Levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer: een eenvoudige gids

Leer meer over de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer en de vijf kernfasen ervan. Ontdek best practices, uitdagingen en hoe continu kwetsbaarheidsbeheer inbreuken voorkomt en naleving garandeert.

Cyberdreigingen komen met een ongekende snelheid, omdat geavanceerde aanvallers herhaaldelijk misbruik maken van dezelfde zwakke plekken in systemen als deze niet worden verholpen. Uit onderzoek is gebleken dat het aantal aanvallen op geïdentificeerde zwakke plekken met 54% is toegenomen, wat betekent dat dergelijke bedreigingen zo snel mogelijk moeten worden aangepakt. In dit opzicht speelt de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer een cruciale rol bij het beschermen van belangrijke activa in infrastructuren tegen inbraken, gegevensverlies of reputatieschade. Door een continue aanpak worden beveiligingskwetsbaarheden aangepakt, normen nageleefd en het vertrouwen van klanten behouden.

In dit artikel leggen we de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer in cyberbeveiliging uit en hoe deze mogelijke zwakke plekken identificeert, beoordeelt, aanpakt en verifieert. Vervolgens beschrijven we vijf fasen van de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer die een ad-hoc patchoperatie omzetten in een coherent kwetsbaarheidsbeheerproces. Daarna kijken we naar veelvoorkomende uitdagingen die een goede dekking in de weg staan, zoals vertraagde patches of onvolledige inventarissen. Ten slotte bespreken we de best practices voor hedendaagse teams en hoe de oplossing van SentinelOne effectief kwetsbaarheidsbeheer in complexe omgevingen mogelijk maakt.

Wat is de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer?

De levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer is het systematische proces van het beoordelen, rangschikken en verhelpen van beveiligingszwakheden in systemen, applicaties en netwerken. Deze cyclus is ontworpen om verder te gaan dan incidentele controles en te komen tot continu scannen, patchen en valideren, waardoor het tijdsvenster waarin aanvallers nieuwe of bekende kwetsbaarheden kunnen misbruiken, wordt verkleind. Onderzoekers hebben geconstateerd dat het aantal pogingen om niet-gepatchte CVE's te misbruiken de afgelopen jaren is toegenomen, waardoor het bewustzijn van de risico's van het niet aanpakken van kwetsbaarheden is toegenomen.

Uit een enquête onder 937 IT-specialisten bleek bijvoorbeeld dat 82% credential stuffing een acute bedreiging beschouwt, wat aantoont dat zelfs gebruikersauthenticatie als achterdeur voor aanvallers kan dienen als deze niet wordt aangepakt. Dankzij de cyclische aanpak van kwetsbaarheidsbeheer kunnen bedrijven detectie combineren met de daaropvolgende respons, waardoor de bescherming van het hele ecosysteem tegen nieuwe bedreigingen wordt verbeterd.

In de levenscyclus van cyberbeveiligingskwetsbaarheidsbeheer identificeren organisaties eindpunten en applicaties, evalueren ze de risico's, prioriteren ze de risico's en pakken ze deze systematisch aan. Door herhaalde iteraties vertaalt deze aanpak onsamenhangende patchmarathons in goed gestructureerde routines die de infiltratietijd minimaliseren. Organisaties die de cyclus toepassen, krijgen ook een beter inzicht in zowel kortstondige (zoals containers, serverloze functies) als permanente activa, met hetzelfde niveau van naleving.

Aangezien kwetsbaarheden nooit op zichzelf staan, omvat de cyclus dreigingsinformatie, nalevingsvereisten en rapporten voor alle belanghebbenden. Kortom, een continue VM-levenscyclus creëert een veiligheidscultuur die waakzaam is en altijd op zoek is naar zwakke plekken die door aanvallers kunnen worden misbruikt.

Levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer: 5 eenvoudige stappen

Hoewel het proces van organisatie tot organisatie enigszins kan verschillen, bestaat de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer doorgaans uit vijf stappen. Deze stappen, van identificatie van activa tot validatie van herstelmaatregelen, vormen een cyclus die wordt geïntegreerd in de dagelijkse processen. Door deze stappen te volgen, worden infiltratiepogingen beperkt en verloopt de overgang tussen kortstondig gebruik en constante scanning naadloos in een voortdurend veranderende context.

