Softwarebeveiligingsaudit: proces en best practices

Ontdek wat een softwarebeveiligingsaudit inhoudt, het belang ervan, de belangrijkste doelstellingen, soorten audits, de rapportstructuur en best practices. Krijg inzicht in het volledige auditproces.

Met de verbetering van digitale systemen speelt softwarebeveiligingsaudit een belangrijke rol bij het voorkomen van informatielekken en het vermijden van hoge boetes. Halverwege 2024 werden ongeveer 22.254 CVE's genoteerd, wat 30% meer is dan in 2023. Het is dus belangrijk om software te scannen op kwetsbaarheden of verkeerde configuraties die kunnen worden misbruikt om een dergelijke stijging te vergemakkelijken. In deze gids bespreken we wat auditing is, waarom het belangrijk is en hoe software op een systematische manier op beveiligingsproblemen kan worden gecontroleerd.

We beginnen met de betekenis van softwarebeveiligingsaudits en laten zien welke gevaren een defect systeem met zich mee kan brengen. Vervolgens bespreken we kort de doelstellingen van de audit, de soorten audits en de zwakke punten die tijdens een audit kunnen worden vastgesteld. We zullen ook uitleggen hoe u het softwarebeveiligingsauditrapport schrijft, wat de algemene stappen zijn en hoe u cyberbeveiligingsauditssoftware en netwerkbeveiligingsauditssoftware kunt gebruiken.

Last but not least bevat het artikel een analyse van de best practices en de problemen die zich tijdens dit proces kunnen voordoen, evenals de stappen die kunnen worden genomen om een positieve auditcultuur te creëren.

Wat is een softwarebeveiligingsaudit?

Software beveiligingsaudit kan worden omschreven als een systematische analyse van softwaretoepassingen, bibliotheken en aanverwante infrastructuur om zwakke plekken in de beveiliging en de naleving van vastgestelde normen te identificeren. In feite heeft 83% van de applicaties die voor het eerst worden gescand, waarschijnlijk een of meer beveiligingslekken. De audit kan zich richten op de broncode, het gedrag van de code tijdens runtime observeren en de naleving van best practices controleren. Soms gaat de audit nog verder en richt deze zich op aspecten als implementatiepijplijnen en beveiligingsinstellingen.

Met behulp van een audit kunnen organisaties verkeerde configuraties, niet-gepatchte kwetsbaarheden en zelfs potentieel kwaadaardige code opsporen. Deze laatste stap garandeert dat het eindproduct voldoet aan de veiligheidseisen van de gebruiker en aan de regelgeving, waardoor de beveiliging van de organisatie wordt versterkt.

Waarom is een softwarebeveiligingsaudit belangrijk?

Aangezien Software Composition Analysis (SCA) in een vroeg stadium nu in 37% meer organisaties wordt uitgevoerd om risico's van open-sourcecomponenten tegen te gaan, is auditing vanaf de eerste dag cruciaal. Naast het opsporen van zwakke plekken versterkt een softwarebeveiligingsaudit echter ook de geloofwaardigheid van de belanghebbenden, toont het aan dat de wet wordt nageleefd en bespaart het kosten in verband met datalekken.

In het volgende gedeelte leggen we uit waarom auditing zo cruciaal is voor hedendaagse softwareontwikkelingscycli:

1. Proactief risicobeheer: Het is belangrijk om fouten vroegtijdig op te sporen, zodat ze niet kunnen worden misbruikt. Naarmate hackers steeds geavanceerder worden, blijft software een aandachtsgebied. Daarom is het cruciaal om preventief audits uit te voeren. Door een checklist voor softwarebeveiligingsaudits in de ontwikkeling op te nemen, wordt het aantal gevallen waarin op het laatste moment patches moeten worden aangebracht tot een minimum beperkt.
2. Naleving van regelgeving en compliance: Organisaties die onder HIPAA, PCI-DSS of GDPR vallen, moeten enige garantie hebben dat hun systemen aan de nodige beveiligingseisen voldoen. Een certificering van de softwarebeveiligingsaudit kan ervoor zorgen dat aan deze normen wordt voldaan. Het is een manier om autoriteiten bewijs te leveren van de inspanningen die een organisatie levert om aan de voorschriften te voldoen.
3. Reputatie en vertrouwen van klanten: Het lekken van consumentengegevens kan zeer schadelijk zijn voor de klantrelaties en de reputatie van het merk. Regelmatige audits geven klanten het vertrouwen dat de gegevensverwerking en applicatiebeveiliging goed onder controle zijn. Deze gemoedsrust bevordert langdurige relaties, zelfs in risicovolle sectoren zoals de financiële sector of de gezondheidszorg.
4. Integratie met ontwikkelingsworkflows: Audits zijn geen bijzaak en door ze te integreren in DevOps of agile ontwikkeling wordt de code vanaf het concept beter beveiligd. Het is mogelijk om tools zoals netwerkbeveiligingsauditsoftware of geautomatiseerde scanners in de CI-omgeving te laten draaien. Dit zorgt ervoor dat elke feature-push zeer zorgvuldig wordt gecontroleerd en geanalyseerd.
5. Lagere kosten na release: Het is veel duurder om een bug te repareren die zich tot het productieniveau heeft ontwikkeld. Teams zijn niet gedwongen om problemen pas te verhelpen wanneer ze zich voordoen, omdat een audit zwakke punten kan ontdekken voordat ze problemen worden. Het voordeel is dat het totale aantal incidenten dat een reactie vereist, wordt verminderd, evenals de tijd die nodig is om essentiële systemen te herstellen.

Belangrijkste doelstellingen van een softwarebeveiligingsaudit

Beveiligingsbeoordeling identificeert niet alleen kwetsbaarheden in de codering. Het is bedoeld om ervoor te zorgen dat elk aspect van de applicatie: gebruikersidentificatie, database-connectiviteit en aanpassing – voldoet aan de beste beveiligingsnormen.

Er zijn vijf primaire doelstellingen van een softwarebeveiligingsaudit, die een sterke verdedigingslinie garanderen, namelijk:

1. Potentiële kwetsbaarheden blootleggen: Het doel van softwarebeveiligingsaudits is niet alleen het opsporen van bekende CVE's, maar ook van logische fouten of ontwerpfouten. Op deze manier kunnen auditors de infiltratiepaden identificeren door te analyseren hoe de gegevens zich door de modules verplaatsen. De uiteindelijke checklist voor softwarebeveiligingsaudits wijst meestal op ongebruikelijke foutverwerking of een gebrek aan bescherming van een eindpunt.
2. Validatie van nalevingsvereisten: Beoordelingen bevestigen dat applicaties voldoen aan normen zoals ISO 27001 of HIPAA. Of het nu gaat om het type versleuteling dat moet worden gebruikt om gegevens te beschermen of hoe lang gegevens moeten worden opgeslagen, elke nalevingsvoorschrift moet strikt worden nageleefd. Een goed gedocumenteerde audit zorgt ervoor dat de juridische afdeling ervan overtuigd is dat er geen shortcuts zijn genomen om tot de bevindingen te komen, waardoor juridische implicaties worden vermeden.
3. Bestaande beveiligingsstatus meten: Soms laten organisaties audits uitvoeren om hun algemene defensievolwassenheid te meten. Het proces resulteert in een softwarebeveiligingsauditrapport waarin aan elk domein, zoals patchcycli of incidentrespons, een gereedheidsniveau wordt toegekend. Deze inzichten helpen leidinggevenden bij het identificeren van gebieden die verbetering behoeven, waardoor ze kunnen bepalen welk budget voor de verbetering moet worden uitgetrokken.
4. Beoordeel configuratie- en implementatiepraktijken: Beveiligde code kan ook worden geschonden door verkeerd geconfigureerde servers of open poorten. Audits specificeren met name hoe omgevingsvariabelen, SSL/TLS-certificaten of containerimages worden behandeld. Deze synergie richt zich op de 'laatste mijl' van beveiliging, waar de best practices zelfs in de productiefase worden geïmplementeerd.
5. Aanbevolen maatregelen: Om een audit echter nuttig te maken, moeten teams weten hoe ze de geconstateerde problemen moeten aanpakken. Auditors presenteren meestal aanbevelingen en risicobeoordelingen van de geïdentificeerde problemen. Het tijdstip van de implementatie van deze stappen kan variëren, maar eenmaal geïntegreerd, verbeteren ze de beveiliging van software en bereiden ze systemen voor op nieuwe bedreigingen die zich in de toekomst kunnen voordoen.

