Wat zijn Honeytokens in cyberbeveiliging?

Ontdek hoe honeytokens dienen als digitale vallen om ongeoorloofde toegang te detecteren, de beveiliging te verbeteren en vroegtijdige waarschuwingen te geven tegen cyberdreigingen. Ontdek de verschillende soorten, voordelen en implementatiestrategieën.

Met de snelle ontwikkeling in de cyberwereld moeten gegevens worden beschermd tegen het huidige scenario waarin ze kunnen worden ingezien of geraadpleegd door anderen die daar geen toestemming voor hebben. Traditionele beveiliging in termen van firewalls en antivirusprogramma's is niet meer toereikend, omdat geavanceerde bedreigingen deze beveiliging kunnen omzeilen. Daarom moeten er vooraf mechanismen worden ontwikkeld om inbraken te detecteren. Een honeytoken is een van de meest effectieve en geheime tools om kwaadwillende actoren op heterdaad te betrappen.

Honeytokens zijn in wezen digitale lokmiddelen of lokaas die eruitzien als normaal legitieme gegevens, maar die worden gebruikt voor mechanismen om indringers te detecteren. Gemiddeld duurt het 327 dagen voordat zelfs maar kan worden vastgesteld of er een inbreuk op gegevens heeft plaatsgevonden. De beveiligingsteams kunnen de inbreuken binnen enkele minuten identificeren wanneer honeytokens over meerdere locaties worden verspreid.

Zo kunnen inbraken in de pijplijn voor de levering van software binnen enkele minuten worden beveiligd. Het waarschuwt beveiligingsteams via indicatoren wanneer ze aanvallers misleiden om te communiceren met de lokmiddelen, waardoor ze advies kunnen geven over mogelijke inbreuken voordat er echte schade kan worden aangericht. Ze spelen niet alleen een cruciale rol bij de detectie, maar ook bij het opsporen en begrijpen van het gedrag van de indringers, en fungeren dus als een vroegtijdig waarschuwingssysteem tegen cyberaanvallen.

Honeytoken-authenticatieactiviteit is een van de belangrijkste indicatoren in moderne cyberbeveiliging dat er kwaadwillige bedoelingen zijn wanneer aanvallers valse inloggegevens proberen te gebruiken of interactie hebben met lokgegevens die waarschuwen voor mogelijke inbraken. Een honeytoken-aanval is ook het moment waarop aanvallers onschuldig in contact komen met een honey token, dat vervolgens beveiligingsteams cruciale informatie verschaft over de poging tot inbraak.

Dit artikel biedt een uitgebreide gids voor het begrijpen van honeytokens en hun belangrijke waarde in moderne cyberbeveiliging. Van de oorsprong tot het verschil met honeypots tot de praktische implementatie en toepassingen in de praktijk, worden ook de belangrijkste aspecten van honeytokens en hoe ze de beveiliging van een organisatie kunnen verbeteren, behandeld.

Wat zijn honeytokens?

Honeytokens zijn in wezen elektronische lokmiddelen die zijn bedoeld om ongeoorloofde toegang tot een netwerk te detecteren. Ze zijn zo ontworpen dat ze voor mogelijke aanvallers eruitzien als legitieme en waardevolle informatie, zoals valse inloggegevens, documenten of API-sleutels. Het belangrijkste verschil tussen honeypots en honeytokens is dat honeypots volledig functionele loksystemen zijn die zijn gemaakt om aanvallers aan te trekken om ermee te communiceren. Honeytokens zijn daarentegen veel minder opvallend en veel gerichter.

Deze tokens worden op een zodanige manier in een systeem of netwerk geïnstalleerd dat ze stilletjes een melding en waarschuwing geven wanneer iemand probeert ze te openen, te wijzigen of te verplaatsen. Ze weerhouden de aanvaller alleen van zijn poging, maar onthullen ongeoorloofde activiteiten, waardoor ze een uitstekend hulpmiddel zijn voor het detecteren van inbraken zonder ongewenste complexiteit.

Wat doet een honeytoken?

Een honeytoken wordt in wezen voornamelijk gebruikt om illegale of verdachte activiteiten te detecteren door lokaas achter te laten, dat alleen ongeautoriseerde gebruikers zullen proberen te openen. Een aanvaller of kwaadwillende insider zou interactie hebben met een honeytoken als het een nepbestand, een valse database-invoer of een misleidende set inloggegevens zou zijn, waardoor een waarschuwing wordt geactiveerd die het beveiligingsteam waarschuwt dat iemand het systeem onderzoekt waar hij niet zou moeten zijn.