Stap 1: Asset Discovery & Inventory

De cyclus begint met het identificeren van alle hardwareapparaten, zowel fysiek als virtueel, evenals applicaties en coderepositories voor potentiële bedreigingen. Deze fase vereist een uitgebreide analyse: van tijdelijke containers in DevOps-pijplijnen tot nieuwe clouddiensten of gespecialiseerde hardware. Meestal worden discovery tools of scans periodiek uitgevoerd en worden nieuwe wijzigingen onmiddellijk vastgelegd wanneer nieuwe eindpunten worden geïdentificeerd. De rest van de kwetsbaarheidsbeheercyclus wordt onstabiel als de inventaris onnauwkeurig is.

Laten we ons nu eens een wereldwijde retailer voorstellen die tijdelijke microservices voor korte termijn opent om aan de vraag tijdens bepaalde feestdagen te voldoen. Hun scanoplossing identificeert elke nieuw gegenereerde container en vergelijkt deze met de activadatabase om de softwareversie te bepalen. Als er een onbekende container verschijnt, wordt er alarm geslagen en kan uit onderzoek blijken dat het om een testomgeving van een ontwikkelaar gaat die open is blijven staan. Op deze manier kan het team de kloof tussen kortstondig gebruik en scannen overbruggen om de infiltratiemogelijkheden gedurende de hele cyclus tot een minimum te beperken.

Stap 2: Beoordeling van kwetsbaarheden en scannen

Zodra de assets zijn geïdentificeerd, controleert het systeem ze onmiddellijk (of periodiek) aan de hand van een kwetsbaarheidsdatabase die informatie over CVE's bevat. Dit kan op basis van agents gebeuren, waarbij de scan in elke node wordt uitgevoerd, of op basis van het netwerk, waarbij het verkeer en de servicebanners worden gescand. Het is mogelijk dat tools problemen op OS-niveau, onjuiste applicatie-instellingen of resterende debug-inloggegevens identificeren. Deze synergie combineert een lichtgewicht gebruiksscanner met bekende infiltratiepatronen en identificeert onmiddellijk gecompromitteerde eindpunten.

Denk bijvoorbeeld aan een zorgverlener met lokale servers, laptops van medewerkers in verschillende regio's en microservices in AWS. Er is een scanner die wekelijks of dagelijks wordt uitgevoerd, afhankelijk van de omgeving, en die zoekt naar nieuw ontdekte kwetsbaarheden. Als het systeem een kritieke kwetsbaarheid detecteert in de SSL-bibliotheek in de publieke cloudcluster, geeft het een waarschuwing voor afhandeling. Door scantaken te integreren in de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer in cyberbeveiliging, krijgen infiltratiepogingen geen tijd om zich te ontwikkelen tot grootschalige inbreuken.

Stap 3: Risicoprioritering en -analyse

Niet alle kwetsbaarheden zijn even gevaarlijk, aangezien sommige gemakkelijk aan te vallen zijn, terwijl andere alleen onder bepaalde omstandigheden kunnen worden misbruikt. In deze fase wordt de waarschijnlijkheid van elke fout beoordeeld op basis van de CVSS-scores en exploit prevalentie, de kriticiteit van de activa en de potentiële impact op het bedrijf. Concreet gezegd correleren tools kortetermijngebruikslogboeken (bijvoorbeeld de levensduur van containers of applicatierollen) met hoogwaardige dreigingsinformatie om problemen adequaat te prioriteren. Op deze manier richten beveiligingsteams hun inspanningen op de grootste impact, waardoor het herstelproces efficiënter verloopt.

In een financiële dienstverlener kunnen scans honderden bevindingen opleveren, zoals verkeerde configuraties en een zeer ernstige kwetsbaarheid voor het uitvoeren van externe code. Het platform voor het beheer van de levenscyclus van kwetsbaarheden vergelijkt de gegevens met de exploitdatabases en onthult dat de RCE-kwetsbaarheid actief wordt misbruikt. Ze geven het de hoogste prioriteit en roepen een noodsituatie uit om het te repareren. Terwijl bevindingen met een laag risico worden gepland voor een reguliere dev-sprint, wordt infiltratiepreventie gekoppeld aan dagelijkse taken.