Soorten softwarebeveiligingsaudits

Niet alle beveiligingsaudits zijn hetzelfde: sommige zijn gericht op bepaalde aspecten, terwijl andere algemene beveiligingsaudits zijn. Inzicht in deze verschillende soorten helpt om een mismatch tussen de behoeften van de organisatie en de omvang van de beoordeling te voorkomen.

In de volgende paragrafen beschrijven we verschillende methoden in de kaders voor softwarebeveiligingsaudits:

1. Op codebeoordeling gebaseerde audit: Hier voeren beveiligingsspecialisten handmatige of geautomatiseerde codebeoordelingen uit om logische fouten of niet-gezuiverde invoer te identificeren. Ze zoeken naar codepatronen die lijken op wat typisch is voor injectie-kwetsbaarheden. Deze 'white-box'-benadering biedt een hoge mate van transparantie over hoe gegevens worden verwerkt. Deze methode wordt meestal gebruikt in combinatie met statische analyseoplossingen om de snelheid van uitgebreide scans te verbeteren.
2. Penetratietesten & ethisch hacken: Bij 'black-box'- of 'gray-box'-testbenaderingen communiceren testers van buitenaf met de software, waarbij ze de rol van kwaadwillende hackers nabootsen. Ze proberen autorisatie te vermijden of zoeken naar open poorten, wat een weerspiegeling is van infiltratietechnieken in de praktijk. Deze benadering pakt een aantal van de problemen aan die met codescans mogelijk niet kunnen worden gedetecteerd. In combinatie met de uiteindelijke certificering van de softwarebeveiligingsaudit toont het aan dat het systeem bestand is tegen echte aanvalsomstandigheden.
3. Architectuur- en ontwerpbeoordeling: Zelfs als het geen code betreft, wordt de hele structuur van het systeem onder de loep genomen, bijvoorbeeld hoe microservices communiceren of hoe de load balancer is geconfigureerd. Auditors controleren de gegevensstroom van elke component en verifiëren ook de authenticatiegrenzen. Dit wordt gedaan om te voorkomen dat het ontwerp op hoog niveau grootschalige infiltratie mogelijk maakt. Dit is ook belangrijk voor compliance, omdat gegevensclassificatie en -versleuteling niet verloren mogen gaan van de ene laag naar de andere.
4. Configuratie- en infrastructuuraudit: Soms kan een gespecialiseerde controle omgevingen, containers of cloudbeleidsregels van instellingen of orkestraties controleren. Tools zoals software voor netwerkbeveiligingsaudits helpen ervoor te zorgen dat er geen open poorten zijn die niet open zouden moeten zijn. Dit sluit aan bij de strategie voor codereview om een stabiel platform voor ontwikkeling te bieden. Meestal is het niet de code die slecht is, maar zijn het de servers die verkeerd zijn geconfigureerd of de standaardwachtwoorden die zijn ingesteld.
5. Compliancegerichte audit: Sommige sectoren, zoals de financiële sector of de gezondheidszorg, vereisen audits om te voldoen aan respectievelijk PCI-DSS of HIPAA. Auditors brengen elk van de softwarefuncties in kaart aan de hand van een norm om de vertrouwelijkheid van gegevens te waarborgen. Dit kan helpen bij hercertificering of zelfs bij het oplossen van juridische kwesties met behulp van softwarebeveiligingsauditrapporten. Meestal definiëren dergelijke regels de structuur van het ontwikkelingsproces op basis van veilige, gereguleerde procedures.

Veelvoorkomende beveiligingsrisico's die bij audits worden vastgesteld

Wanneer een softwarebeveiligingsaudit uitgebreid wordt uitgevoerd, brengt deze een reeks risico's aan het licht. Deze kunnen variëren van eenvoudige individuele fouten tot zelfs structurele problemen.

In dit gedeelte worden vijf veelvoorkomende beveiligingszwakheden besproken die bij audits meestal aan het licht komen, wat illustreert waarom de controles noodzakelijk zijn.