Organisaties krijgen vroegtijdige waarschuwingssignalen in de vorm van kwaadwillige intenties van ingebedde honeytokens op kritieke en gevoelige locaties, zoals belangrijke mappen, bestanden of databases, waar ze zich kunnen vestigen en actie kunnen ondernemen voordat er daadwerkelijk schade wordt aangericht. Honeytokens zijn zeer waardevol gebleken voor het voorkomen van datalekken, ongeoorloofde toegang en bedreigingen van binnenuit.

Honeytoken-authenticatie stelt organisaties in staat om gevallen van ongeoorloofde inlogpogingen of toegang te traceren. Zo worden datalekken, bedreigingen van binnenuit en ongeoorloofde toegang voorkomen. Over het algemeen vormen honeytokens een onmisbare beschermingslaag, omdat organisaties proactief bedreigingen kunnen opsporen in plaats van er alleen maar op te reageren.

Geschiedenis van honeytokens

Het hele idee van honeytokens is ontwikkeld op basis van het algemene principe van "honeypots" en het vangen en analyseren van hackers. Honeypots zijn ontstaan als loksystemen die zijn ontworpen om de aandacht van aanvallers te trekken, zodat ze met dergelijke systemen gaan communiceren en cybersecurityprofessionals de kans krijgen om het gedrag, de methoden en de aanvalsvectoren van dergelijke hackers te bestuderen. In de loop van de tijd zijn de beveiligingstechnieken geëvolueerd tot complexere technieken en is gebleken dat er behoefte is aan veel lichtere, flexibelere oplossingen.

Dit zou uiteindelijk resulteren in de verfijnde tool van Honeytoken, die zich richt op het opsporen van specifieke ongeoorloofde activiteiten zonder de volledige inspanning die een lokaassysteem vereist. Honeytokens vormen een minder kostbare en minder intensieve methode in vergelijking met honeypots, die uiteindelijk bruikbare inbraakinformatie kunnen opleveren.

Honeytokens zijn een integraal onderdeel van de cybersecurity-toolkit en worden door bedrijven en corporaties van elke omvang gebruikt voor vroege detectie van bedreigingen. In de moderne context helpen honeytokens bij het detecteren van bedreigingen, variërend van honeytoken-aanvallen tot inbreuken door insiders, waardoor de algehele beveiliging van organisaties wordt verbeterd.

HoneyToken vs Honeypot

Honeytokens en honeypots zijn detectiemethoden voor ongeoorloofde activiteiten die vaak worden toegepast in cyberbeveiliging. In feite verschillen deze twee concepten sterk in de manier waarop ze kwaadaardige activiteiten binnen een netwerk of systeem blootleggen, terwijl ze hetzelfde algemene doel nastreven. Inzicht in hun verschillen kan dus helpen om ze op de juiste manier in te zetten binnen het beveiligingskader van een organisatie.

• Honeypot: Een honeypot is een schijnbaar echte omgeving die is gecreëerd voor aanvallers. De honeypot ontvangt dit soort interacties van de aanvallers, waardoor beveiligingsteams hun gedrag kunnen observeren. Honeypots creëren de schijn van diensten of netwerken om aanvallers te laten geloven dat ze een echt doelwit hebben gevonden. Zodra ze in actie komen, kan het beveiligingsteam bestuderen hoe ze te werk gaan en waardevolle informatie verzamelen over hoe bedreigingen werken. Maar honeypots vergen veel meer planning, middelen en zorg, omdat ze complete systemen vertegenwoordigen.
• Honeytoken: Een honeytoken is een specifiek stukje valse data, zoals inloggegevens, bestanden of API-sleutels, dat in een echt systeem wordt geplaatst om ongeoorloofde toegang te detecteren. Het fungeert als een val: als er toegang wordt verkregen, wordt er een waarschuwing geactiveerd, wat aangeeft dat iemand gebieden verkent waar hij niet hoort te zijn. In tegenstelling tot honeypots simuleren honeytokens geen complete omgevingen, maar zijn ze eenvoudig en gemakkelijk te implementeren. Ze bieden een efficiënte manier om bedreigingen te detecteren met minimale overhead. Ze zijn ideaal om snel ongeoorloofde toegangspogingen op te sporen zonder dat daarvoor een complexe infrastructuur nodig is.