Stap 4: Herstel en mitigatie

Zodra het risico is geïdentificeerd, passen teams patches, configuratiewijzigingen of compenserende controles (bijvoorbeeld WAF-regels) toe om de aanvalshoeken te verwijderen. In kortstondige gebruikssituaties kunnen containers worden vervangen door bijgewerkte basisimages, waardoor kwetsbaarheden op het implementatieniveau worden geëlimineerd. Door te communiceren met dev, ops en QA wordt de impact op het bedrijf tot een minimum beperkt en worden zowel infiltratiepreventie als codestabiliteit aangepakt. In elke uitbreidingscyclus zorgt de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer voor goed afgestemde patchcycli die efficiënt reageren op kritieke zwakke punten.

Stel dat een productiebedrijf zich realiseert dat er een risicovolle kwetsbaarheid in het SCADA-systeem zit. Het herstelplan omvat het patchen van firmware op PLC-apparaten, wat moet gebeuren tijdens daluren in de productie. Er wordt een onderhoudsperiode gepland door multifunctionele teams om de updates van de leverancier toe te passen. Door de systematische integratie van patches worden pogingen om via verouderde firmware binnen te dringen vertraagd, wat het vertrouwen in de aanpak van het kwetsbaarheidsbeheersysteem versterkt.

Stap 5: Verificatie en continue monitoring

Ten slotte bevestigt de cyclus dat de verholpen gebreken nog steeds zijn opgelost, dat het patchproces met succes is uitgevoerd en dat de scan opnieuw is uitgevoerd om ervoor te zorgen dat er geen nieuwe infiltratiemogelijkheden zijn. Deze stap heeft ook betrekking op de nieuwe assets die zijn gegenereerd of de code die is gewijzigd om de eerder gedetecteerde bugs op te nemen. Bij elke herhaling van de uitbreiding wordt het gebruik van kortstondige talen gecombineerd met realtime scanning, zodat de cyclus nooit voltooid lijkt te zijn. Op deze manier behouden organisaties een sterke positie als ze erin slagen nieuwe zwakke plekken snel op te sporen.

Een wereldwijde onderneming kan maandelijks of wekelijks scans uitvoeren om er zeker van te zijn dat de geïdentificeerde CVE's nog steeds niet aanwezig zijn. Logboeken laten daarentegen zien of specifieke infiltratiepogingen gericht waren op eerder gecompromitteerde eindpunten. Als uit de scan blijkt dat er een patch is met een onopgeloste status, wordt het ticket opnieuw geopend, waardoor tijdelijk gebruik wordt gekoppeld aan de volgende patchcyclus. Op die manier wordt de verblijftijd van de infiltratie tot een minimum beperkt en is de algehele beveiligingsstatus lean en dynamisch.

Veelvoorkomende uitdagingen in de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer

In de praktijk doen zich altijd uitdagingen voor in de loop van de kwetsbaarheidsbeheercyclus, van een gebrek aan patches tot een verkeerde afstemming van de ontwikkeling. Inzicht in deze kwesties kan beveiligingsleiders helpen bij het beheer van het project. Hieronder volgen zes veelvoorkomende valkuilen die het succes van de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer kunnen belemmeren, evenals suggesties om deze te vermijden:

1. Onvolledige inventaris van bedrijfsmiddelen: Met de opkomst van kortstondig gebruik (containers, serverloze apps en externe laptops) die dagelijks voorkomt, kunnen scanengines bepaalde eindpunten overslaan. Maar aanvallers denken daar niet eens over na en kunnen onopgemerkte apparaten gemakkelijk omzeilen. Door automatische detectie te integreren met continu scannen, kunnen teams infiltratie vanuit verborgen knooppunten voorkomen. Zonder grondige dekking staat de hele cyclus op wankele grond.
2. Beperkte middelen en vaardigheidstekorten: De meeste organisaties beschikken niet over voldoende beveiligingspersoneel om elke gegenereerde waarschuwing te beoordelen of ingewikkelde patchschema's uit te voeren. Het is onpraktisch om vele uren en dagen aan de patch te werken, waardoor de infiltratieperiode wordt verlengd en de kans bestaat dat het beperkte gebruik van de patch wordt gemist. Om deze druk te verlichten, kan het personeel worden getraind om slimmer te werken, kunnen bepaalde taken worden geautomatiseerd of kunnen beheerde diensten worden ingehuurd. Zonder dergelijke maatregelen kunnen infiltratiepogingen onopgemerkt blijven, terwijl de werknemers voor zichzelf moeten vechten.
3. Vertragingen bij het testen en uitrollen van patches: Ongeacht de ernst van de kwetsbaarheid zijn teams vaak terughoudend om deze snel te patchen, omdat dit de productie kan beïnvloeden. Deze wrijving kan de reactie op infiltratie vertragen, waardoor criminelen kunnen profiteren van goed gedocumenteerde kwetsbaarheden. Het opzetten van effectieve testkaders en kortstondige staging-omgevingen is gunstig voor het opbouwen van vertrouwen voor snelle patching. Bij elke uitbreiding wordt synergie bereikt tussen infiltratiedetectie en minimale productiestilstand, waardoor langdurige stilstand wordt voorkomen.
4. Gebrek aan steun van het management: Vaak worden beveiligingsverbeteringen verwaarloosd ten gunste van projecten die meer inkomsten genereren, als het management de dreiging van infiltratie niet begrijpt. Bij gebrek aan een duidelijk omschreven budget of officiële richtlijnen is het mogelijk dat de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer in cyberbeveiliging halfslachtig wordt uitgevoerd of over het hoofd wordt gezien. Door vaker te communiceren over risicometriek, de kosten van inbreuken of nalevingsrapporten, kan het management worden overtuigd om steun te verlenen. Anders blijven infiltratiemogelijkheden onbekend, wat in de toekomst kan leiden tot gebeurtenissen die het merk in gevaar brengen.
5. Onregelmatige of onregelmatige scans: De bedreigers veranderen voortdurend het type aanvallen en schakelen snel over op nieuwe kwetsbaarheden zodra deze in CVE's worden gepubliceerd. Een dergelijke strategie zou betekenen dat organisaties die vertrouwen op driemaandelijkse scans, infiltratiepogingen wekenlang niet detecteren. De combinatie van kortstondige gebruiksscans en dagelijkse of wekelijkse controles helpt ervoor te zorgen dat kwetsbaarheden niet lang onopgemerkt blijven. Deze synergie bevordert infiltratiepreventie als een continue basis, niet als een incidentele formaliteit.
6. Beperkte integratie met DevOps-tools: Als de scanresultaten geïsoleerd zijn van het CI/CD- of bug-tracking-systeem, komen de ontwikkelaars er mogelijk pas achter als het te laat is. De infiltratiecyclus mislukt dus wanneer patches of configuratiecorrecties niet in de normale ontwikkelingsprocessen worden opgenomen. Door de scanresultaten te integreren met JIRA, GitLab of andere DevOps-oplossingen wordt het herstelproces naadloos. Bij elke uitbreiding wordt tijdelijk gebruik gecombineerd met infiltratiedetectie en dagelijkse samenvoegingen om het gevaar tot een minimum te beperken.

Best practices voor de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer

Om de uitdagingen het hoofd te bieden, is het belangrijk om de best practices voor scannen, DevOps-integratie en continue monitoring toe te passen. Hier volgen zes praktijken die de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer verbeteren en het tijdelijke gebruik van applicaties koppelen aan de voortdurende beveiligingsactiviteiten van een organisatie: Door deze te implementeren, ontstaat een proactieve aanpak om netwerken te beveiligen tegen infiltratiepogingen voordat er aanzienlijke schade wordt aangericht.