1. Injectieaanvallen: SQL-injectie en soortgelijke aanvallen worden nog steeds beschouwd als de gevaarlijkste vorm van aanvallen. Onbewerkte invoer stelt gebruikers in staat om elke query of opdracht in formulieren, API's of cookies in te voeren. De resulterende infiltratie kan gebruikersgegevens stelen of databases in hun geheel wijzigen. De oplossing omvat vaak invoervalidatie en parameterisatie van de uit te voeren instructies.
2. Cross-Site Scripting: Als gebruikersinvoer niet correct wordt geëscape in een webapplicatie, is het mogelijk om willekeurige JavaScript-code uit te voeren in de browsers van de doelgebruikers. Dit resulteert in ongeoorloofde sessiekaping, gegevensdiefstal of zelfs identiteitsfraude. Het scannen van formuliervelden en het opschonen van dynamische inhoud zijn enkele van de cruciale elementen van een degelijke checklist voor softwarebeveiligingsaudits. Wanneer Content Security Policy wordt geïntegreerd, wordt het risico tot een minimum beperkt.
3. Onbeveiligde eindpunten en API's: API's beschikken vaak niet over de juiste authenticatie of versleuteling, wat betekent dat aanvallers gegevens of privileges kunnen verkrijgen. Er zijn hiaten als sommige eindpunten verouderde tokens of gedeeltelijke validaties gebruiken. Dit domein combineert de toepassing van codeanalyse met het resultaat van auditsoftwarescans van het netwerk, waardoor mogelijke open deuren worden getoond.
4. Ontoereikende toegangscontroles: Het ontbreken van duidelijke rollen betekent dat een persoon toegang kan krijgen tot bronnen waartoe hij of zij geen toegang zou mogen hebben of informatie kan bekijken die hij of zij niet zou mogen bekijken. Audits controleren of alleen de noodzakelijke privileges aan elke rol worden toegewezen en of het concept van minimale privileges wordt gehandhaafd. Enkele voorbeelden van fouten zijn het toekennen van volledige systeembeheerdersrechten aan normale accounts of het onbeschermd laten van beheerconsole Dit helpt om grote verliezen te voorkomen als een account is gehackt.
5. Verouderde bibliotheken en afhankelijkheden: Het gebruik van niet-gepatchte open-source modules of frameworks kan leiden tot de introductie van bekende CVE's in een verder volkomen geldige code. Dit is de reden waarom veel organisaties scantools gebruiken of een certificering voor softwarebeveiligingsaudits hebben. Door regelmatig updates uit te voeren, verhelpen de teams een aantal van de bestaande kwetsbaarheden die hackers vaak gebruiken.

Onderdelen van een softwarebeveiligingsauditrapport

Hoewel een gedetailleerd rapport van de softwarebeveiligingsaudit de resultaten van de audit aan de betrokken partijen presenteert, biedt het zowel technische informatie als praktische aanbevelingen. Dit document somt niet alleen problemen op, maar beschrijft ook oplossingen daarvoor en biedt informatie over naleving.

Hieronder volgen vijf secties die vaak in deze rapporten voorkomen:

1. Samenvatting: Een inleiding waarin de belangrijkste bevindingen en het doel van de audit worden vermeld. Hierin moet ook de ernst van de kwetsbaarheden en de belangrijkste aandachtspunten worden vermeld. Dit gedeelte stelt het management in staat om inzicht te krijgen in de aandachtspunten zonder zich te verdiepen in technische details. De conclusies van de authors hebben vaak betrekking op bedrijfsrisico's of de mogelijke juridische implicaties van het onderzoek.
2. Reikwijdte en methodologie: In dit geval geven auditors uitleg over de systemen die ze hebben onderzocht, de reikwijdte van de tests en de scanmethoden. Ze geven ook aan of het om white-box of black-box ging, het aantal geteste eindpunten en andere factoren. Dit helpt verwarring te voorkomen over wie de leiding heeft of wie verantwoordelijk is voor welk gebied. Hier bepaalt de volledigheid de nauwkeurigheid van de afstemming van de checklist voor de algehele softwarebeveiligingsaudit.
3. Gedetailleerde bevindingen en analyse: In dit kernonderdeel worden alle kwetsbaarheden, hun classificatie (hoog, gemiddeld of laag) en de mogelijke exploit vermeld. Auditors presenteren ook bewijzen, zoals codefragmenten of schermafbeeldingen. De synergie helpt de ontwikkelaars om problemen effectief te dupliceren. Idealiter zou elke kwetsbaarheid een link moeten hebben naar CVE's of andere beveiligingsnormen en richtlijnen.
4. Aanbevelingen en herstelmaatregelen: Aan de hand van de hierboven besproken problemen geeft het rapport vervolgens aan hoe deze kunnen worden opgelost. Deze kunnen variëren van eenvoudige zaken, zoals patch-updates, tot het hercoderen van validatielogica of het opnieuw configureren van servers. Dit gedeelte bevestigt de richting door te verwijzen naar andere richtlijnen, zoals best practices of nalevingsnormen. Duidelijke instructies helpen teams om elk van de gebreken binnen de kortst mogelijke tijd te corrigeren.
5. Bijlagen & referentiegegevens: Ten slotte worden referenties, testtool-output of nalevingskruistabellen bijgevoegd. Sommige audits bieden logboeken voor verdere triage of voor verdere validatie op een later tijdstip. Hier worden ook de samenvattingen van configuratiecontroles of architecturale diagrammen geplaatst. Dit detail garandeert dat het softwarebeveiligingsauditrapport duidelijk en gemakkelijk herhaalbaar is.