Soorten honeytokens en hun toepassingen

Honeytokens kunnen in verschillende vormen worden voorbereid, afhankelijk van specifieke cyberbeveiligingsvereisten en omgevingen. Een organisatie kan verschillende delen van haar infrastructuur monitoren via de verschillende soorten honeytokens en alle vormen van ongeoorloofde activiteiten detecteren.

Hieronder volgt een korte lijst met de meest voorkomende vormen van honeytokens:

• Database-honeytokens: Honeytokens zijn dummy-vermeldingen in een database die eruitzien als echte vermeldingen. Een aanval of manipulatie van deze dummy-vermeldingen activeert een alarm. Database-honeytokens zijn uiterst nuttig in systemen die gevoelige informatie in databases bewaren. Elke ongeoorloofde toegang geeft een voorafgaande indicatie van de mogelijkheid van een inbreuk. Ze zijn een grote hulp bij het opsporen van ongeoorloofde databasequery's of pogingen om de gegevens te exfiltreren.
• Bestandsgebaseerde honeytokens: Dit zijn honeypot-bestanden die in mappen of bestandssystemen worden geplaatst en die enige waarde lijken te hebben en daardoor indringers aantrekken. Als de aanvaller de bestanden opent, verplaatst of kopieert, wordt er een waarschuwing naar het beveiligingsteam gestuurd. Bestandsgebaseerde honeypots zijn erg populair bij organisaties die zich vooral zorgen maken over diefstal van bestanden of ongeoorloofde toegang tot documenten. Dit kunnen bijvoorbeeld dubieuze contracten, financiële rapporten en andere vertrouwelijke informatie zijn, waarbij het voor hen van groot belang is om datalekken in een zeer vroeg stadium te stoppen.
• Credential Honeytokens: Dit kan het opslaan van dummy-gebruikersnamen, wachtwoorden of API-sleutels in een systeem zijn. Als een aanvaller probeert om met de dummy-inloggegevens in te loggen op het systeem, is dat een indicatie dat er ongeautoriseerde gebruikers zijn die proberen in te breken in het systeem. Credential honeytokens zijn zeer geschikt voor het monitoren van inlogpogingen en kunnen helpen bij het detecteren van bruteforce-aanvallen, credential stuffing of bedreigingen van binnenuit te detecteren. Aangezien legitieme gebruikers nooit valse inloggegevens mogen gebruiken, is elke activiteit waarbij deze worden gebruikt een sterke aanwijzing voor kwaadwillige bedoelingen.
• API-sleutels Honeytokens: Deze honeytokens zijn slechte API-sleutels die in de softwareomgevingen worden geïnjecteerd. Zodra een onbevoegde actor deze probeert te gebruiken, wordt er een waarschuwing gegeven. Dergelijke API-sleutelhoneytokens blijken bijzonder nuttig te zijn in relatief zeer afhankelijke cloudomgevingen en softwareontwikkelingspijplijnen die gebruikmaken van API's voor toegang tot diensten. Dit concept stelt een organisatie in staat om te detecteren hoe en of mensen misbruik maken van of ongeoorloofde toegang krijgen tot hun diensten door valse sleutels te plaatsen, en mogelijk kwaadwillende actoren te stoppen voordat ze echte systemen gebruiken.
• E-mailhoneytokens: Honeytokens zijn valse e-mailadressen of berichten die worden gebruikt om het systeem te waarschuwen als ze worden geopend of zelfs gebruikt. Dergelijke honeytokens zijn verantwoordelijk voor het detecteren van phishingpogingen of insiderbedreigingen en ongeoorloofde toegang tot e-mails. Een organisatie kan bijvoorbeeld een vals e-mailaccount aanmaken dat hopelijk nooit zal worden gebruikt. Als mensen e-mails van dat adres versturen of ontvangen, betekent dit namelijk dat er sprake is van een inbreuk en verdachte activiteiten, en kan het beveiligingsteam snel reageren.

Voordelen van het gebruik van honingtokens

Honeytokens bieden verschillende belangrijke voordelen die ze tot een effectief hulpmiddel maken in een cyberbeveiligingsstrategie. Door hun eenvoud en veelzijdigheid zijn ze waardevol in verschillende omgevingen, van kleine bedrijven tot grote ondernemingen.