1. Automatiseer het detecteren en classificeren van assets: Zorg er bij het implementeren van een monitoringoplossing voor dat elk apparaat, elke container of elke microservice wordt geregistreerd zodra deze verschijnt, met behulp van agentgebaseerde of netwerkgebaseerde tools. Categoriseer ten slotte de asset op basis van de omgeving waartoe deze behoort, de gevoeligheid van de gegevens die deze verwerkt of de vereiste compliance. De synergie combineert het bijhouden van tijdelijk gebruik met constante scans, waardoor het vrijwel onmogelijk is dat infiltratiehoeken onopgemerkt blijven. Deze uitgebreide inventaris van activa vormt de basis van het kwetsbaarheidsbeheerproces.
2. Omarm continue of frequente scans: Jaarlijkse of zelfs maandelijkse scans zijn niet langer voldoende in het snel veranderende infiltratiescenario. Het wordt aanbevolen om wekelijks of dagelijks te controleren, vooral op kortstondig gebruik dat hooguit een paar uur kan duren. Deze integratie bevordert infiltratiedetectie als een bijna realtime proces dat dev sprints synchroniseert met dreigingswaarschuwingen. In de loop van uitbreidingen passen medewerkers de tijdsintervallen voor het scannen aan op basis van de snelheid van code-updates of systeemwijzigingen.
3. Integratie met DevOps & ticketsystemen: Integreer bevindingen over kwetsbaarheden in bugtrackingboards, continue integratie- en implementatiepijplijnen of chatplatforms. Wanneer de infiltratiegegevens worden geïntegreerd in de workflows van ontwikkelaars, worden patches of configuratiewijzigingen eerder en consistenter doorgevoerd. Beveiliging moet worden behandeld als elk ander type probleem dat een ontwikkelaar moet oplossen, niet als een extra activiteit. Deze integratie betekent dat het scannen van het gebruik slechts gedurende een korte periode plaatsvindt en een aanvulling vormt op de ontwikkelingscyclus, waardoor elke code-update wordt versterkt.
4. Risicogebaseerde prioritering implementeren: Van de honderden gemarkeerde gebreken bieden slechts een klein aantal altijd directe infiltratiemogelijkheden. Rangschik ze op basis van de exploitgegevens, dreigingsinformatie en kriticiteit van de activa. Het is belangrijk om de inspanningen van het personeel te concentreren op de belangrijkste bedreigingen die criminelen al misbruiken. Door kortetermijngebruikslogboeken te koppelen aan langetermijnrisicoscores, raken teams niet overweldigd door ruis met lage prioriteit.
5. Ontwikkel duidelijke patchbeleidsregels en -schema's: Zelfs als het scannen perfect wordt uitgevoerd, helpt dit niet als de deadlines voor patches niet duidelijk zijn gedefinieerd. Organiseer op basis van ernst: kritieke bugs moeten bijvoorbeeld binnen 24 uur worden aangepakt, gemiddelde bugs tijdens de volgende ontwikkelingscyclus. Deze synergie maakt infiltratiebestendigheid mogelijk door de kwetsbaarheidsbeheercyclus tot een soepel proces te maken. Het personeel beschouwt het patchen dan ook als een routinematig en eenvoudig proces, en niet als een incidentele crisisinterventie.
6. Houd statistieken bij en vier vooruitgang: Controleer de tijd die nodig is om een patch te installeren, de tijd die nodig is voordat dezelfde kwetsbaarheid zich opnieuw voordoet, of de gemiddelde tijd dat een aanvaller onopgemerkt blijft om te bepalen waar u verbeteringen kunt aanbrengen of waar meer training nodig is. Positieve transparantie verhoogt het moreel: teams voelen zich goed wanneer defecten eerder dan gepland worden verholpen. Bij herhalingen integreert tijdelijk gebruik infiltratiedetectie met een cultuur van verbetering, waarbij scantaken en ontwikkelingsresultaten met elkaar worden verbonden. Van ontwikkelingsstagiaires tot beveiligingsdirecteuren, iedereen draagt bij aan het succes.

SentinelOne voor kwetsbaarheidsbeheer

Singularity™ Cloud Security kan u helpen bij het uitvoeren van agentloze kwetsbaarheidsscans, het afdwingen van shift-left-beveiligingstests voor DevSecOps en het soepel integreren met CI/CD-pijplijnen. U kunt Singularity™ Vulnerability Management gebruiken om onbekende netwerkassets te ontdekken, blinde vlekken te dichten en kwetsbaarheden te prioriteren met behulp van uw bestaande SentinelOne-agents.

De functies voor kwetsbaarheidsbeheer van SentinelOne’ helpen uw organisatie om bij te blijven en een proactieve beveiligingshouding aan te nemen. Hiermee kunt u verborgen risico's, onbekende apparaten en kwetsbaarheden in verschillende omgevingen opsporen. U kunt ook de kans op misbruik vaststellen en controles automatiseren met gestroomlijnde IT- en beveiligingsworkflows. Dit helpt bij het isoleren van onbeheerde eindpunten en het inzetten van agents om hiaten in de zichtbaarheid in verband met verschillende kwetsbaarheden te dichten. Traditionele scanners voor netwerkkwetsbaarheden zijn ineffectief, maar de scanner van SentinelOne blijft nieuwe bedreigingen voor. Het biedt continu en realtime inzicht in kwetsbaarheden van applicaties en besturingssystemen in macOS, Linux en Windows. U kunt passieve en actieve scans gebruiken om apparaten, waaronder IoT, te identificeren en te vingerafdrukken, om cruciale informatie voor IT- en beveiligingsteams vast te leggen. Met aanpasbare scanbeleidsregels bepaalt u zelf de diepte en breedte van de zoekopdracht, zodat deze aansluit bij uw behoeften.