Softwarebeveiligingsauditproces: stapsgewijze handleiding

Voor het uitvoeren van een systematische softwarebeveiligingsaudit moet een bepaalde reeks stappen worden gevolgd. Elke fase is anders, afhankelijk van de omvang en de omgeving, maar elke stap garandeert dat er geen zwakke punten over het hoofd worden gezien.

Hieronder volgt een vijfstappenplan voor de controle, waarin het algemene proces van een controleopdracht wordt beschreven, beginnend bij de planningsfase en eindigend bij de afsluitingsfase:

1. Reikwijdte en planning: Het auditteam bepaalt de reikwijdte: welke applicaties, modules of servers worden geauditeerd. Ze verzamelen architecturale diagrammen, de gebruikers en rollen, en nalevingsmaatregelen. Deze planning zorgt ervoor dat de middelen en de tijd die in de planning worden vastgelegd, aansluiten bij de werkelijke behoeften van de organisatie. Bovendien blijft het hele proces zichtbaar voor alle belanghebbenden.
2. Gegevensverzameling & verkenning: Auditors inventariseren coderepositories, bibliotheken en systeemconfiguraties of maken gebruik van software voor netwerkbeveiligingsaudits. Voor hen zijn versiegeschiedenissen, bekende CVE's in open-source modules en omgevingsbeperkingen van cruciaal belang. Deze verkenning brengt een aantal mogelijke infiltratiepraktijken of verouderde structuren aan het licht.
3. Technische analyse en testen: Hier worden tools gescand of handmatige codebeoordelingen uitgevoerd die dergelijke patronen signaleren. Het is cruciaal om op te merken dat penetratietesters injecties of privilege-escalaties kunnen proberen. Dynamische tests richten zich op de werking van het programma en kunnen echte hackingscenario's nabootsen. Dit leidt tot de certificering van de software voor de laatste fase van de beveiligingsaudit als er geen grote kwetsbaarheden worden ontdekt.
4. Synthese en rapportage: Alle resultaten worden gebundeld in een formeel softwarebeveiligingsauditrapport, waarin ze worden gecategoriseerd op basis van hun risiconiveau. Teams beoordelen vervolgens het bewijsmateriaal, waarbij ze de waarschijnlijkheid en de mogelijkheid van replicatie van elke fout bevestigen. Het rapport bevat ook aanbevelingen om de situatie te verhelpen, zodat ontwikkelaars weten hoe ze dergelijke problemen kunnen oplossen.
5. Follow-up en validatie van herstelmaatregelen: Ontwikkelaars corrigeren de gevonden problemen, waarna het auditteam opnieuw controleert of eist dat zij aantonen dat de wijzigingen functioneel zijn. Deze cyclus zorgt ervoor dat er geen "valse oplossingen" zijn en dat er geen exploits overblijven die niet zijn verholpen. De definitieve goedkeuring geeft de zekerheid dat de ontwikkelde software bestand is tegen de relevante bedreigingen. Soms wordt dit uitgevoerd als een continue audit of scan nadat de audit is uitgevoerd.

Voordelen van cyberbeveiligingsauditsoftware

Handmatige inspectie van grote hoeveelheden code of logbestanden kan zeer tijdrovend zijn en vaak leiden tot het missen van bepaalde informatie. Cyberbeveiligingsauditsoftware voert specifiek het scannen, loggen en genereren van consistente resultaten uit.

