kwetsbaarheden bevatten, en als hier geen aandacht aan wordt besteed, kan dit bij implementatie tot bedreigingen leiden. Door problemen te identificeren, oplossingen te rangschikken en veilige configuraties te implementeren, kunnen zelfs dynamische microservices veilig worden gemaakt. Dit hangt samen met een effectief programma voor kwetsbaarheidsbeheer, waarbij de scanresultaten helpen om snelle patchcycli te stimuleren. Om te voorkomen dat dezelfde kwetsbaarheden zich steeds weer voordoen, is het belangrijk ervoor te zorgen dat elke containeriteratie op de juiste manier wordt gecontroleerd en bijgewerkt.

Hoewel containerisatie een flexibele oplossing is, betekent dit ook dat scanstrategieën moeten worden aangepast. Scanoplossingen die zijn geïntegreerd in CI/CD-processen, beperkte basisbeeldgrootte en realtime monitoring van actieve containers maken een einde aan de tijdlijn voor dergelijke kwetsbaarheden. Op de lange termijn voorkomen uitgebreide updates, op risico's gebaseerde patches en geïntegreerde DevOps-processen dat kwetsbaarheden terugkeren. Wanneer dit proces gedurende de levenscyclus van elke container wordt herhaald, wordt containerveiligheid een stabiel onderdeel van de hedendaagse bedrijfsomgeving.

Wilt u de containerveiligheid nog verder versterken? Bekijk dan SentinelOne's Singularity™ Cloud Security voor uniforme scans, continue AI-bedreigingsdetectie en naadloze patch-orkestratie, zodat uw containers vanaf de bouw tot aan de runtime worden beschermd.

"

FAQs

Wat is container kwetsbaarheidsbeheer en waarom is het belangrijk?

Containerbeveiligingsbeheer is het opsporen, evalueren en verhelpen van beveiligingskwetsbaarheden in containeromgevingen. U moet wijzigingen in basisafbeeldingen, applicatiecode, afhankelijkheden en runtime-omgevingen monitoren. Dit strenge proces voorkomt dat kwaadwillende actoren slapende kwetsbaarheden misbruiken en beschermt het hele containerorkestratiesysteem. Zonder dit proces worden kwetsbaarheden mogelijk pas zichtbaar nadat er al een inbreuk heeft plaatsgevonden, wat kan leiden tot gegevensverlies en compromittering van het systeem.

Wat zijn de veelvoorkomende beveiligingskwetsbaarheden in gecontaineriseerde omgevingen?

Hieronder vallen enkele veelvoorkomende kwetsbaarheden, zoals geprivilegieerde containers die root-toegang hebben en aanvallers in staat stellen de hostconfiguraties te wijzigen; open Docker-daemons die aanvallers zonder autorisatie toegang geven tot containers; oudere images die in productie worden gebruikt met bekende CVE's; orchestratorconfiguraties zoals slechte RBAC in Kubernetes die laterale bewegingen mogelijk maken; en onveilige hostsystemen met niet-gepatchte kernels die de isolatie van containers doorbreken. U kunt deze vermijden door middel van systematische scans en beveiligingscontroles.

Hoe implementeer je een containerveiligheidsstrategie?

U begint met het scannen van basisimages om CVE's te detecteren vóór de ontwikkeling. Implementeer vervolgens scanning in CI/CD-pijplijnen om problemen tijdens het bouwen te detecteren. Voer registercontroles uit op gecachete images om nieuw ontdekte kwetsbaarheden te identificeren. Voeg runtime-monitoring toe om actieve exploits te detecteren. Vervang kwetsbare containers in plaats van ze ter plaatse te patchen. Zorg ten slotte voor documentatie van alle herstelmaatregelen voor naleving en voortdurende verbetering.

Wat is de rol van DevSecOps in containerveiligheid?

DevSecOps brengt beveiliging in de containerontwikkelingscyclus, vanaf het begin tot aan de implementatie. Automatisering van beveiligingstests in buildpijplijnen wordt verplicht, zodat kwetsbare images niet kunnen worden gebouwd. DevSecOps verankert een 'fix on commit'-cultuur bij ontwikkelaars, waardoor een feedbackloop ontstaat waarin de ontwikkelaars realtime feedback krijgen over beveiligingskwetsbaarheden. De integratie sluit aan bij het hoge tempo van de implementatie van containers en integreert beveiliging als een onderdeel in plaats van een belemmering.

Wat zijn de best practices voor het scannen van kwetsbaarheden in containers?

U moet minimale basisimages zoals Alpine gebruiken om het aanvalsoppervlak te verkleinen. Plaats scans in CI/CD-pijplijnen om problemen op te sporen voordat ze worden geïmplementeerd. Maak gebruik van image-ondertekening en -verificatie om de authenticiteit te valideren. Verwijder regelmatig oude images om te voorkomen dat bekende kwetsbaarheden opnieuw worden geïntroduceerd. Consolideer de zichtbaarheid in uw container-ecosysteem. Scan in realtime, niet als momentopnames.

Hoe verbetert kwetsbaarheidsbeheer voor containers de algehele cloudbeveiliging?

Containerbeveiligingsbeheer introduceert meerdere beveiligingslagen in uw cloudinfrastructuur. U krijgt continue bescherming voor tijdelijke workloads waar andere oplossingen geen weet van hebben. Het maakt het model van gedeelde verantwoordelijkheid compleet door uw kant van de cloudstack te beveiligen. Door containers te scannen, worden specifiek verkeerde configuraties en kwetsbaarheden geïdentificeerd die laterale bewegingen mogelijk maken. Deze sterke bescherming reikt verder dan geïsoleerde containers en omvat de gehele georkestreerde omgeving.