Conclusie

Gezien de voortdurend veranderende aard van infiltratie, kunnen incidentele controles of een onregelmatig patchschema niet helpen om alle nieuwe bedreigingen het hoofd te bieden. Een gestructureerde levenscyclus voor kwetsbaarheidsbeheer zet de scangegevens echter om in bruikbare informatie die helpt om het tijdelijke gebruik te koppelen aan onmiddellijke herstelmaatregelen. Door het inventariseren van activa, het rangschikken van kwetsbaarheden, het onmiddellijk patchen van de geïdentificeerde gebreken en het bevestigen van het uitgevoerde werk, minimaliseren organisaties de tijd die indringers hebben om in de netwerken binnen te dringen. Deze cyclus voldoet niet alleen aan de nalevingsvereisten, maar bouwt ook een veiligheidsbewuste cultuur op die infiltratiepogingen tot een minimum beperkt.

Succes hangt natuurlijk af van robuuste scanoplossingen, samenwerking tussen teams en consistente iteratie. Wanneer scanlogboeken worden samengevoegd met DevOps, het incidentresponsproces en bedreigingsfeeds, wordt elke cyclus een leercyclus.

FAQs

Wat is kwetsbaarheidsbeheer?

Kwetsbaarheidsbeheer is het proces van het identificeren, evalueren en beschermen tegen blootstelling aan bedreigingen in software of configuraties. Het is een continu proces van het identificeren van de activa, het beoordelen ervan en het bepalen van de maatregelen die moeten worden genomen om deze aan te pakken. Organisaties gebruiken het als een middel om zichzelf te beschermen tegen degenen die misbruik maken van bestaande kwetsbaarheden. Door regelmatig patches toe te passen en te monitoren, wordt de kans op infiltratie verminderd en beheerst.

Wat is de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer in cyberbeveiliging?

Deze levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer is een gestructureerd proces voor het continu identificeren, analyseren, prioriteren, behandelen en continu monitoren van kwetsbaarheden. Het is bedoeld om de tijd waarin criminelen misbruik kunnen maken van de geïdentificeerde kwetsbaarheden tot een minimum te beperken. Op deze manier wordt elke fase regelmatig uitgevoerd, waardoor de organisaties paraat blijven tegen alle mogelijke bedreigingen. De voortdurende verbetering van automatisering en realtime analyses helpt bij het aanpakken van nieuwe infiltratievectoren.

Wat zijn de vijf fasen van de levenscyclus van kwetsbaarheidsbeheer?

De vijf fasen van de levenscyclus van kwetsbaarheden zijn: (1) Identificatie van activa, (2) Identificatie en evaluatie van risico's, (3) Risicoanalyse en prioritering, (4) Risicobeheersing en -beperking, en (5) Risicobeoordeling en -monitoring.

Hoe helpt het beheer van de levenscyclus van kwetsbaarheden bij compliance?

Compliancenormen zoals PCI DSS, HIPAA of GDPR vereisen gedocumenteerde kwetsbaarheidsscans, tijdige patches en bewijs van doorlopende beveiligingsmaatregelen. Al deze taken zijn geïntegreerd in een levenscyclusbenadering om rapporten te genereren en te voldoen aan vastgestelde kaders. Auditors krijgen duidelijke gegevens over de scanschema's, de ontdekte kwetsbaarheden en de tijdlijnen voor het verhelpen ervan. Dit toont de toewijding en het niveau van naleving dat is bereikt om de sancties voor niet-naleving te verlagen.

Hoe kunnen organisaties hun kwetsbaarheidsbeheercyclus verbeteren?

Organisaties kunnen hun kwetsbaarheidsbeheercyclus verbeteren door de resultaten van scans in DevOps- of ticketsystemen in te voeren, zodat patches zo snel mogelijk kunnen worden toegepast. Door het automatiseren van asset discovery wordt de kans geminimaliseerd dat tijdelijke containers of eindpunten in externe netwerken niet worden ontdekt.

Het prioriteren van kwetsbaarheden op basis van de ernst van verzamelde exploit-informatie voegt een extra focuslaag toe aan het kwetsbaarheidsbeheerproces. Ten slotte helpt het creëren van een cultuur waarin regelmatig scans en patches worden uitgevoerd, bij het ontwikkelen van een mechanisme om nieuwe bedreigingen het hoofd te bieden zodra deze zich voordoen.