Laten we nu eens kijken hoe dergelijke gespecialiseerde oplossingen het hele auditproces verbeteren, inclusief de efficiëntie en betrouwbaarheid.

1. Snellere en consistentere scans: Een mens kan gemakkelijk overweldigd raken bij het controleren van duizenden regels of tientallen eindpunten, terwijl geautomatiseerde tools hier minder tijd voor nodig hebben. Deze aanpak maakt het onmogelijk dat kwetsbaarheden onopgemerkt blijven door onzorgvuldigheid of nalatigheid. Dit komt door de hoge dekking, die een sterk vertrouwen geeft dat de hele codebase of omgeving is gecontroleerd.
2. Minder menselijke fouten: Handmatige codebeoordelingen zijn sterk afhankelijk van de kennis van de ontwikkelaar of de mate van vermoeidheid van de ontwikkelaar. Tools standaardiseren controles en identificeren potentieel verdachte oproepen of standaardconfiguraties. Deze integratie resulteert in een continue, uitgebreide scan, waardoor de auditors zich kunnen concentreren op de meer complexe en logische soorten risico's.
3. Eenvoudige integratie met CI/CD: In de huidige DevOps pijplijn worden scanoplossingen geïmplementeerd die bij elke commit worden uitgevoerd. Dit betekent dat eventuele problemen worden ontdekt voordat ze zich voordoen tijdens grote samenvoegingen. Om het concept van verbetering te versterken en te stimuleren, zijn stabiele en frequente updates daarom noodzakelijk.
4. Uitgebreide rapportage en analyse: De meeste oplossingen bieden een automatisch beveiligingsauditrapport van de software, inclusief de geïdentificeerde zwakke punten, voorgestelde oplossingen en risicobeoordeling. Hierdoor kunnen de beveiligingsteams het aantal openstaande, gesloten of herhaalde bedreigingen in hun dashboards monitoren. Deze aanpak bevordert het gebruik van gegevens bij het plannen van de ontwikkeling en verbetering van de strategie.
5. Schaalbaarheid voor grote projecten: Hoewel handmatige audits mogelijk zijn voor kleinschalige projecten, is dit bijna onmogelijk voor codebases of microservices op bedrijfsniveau. Geautomatiseerde scanoplossingen zijn horizontaal: ze scannen meerdere modules of containers. Dit maakt het voor grote teams mogelijk om uniformiteit te bereiken in beveiligingscontroles binnen een breed en groot architectuurvlak.

Uitdagingen bij softwarebeveiligingsaudits

Toch verloopt software-auditing niet altijd even soepel, ook al zijn de voordelen ervan duidelijk. Enkele van de uitdagingen waarmee de teams worden geconfronteerd, zijn onder meer beperkte expertise van het personeel, valse positieven en vele andere.

Hieronder volgen vijf belangrijke obstakels voor tijdige en nauwkeurige resultaten van softwarebeveiligingsaudits:

1. Complexiteit van moderne architecturen: Microservices, containerorkestratie en dynamische serverloze functies worden vaak gebruikt in applicaties. Elk knooppunt of elke tijdelijke instantie biedt nieuwe mogelijkheden voor penetratie. Deze wildgroei maakt het scannen een moeilijke taak en kan ertoe leiden dat sommige gebieden over het hoofd worden gezien, vooral als de omgeving slechts gedeeltelijk in kaart is gebracht.
2. Vals-positieve resultaten en overbelaste waarschuwingen: Het komt vaak voor dat geautomatiseerde scanners kleine of niet-problemen als een hoog risico classificeren. Deze stortvloed aan twijfelachtige waarschuwingen kan veel tijd van het personeel in beslag nemen, terwijl belangrijke problemen onopgemerkt blijven. De kunst van het afstemmen is altijd om een hoge detectienauwkeurigheid te bereiken en tegelijkertijd het aantal waarschuwingen binnen de perken te houden.
3. Beperkingen van middelen en vaardigheden: Beveiligingsprofessionals met kennis van codeanalyse of penetratietesten zijn mogelijk moeilijk te vinden. Kleinere bedrijven hebben mogelijk algemene IT-medewerkers in dienst die niet erg bekend zijn met geavanceerde infiltratietechnieken. Dit tekort verhindert gedegen onderzoek of de ontwikkeling van een meer uitgebreide softwarebeveiligingscontrolelijst.
4. Culturele weerstand: In sommige organisaties reageren ontwikkelteams gevoelig op externe controles, of zijn ze bang dat hun code wordt gecontroleerd. Ops kan controles beschouwen als een belemmering voor het soepel verlopen van de productie. Om deze mentaliteit te veranderen, moet het management begrijpen en ondersteunen dat het programma geen opgelegde verplichting is, maar een positieve toevoeging.
5. Snel veranderend dreigingslandschap: Aanvallers verfijnen voortdurend hun technieken, van zero-days tot geavanceerde social engineering. Als ze niet regelmatig worden bijgewerkt, kunnen de scantools of frameworks verouderd raken ten opzichte van de huidige infiltratietechnieken. Dit maakt de omgeving dynamisch en vereist voortdurende training, meer updates en paraatheid voor veranderingen.