• Vroegtijdige detectie: Honeytokens bieden een vroegtijdig waarschuwingssysteem omdat ze ongeoorloofde toegang detecteren zodra er een inbreuk plaatsvindt. Aangezien honeytokens alleen bedoeld zijn voor toegang door kwaadwillende actoren, geven ze onmiddellijk aan dat er iets mis is of dat er een inbreuk of een vorm van verdachte activiteit plaatsvindt. Dit is een voordeel omdat vroege detectie organisaties helpt om snel te handelen voordat er meer schade wordt aangericht en de impact van een aanval kan worden geminimaliseerd.
• Laag resourceverbruik: Honeytokens zijn ook licht en resource-intensief om te implementeren en te onderhouden. In tegenstelling tot honeypots, die volledige systemen kunnen simuleren met constante zorg en voeding, zijn honeytokens eenvoudig te plaatsen en te monitoren met behulp van bestaande beveiligingstools. Door de lage overheadkosten zijn honeytokens een goedkope oplossing voor zelfs de kleinste organisaties, vooral voor organisaties met beperkte cyberbeveiligingsmiddelen.
• Zeer aanpasbaar: Honeytokens kunnen eenvoudig worden aangepast aan specifieke omgevingen en behoeften. Organisaties kunnen honeytokens inzetten in alle gebieden die waarschijnlijk het doelwit zullen worden, door valse inloggegevens, bestanden of database-items in te bedden als verdedigingsmiddel tegen aanvallers. Hierdoor kunnen bedrijven hun beveiliging verbeteren door honeytokens in te zetten in gebieden met een hoog risico, waardoor de algemene dekking wordt vergroot.
• Minimale valse positieven: Een ander voordeel van honeytokens is dat ze zeer nauwkeurig zijn. Honeytokens zijn kunstmatig gecreëerde gegevens die nooit mogen worden geraadpleegd en identificeren automatisch elke invoer in de gegevens. Dit resulteert in aanzienlijk minder valse positieven in vergelijking met typische detectiesoftware, wat zich vertaalt in veel minder alarmmoeheid bij het beveiligingsteam en meer vermogen om zich te concentreren op daadwerkelijke bedreigingen.

Hoe werken honeytokens in cyberbeveiliging?

Honeytokens zijn ontworpen als een stille sluimer in het systeem, die inactief blijft totdat kwaadaardige activiteiten ze activeren. Wanneer een honeytoken wordt geplaatst, of het nu een bestand, een inloggegeven of een database-invoer is, doet deze dus absoluut niets terwijl legitieme gebruikers hun werk doen. De honeytoken wordt alleen actief bij een correcte interactie met een aanvaller. Een honeytoken stuurt een waarschuwing naar het beveiligingsteam als er toegang toe wordt verkregen, als deze wordt verplaatst of op een andere manier wordt gebruikt. Logging-systemen, beveiligingsdiensten van derden of aangepaste bewakingsscripts kunnen een waarschuwing genereren waardoor een honeytoken aan verschillende cybersecurity-frameworks kan worden aangepast. Hun vermogen om onopvallend te werken en alleen bij kwaadaardige activiteiten een waarschuwing te geven, maakt het een zeer krachtige manier om aanvallers te vangen zonder interferentie van legitieme gebruikers.

Hoe honingtokens te implementeren: stapsgewijze handleiding

Honingtokens moeten voorzichtig worden geïntroduceerd om ongeoorloofde activiteiten correct te kunnen vastleggen. Hier volgt een stapsgewijze handleiding voor het implementeren van honeytokens als onderdeel van het cybersecurity-raamwerk:

1. Identificeer kritieke systemen: Identificeer waar uw netwerk het meest bescherming nodig heeft. Dit zijn plaatsen waar ongeoorloofde toegang de meeste schade zou aanrichten, zoals databases met gevoelige klantgegevens, e-mailsystemen of bestandsservers met vertrouwelijke documenten. Wanneer u zich dus concentreert op kritieke systemen, kan elke keer dat een honeytoken wordt geopend, dit gepaard gaan met verdachte activiteiten.
2. Kies de juiste honeytoken: Kies het type honeytoken dat het beste past bij uw omgeving en beveiligingsdoelen. Afhankelijk van de mate van bezorgdheid over ongeoorloofde toegang tot inloggegevens, is een credential honeytoken de beste keuze voor dergelijke situaties. Als gegevensdiefstal een groot probleem is, zijn op bestanden gebaseerde honeytokens of valse database-items zeer effectief. In dit geval zorgt de juiste soort honeytoken ervoor dat deze goed aansluit bij echte gegevens, maar potentiële aanvallers afschrikt.
3. Plaats honeytokens strategisch: Plaats honeytokens op plaatsen waar kwaadwillende gebruikers aandacht kunnen trekken, zoals mappen met geprivilegieerde accounts, mappen op beheerdersniveau of database-items die waardevol lijken. Honeytokens moeten worden geplaatst op plaatsen waar een aanvaller ze ook kan vinden, maar zodanig worden verborgen dat ze niet per ongeluk door legitieme gebruikers kunnen worden geactiveerd.
4. Monitoring instellen: Na de implementatie van de honeytoken moet u waarschuwingen configureren voor elke keer dat er toegang tot wordt verkregen of deze wordt gebruikt. Dit kan worden bereikt door logboeksystemen op te zetten en te monitoren hoe de honeytoken wordt benaderd of gebruikt, of zelfs door deze te integreren in een bestaand beveiligingsmonitoringsysteem, SIEM. De waarschuwing moet vervolgens worden doorgestuurd naar het juiste personeel dat bevoegd is om actie te ondernemen.
5. Test de installatie: Voordat honeytokens in een echte omgeving worden gebruikt, moet een basistest worden uitgevoerd in de vorm van penetratietests of simulaties van de honeytokens om te controleren of ze naar behoren werken. Toegangs pogingen tot de honeytoken zijn gesimuleerde aanvallen door middel van toegangs pogingen, waardoor kan worden gecontroleerd of en wanneer de waarschuwingen daadwerkelijk worden gegenereerd en ontvangen door het beveiligingsteam, waardoor de betrouwbaarheid en effectiviteit van de implementatie van de honeytoken wordt geverifieerd.
6. Monitoren en reageren: Dit is na de implementatie van het systeem, waarbij u regelmatig moet controleren op honeytoken-waarschuwingen. Aangezien honeytokens hard gecodeerd zijn, zodat alleen onbevoegde gebruikers er toegang toe hebben, betekent elke waarschuwing dat er een potentiële dreiging is ontstaan. Het beveiligingsteam moet over responsprocedures beschikken om de bron van de waarschuwing te onderzoeken en eventuele inbreuken op de beveiliging te beperken. Regelmatige monitoring met een goed incidentresponsproces is de sleutel tot het maximaliseren van het rendement van honeytokens.

Beperkingen en uitdagingen van honeytokens

Hoewel honeytokens een krachtig hulpmiddel zijn om ongeoorloofde toegang te detecteren, hebben ze ook beperkingen en uitdagingen waar organisaties zich bewust van moeten zijn:

• Detectie, geen preventie: Over het algemeen worden honeytokens gebruikt om te detecteren in plaats van te voorkomen. Honeytokens waarschuwen de beheerder over de poging tot inbreuk, zodat de eerste ongeoorloofde toegang kan plaatsvinden zonder dat er onmiddellijk daarna een interventieproces volgt. Dit betekent dat dergelijke organisaties kwetsbaar blijven als de aanvallers de honeytoken gaan misbruiken voordat het beveiligingsteam kan ingrijpen. Daarom loopt een organisatie die volledig vertrouwt op honeytokens zonder preventieve maatregelen zoals firewalls, inbraakpreventiesystemen of voorlichting van medewerkers om waakzaam te zijn, een enorm risico.
• Geavanceerde aanvallers: Geavanceerde cybercriminelen weten hoe ze misleiding kunnen herkennen, en honeytokens vormen daarop geen uitzondering. Ze kunnen hun toevlucht nemen tot verkenning om te scannen op valstrikken die honeytokens kunnen neutraliseren. Als aanvallers bijvoorbeeld weten dat een bepaalde set inloggegevens of database-items niet in gebruik is, zullen ze die honeytokens misschien nooit tegenkomen. Daarom moeten organisaties ervoor zorgen dat hun honeytokens voortdurend worden bijgewerkt, zowel qua ontwerp als qua plaatsing, zodat ze goed opgaan in de legitieme gegevens en minder detecteerbaar zijn.
• Valse zekerheid: Overmatig vertrouwen op honeytokens kan leiden tot valse zekerheid bij zowel beveiligingsteams als het management dat er geen inbraken plaatsvinden. Organisaties controleren of vernieuwen de honeytokens niet regelmatig. Deze zelfgenoegzaamheid laat openingen ontstaan, omdat oude honeytokens mogelijk niet presteren zoals verwacht of ongewenste aandacht naar het systeem trekken. Daarom moeten organisaties honeytokens alleen zien als onderdeel van een meerlaagse beveiligingsaanpak en ervoor zorgen dat ze worden vernieuwd en dat hun effectiviteit voortdurend wordt beoordeeld.
• Resource-intensieve implementatie: Het implementeren van honeytokens kan een resource-intensieve en tijdrovende activiteit zijn. Organisaties zullen urenlang bezig zijn met het ontwerpen en plaatsen van honeytokens en vervolgens met het onderhoud ervan, ten koste van andere belangrijke beveiligingsmaatregelen. Kleine organisaties met een klein aantal beveiligingsmedewerkers kunnen de implementatie en het beheer van honeytokens zelfs te ingewikkeld vinden. Een organisatie moet zich dus bewust zijn van haar vermogen om honeytokens in haar bestaande beveiligingsraamwerk te implementeren zonder middelen elders weg te halen.
• Mogelijkheid van overlappende signalen: Met een aantal beveiligingsmechanismen kunnen honeytokens waarschuwingen genereren die overlappen met andere detectiesystemen. Dit zorgt voor verwarring bij beveiligingsteams over welke alarmen eerst moeten worden opgemerkt en welke minder belangrijk zijn. Het is van cruciaal belang om dit goed te beheren, omdat dit kan leiden tot alarmmoeheid, waardoor teams ongevoelig worden voor waarschuwingen en echte bedreigingen kunnen binnensluipen. Dit kan het beste worden opgelost door goede communicatie en rolverdeling tussen verschillende beveiligingstools.
• Juridische en privacykwesties: Het inzetten van honeytokens, met name die waarbij gebruikersgegevens of gevoelige gegevens betrokken zijn, kan privacy- en juridische kwesties oproepen. In sommige rechtsgebieden kunnen organisaties te maken krijgen met toezicht door regelgevende instanties als ze misleidende middelen inzetten zonder gebruikers hiervan op de hoogte te stellen, of als deze middelen leiden tot het verzamelen van gegevens van aanvallers tijdens incidenten. Bedrijven moeten ervoor zorgen dat honeytokens voldoen aan privacywetgeving en relevante normen voor gegevensbescherming, zoals de AVG of CCPA, om juridische complicaties te voorkomen.
• Risico op detectie en vergelding: Als aanvallers honeytokens identificeren, kunnen ze wraak nemen door geavanceerdere aanvallen uit te voeren, met als doel het netwerk te beschadigen of gegevens onopgemerkt te exfiltreren. Cybercriminelen die worden gewaarschuwd voor de aanwezigheid van honeytokens, kunnen opzettelijk valse positieven introduceren, waardoor het beveiligingsteam wordt overspoeld met valse waarschuwingen. Organisaties moeten dus voorzichtig zijn en rekening houden met het risico dat geavanceerde aanvallers hun eigen honeytokens kunnen gebruiken als een vorm van tegenaanval.

Best practices voor het inzetten van honeytokens

Om honeytokens echt effectief te maken, kunnen organisaties een aantal best practices in acht nemen:

• Plaatsing is belangrijk: Het strategisch plaatsen van honeytokens is essentieel voor hun effectiviteit. Ze moeten worden geplaatst in hoogwaardige of gevoelige delen van een systeem waar toegang door onbevoegden snel alarm kan slaan. Dergelijke gebieden zijn onder meer mappen met geprivilegieerde accounts, kritieke databases of bestanden die waardevol lijken voor aanvallers. Door honeytokens strategisch in risicovolle zones te plaatsen, wordt de kans groter dat kwaadaardige activiteiten binnen een organisatie worden opgemerkt.
• Consequent monitoren: Monitor honeytokens continu, zodat de beveiligingsteams snel kunnen worden gewaarschuwd wanneer er waarschuwingen worden gegenereerd. Waarschuwingen van honeytokens moeten daarom worden opgenomen in een beveiligingsmonitoringoplossing, bij voorkeur een SIEM-oplossing voor het verzamelen van alle beveiligingsgerelateerde informatie. Door constante monitoring kunnen beveiligingsteams inbreuken in realtime bekijken en sneller reageren om risico's te beperken en gegevensverlies te voorkomen.
• Regelmatig updaten: Het periodiek vernieuwen en bijwerken van honeytokens is erg belangrijk om hun effectiviteit te behouden. Door de evolutie van aanvallers en de voortdurende ontwikkeling van nieuwe tactieken, kunnen verouderde honeytokens mogelijk niet meer efficiënt kwaadaardige activiteiten aantrekken. Organisaties moeten honeytokens regelmatig controleren en bijwerken om ze af te stemmen op het dreigingslandschap en de behoeften van de zich ontwikkelende organisatie.
• Combineer met andere tools: Honeytokens moeten een integraal onderdeel zijn van een bredere cyberbeveiligingsstrategie, met vele andere detectietools en -praktijken. Door honeytokens te integreren met andere beveiligingstools, zoals inbraakdetectiesystemen (IDS), firewalls en analyses van gebruikersgedrag, wordt de beveiliging verbeterd. Deze meerlaagse bescherming betekent in feite dat niemand afhankelijk is van één technologie om infiltratie in het systeem te detecteren.
• Voorlichting en bewustwording van gebruikers: Door werknemers voor te lichten over het bestaan en de aard van honeytokens kan een extra verdedigingslaag worden toegevoegd. Hoewel honeytokens zijn ontworpen om aanvallers in verwarring te brengen, zal het voorlichten van het personeel over het bestaan ervan waarschijnlijk de waakzaamheid vergroten en het melden van activiteiten die als ongebruikelijk kunnen worden beschouwd, aanmoedigen. Bovendien zouden werknemers tijdens bewustmakingstrainingen worden geleerd om potentiële bedreigingen te herkennen, wat de beveiliging van een organisatie nog verder zou versterken.
• Testen en valideren: De effectiviteit van honeytokens kan worden gevalideerd door ze regelmatig te testen in gesimuleerde aanvallen of penetratietests. Organisaties moeten oefeningen organiseren om te testen of honeytokens correct een waarschuwing activeren en of het beveiligingsteam adequaat kan reageren. Dit zorgt er niet alleen voor dat honeytokens naar behoren functioneren, maar scherpt ook de incidentrespons aan.

Praktijkvoorbeelden van honeytokens

Honeytokens zijn lokmiddelen die worden gebruikt om aanvallers te lokken en hun aanwezigheid te onthullen, zodat een organisatie haar beveiliging kan verbeteren. Hoewel gedetailleerde gevallen van honeytokens zelden openbaar worden gemaakt omdat ze nogal gevoelig liggen, laten voorbeelden wel zien hoe dit concept in verschillende domeinen werkt:

#1. Lokdatabaserecords

Een financiële instelling creëert kunstmatige klantdatabaserecords (honeytokens) met ogenschijnlijk aantrekkelijke maar verzonnen financiële gegevens. Als iemand probeert toegang te krijgen tot die records of ze op een andere manier te misbruiken, gaat het feit dat deze records bestaan af als een alarm; waarschijnlijk een teken van een mogelijke datalek.

Geïnspireerd door dit idee hebben andere bedrijven, zoals IBM, inderdaad gesproken over “decoy data” op het gebied van beveiliging gesproken, hoewel onbekend is wat ze daadwerkelijk in praktijk hebben gebracht.

#2. Nepnetwerkshares en -bestanden

Een hightechbedrijf zet een share op met de naam "Q2_Profit_Projections" met alarmerende inhoud, maar die volledig vals is. Zodra de vijandige entiteit toegang krijgt tot de share, gaat deze rechtstreeks naar het beveiligingsteam.

Volgens onderzoeksorganisaties en beveiligingsbedrijven is gebleken dat deze aanpak op zichzelf zeer effectief is om insiders en gewetenloze outsiders op te sporen.

#3. Misleidende webbronnen

Een online winkelapplicatie kan een spook- of lok-inlogpagina voor beheerders genereren. Dat wil zeggen dat wanneer de kwaadwillende actor probeert in te loggen op de inlogpagina, zijn of haar IP-adres en inlogpogingen worden vastgelegd en doorgegeven aan een zwarte lijst.

Webgebaseerde misleidingstechnologieën worden toegepast in verschillende honeypot-projecten om cyberdreigingen te onderzoeken en erop te reageren.

#4. Phantom Cloud Storage

Een cloudserviceprovider maakt een valse cloudopslagbucket met aantrekkelijke maar nepgegevens. Verzoeken om toegang tot de bucket kunnen worden gemonitord en verder worden doorgegeven om de dreigingsinformatie van de provider te verbeteren. Real-world Deception-technologieën kunnen worden toegevoegd aan cloudbeveiligingssystemen systemen.