Best practices voor softwarebeveiligingsaudits

Hoewel elke omgeving anders is, zijn er bepaalde best practices die een herhaalbare en succesvolle audit bij elke stap garanderen. Door integratie, transparantie en voortdurend leren ontwikkelen de teams een sterke cultuur van codebeveiliging.

Hier zijn vijf beproefde strategieën die kunnen helpen bij het creëren van een goede softwarebeveiligingsauditcyclus:

1. Voer audits vroeg en vaak uit: Shift-left-praktijken integreren scans vanaf de eerste ontwikkelingsfasen, zodat eventuele gebreken niet pas later worden aangepakt. Het is gemakkelijker om kleine en frequente audits uit te voeren dan grote en zeldzame audits. Op de lange termijn leiden dergelijke controles tot standaardisatie van veilige codering, waardoor de kans op grootschalige infiltratie wordt verkleind.
2. Zorg voor cross-functionele samenwerking: Beveiliging is geen geïsoleerd concept dat los van de rest van de organisatie kan worden geïmplementeerd. Er zijn vier gebieden die betrokken zijn bij de analyse van de systeemstatus, namelijk ontwikkeling, bedrijfsvoering, kwaliteitsborging en naleving. Dit betekent dat er een bredere scope wordt bestreken en dat elke discipline iets nieuws toevoegt. Samenwerking bevordert het besef dat auditing in ieders belang is.
3. Houd een actuele checklist voor softwarebeveiligingsaudits bij: Algemene controles voor elk document, waarin alle benodigde informatie over sessiebeheer, cryptografisch gebruik en andere zaken te vinden is. Herzie deze checklist telkens wanneer er nieuwe frameworks of soorten bedreigingen in het systeem worden geïdentificeerd. Op deze manier vergeten de auditors geen nieuw geïdentificeerde kwetsbaarheden of wijzigingen in nalevingsnormen. Real-time checklists zijn nuttig om ervoor te zorgen dat audits up-to-date zijn met de huidige beveiligingsbehoeften.
4. Valideer oplossingen en test opnieuw: Het identificeren van problemen is één ding, maar u moet er ook voor zorgen dat de aangebrachte wijzigingen, zoals patches of aanpassingen van instellingen, de problemen daadwerkelijk oplossen. Het is meestal een goede gewoonte om selectieve scans uit te voeren of zelfs enkele van de handmatige tests te herhalen om er zeker van te zijn dat er geen achterdeurtjes achterblijven. Deze aanpak is een cyclus die de zekerheid biedt dat een bepaald gevonden defect niet kan voorkomen in de volgende samenvoegingen.
5. Geleerde lessen documenteren: Om ervoor te zorgen dat de wijzigingen conform zijn, voert u post-auditbeoordelingen uit met de bedoeling de bevindingen toe te lichten. Ten slotte kunnen samenvattingen patronen aan het licht brengen, bijvoorbeeld terugkerende injectiefouten of tekortkomingen van de tools. De teams kunnen deze vervolgens gebruiken om trainingen, processen of architectuur aan te passen om herhaling te voorkomen.

Conclusie

Een softwarebeveiligingsaudit combineert codebeoordeling, penetratietesten en configuratietesten om kwetsbaarheden bloot te leggen die niet gemakkelijk te onderscheiden zijn. Nu steeds meer software gebruikmaakt van componenten van derden, microservices en tijdelijke cloudbronnen, is deze aanpak van het simpelweg scannen van software niet mogelijk. Integendeel, regelmatige audits bouwen geloofwaardigheid op, voldoen aan wettelijke vereisten en minimaliseren het risico op spectaculaire overtredingen. Hoewel er problemen zijn met valse positieven, gebrek aan expertise, enz., garanderen beproefde strategieën en krachtige scantools efficiënte audits. Met een checklist voor de softwarebeveiligingsaudit en goede samenwerking tussen teams kan elke fase van SDLC een hoog beveiligingsniveau handhaven.

Gezien het jaarlijks toenemende aantal kwetsbaarheden is het raadzaam om beveiligingsaudits in reguliere processen te integreren. Door deze normen te ondersteunen en effectieve scan- of netwerkbeveiligingsauditsoftware te gebruiken, wordt een gelaagde beveiligingsaanpak bevorderd. Door de auditcycli te optimaliseren, de oplossingen te controleren en de te leren lessen te identificeren, kunnen organisaties hun beveiligingsstatus voortdurend verbeteren.

"

FAQs

Wat is een softwarebeveiligingsaudit?

Een softwarebeveiligingsaudit kan worden omschreven als een systematische beoordeling van een applicatie en de bijbehorende code en runtime-omgeving op mogelijke kwetsbaarheden of non-conformiteiten. Dit kan kwetsbaarheidsscans, codebeoordelingen en penetratietests omvatten. Op deze manier controleert een audit of de belangrijkste functies van elke laag van de software voldoen aan de vastgestelde beveiligingsvereisten. Hierdoor kunnen problemen worden aangepakt en risico's worden geïdentificeerd die prioriteit moeten krijgen en in toekomstige ontwikkelingen moeten worden vermeden.

Wat moet er in een checklist voor softwarebeveiligingsaudits worden opgenomen?

Doorgaans omvat een checklist voor softwarebeveiligingsaudits aspecten zoals het controleren of de invoervalidatie aanwezig is, de versleutelingsinstellingen en de minst bevoorrechte toegang. Ook komen kwesties aan bod die verband houden met patches, sessies en bibliotheken van derden. Auditors behandelen in hun werk vaak elementen zoals firewalls of SSL-certificaten. Op deze manier is elke audit even uitgebreid en worden alle cruciale stappen in de checklist meegenomen.

Welke certificeringen zijn relevant voor softwarebeveiligingsaudits?

Softwarebeveiligingsaudits zoals ISO 27001, SOC 2 of PCI DSS worden vaak door veel organisaties gevraagd om ervoor te zorgen dat hun organisatie voldoet aan de vastgestelde industrienorm. Een andere indicatie van competentie op het gebied van beveiliging van gehoste diensten zijn specifieke leveranciers- of productcertificeringen, zoals die voor cloudplatforms. Sommige auditors beschikken over CISSP als certificering op het gebied van informatiebeveiliging. Al deze prestaties bieden de zekerheid dat het auditteam voldoet aan de vastgestelde normen.

Hoe is een softwarebeveiligingsauditrapport opgebouwd?

Een gewoon softwarebeveiligingsauditrapport begint met een samenvatting met de belangrijkste bevindingen en risicobeoordeling. Vervolgens wordt elk van de genoemde risico's uitgebreid beschreven, met vermelding van het risiconiveau, ondersteunend bewijs en maatregelen om deze risico's te beperken. In de volgende delen van het rapport worden details gegeven over de reikwijdte, de methode en de gebruikte tools om te laten zien hoe de resultaten tot stand zijn gekomen. Ten slotte kunnen logboeken, codefragmenten of andere gerelateerde informatie worden toegevoegd aan de bijlagen voor extra context en voor onderzoeksdoeleinden.

Hoe vaak moet u een beveiligingsaudit uitvoeren?

De frequentie kan worden bepaald door wettelijke vereisten, wijzigingen in de code of nieuwe bedreigingen die worden geïdentificeerd. Sommige bedrijven voeren regelmatig controles uit met geautomatiseerde oplossingen en hebben minstens één keer per jaar periodieke handmatige controles. In de regel is het nuttig om na belangrijke wijzigingen in de architectuur of nieuwe releases van grote functies te controleren met netwerkbeveiligingsauditsoftware of codescanners. Het is gebruikelijk om regelmatig softwarebeveiligingsaudits uit te voeren, omdat de bedreigingen in cyberspace zich snel ontwikkelen.