#5. Nep-IoT-apparaten

Een industriële faciliteit plaatst lokapparaten, internetapparaten die zich voordoen als IoT-apparaten. Verkeersinteracties met de lokapparaten duiden erop dat er mogelijk een aanval op IoT plaatsvindt.

Beveiligingsonderzoekers hebben succesvolle "honeypot"-IoT-apparaten ontwikkeld om deze groeiende golf van IoT-aanvallen te begrijpen en te bestrijden.

Conclusie

Honeytokens zijn een krachtig, lichtgewicht hulpmiddel in het cyberbeveiligingsspectrum waarmee organisaties vrij snel kunnen controleren op ongeoorloofde toegang. Ze doen dit op zo'n onzichtbare manier dat bestaande systemen de honeytokens naadloos opnemen, waardoor ze een perfect verdedigingsmechanisme vormen dat in verschillende omgevingen kan worden toegepast, variërend van clouddiensten tot lokale infrastructuren. Een ander belangrijk voordeel is dat ze weinig onderhoud vergen. Eenmaal geïmplementeerd, hebben ze zeer weinig toezicht nodig en kunnen beveiligingsteams zich weer bezighouden met complexere taken. Efficiëntie is vooral nuttig voor organisaties die over relatief weinig middelen beschikken. Honeytokens bieden veel bescherming zonder dat dit veel tijd of geld kost.

Een ander voordeel is de hoge nauwkeurigheid waarmee de honeytokens beveiligingsmedewerkers waarschuwen voor mogelijke bedreigingen. Waarschuwingen vertegenwoordigen over het algemeen echte beveiligingsincidenten, omdat ze alleen toegankelijk zijn voor kwaadwillende actoren. Dit vermindert het aantal valse positieven, waardoor beveiligingsteams snel kunnen reageren op echte bedreigingen. Op al deze manieren kan effectief gebruik en implementatie van honeytokens de cyberbeveiliging van een organisatie verbeteren. Als ze op de juiste manier worden geplaatst en nauwkeurig worden gemonitord, vormen ze een integraal onderdeel van geavanceerde beveiligingsmaatregelen. In het nieuwe tijdperk van gegevensbescherming zullen ze worden geïntegreerd met tools zoals Honeytokens om organisaties te helpen hun systemen te beschermen tegen datalekken en cyberdreigingen in 2025 en daarna.

"

FAQs

Wat is een Honeytoken?

Een honeytoken is een kunstmatig digitaal object, zoals een dummybestand of inloggegevens, dat is gemaakt om aanvallers te vangen. Wanneer er toegang toe wordt verkregen, waarschuwt het de autoriteiten over de mogelijkheid van toegang door onbevoegde partijen en markeert het pogingen tot inbreuken.

Hoe helpen Honeytokens bij het opsporen van bedreigingen van binnenuit?

Honeytokens worden strategisch ingezet om kwaadwillende insiders aan te trekken die toegang tot ze proberen te krijgen of ze willen manipuleren. Beveiligingsteams ontvangen waarschuwingen, die helpen bij het opsporen van potentiële interne bedreigingen voordat ze schade kunnen aanrichten.

Wat zijn enkele typische toepassingen van Honeytokens?

Honeytokens worden gebruikt in databases, bestandssystemen en e-mailaccounts om ongeoorloofde toegang tot systemen te detecteren. Ze worden zelfs in de netwerkinfrastructuur ingebouwd om andere ongeoorloofde bewegingen te monitoren, wat vroegtijdige waarschuwingen voor beveiligingsincidenten activeert.

Wat is honeytoken-authenticatieactiviteit?

Honeytoken-authenticatieactiviteit is van toepassing op het gebruik van honeytoken-inloggegevens of toegangs pogingen op kunstmatige accounts. Het genereert waarschuwingen en biedt beveiligingsteams zo een mechanisme om verdachte inlogpogingen en mogelijk gecompromitteerde accounts te identificeren.

Wat zijn enkele best practices voor de implementatie van honeytokens?

Best practices voor honeytokens zijn onder meer strategische plaatsing in gevoelige gebieden, het vermijden van voor de hand liggende namen, het monitoren van toegang tot tokens en periodieke updates of tests van de plaatsing om de effectiviteit bij het detecteren van bedreigingen te garanderen.