Nu organisaties steeds vaker gebruikmaken van gedistribueerde grootboektechnologieën voor hun meest gevoelige activiteiten, is blockchainbeveiliging een belangrijke hoeksteen van de digitale economie geworden. Hoewel blockchains veilig zijn ontworpen, vragen de toenemende complexiteit van het ecosysteem van applicaties die op deze platforms draaien en het steeds veranderende landschap van cyberdreigingen om beveiligingsmaatregelen die verder gaan dan het protocolniveau.
In deze blogpost bespreken we wat blockchainbeveiliging is, met aandacht voor de onderliggende principes, veelvoorkomende aanvalsvectoren en cruciale verdedigingsstrategieën waar elke belanghebbende zich bewust van moet zijn om veilige blockchainoplossingen te garanderen.
Wat is blockchainbeveiliging?
Blockchainbeveiliging is een overkoepelende term voor alle maatregelen die worden gebruikt om de integriteit, privacy en functionaliteit van blockchainnetwerken en de bijbehorende softwaretoepassingen te beschermen. Deze multidisciplinaire basis bouwt voort op cryptografische principes, de architectuur van gedistribueerde systemen en best practices op het gebied van cyberbeveiliging om de veerkracht van gedecentraliseerde operaties te verbeteren.
Blockchain-beveiliging is gebaseerd op drie pijlers: decentralisatie, cryptografie en consensus. Decentralisatie verspreidt controle en informatie over een netwerk van knooppunten, waardoor single points of failure tot een minimum worden beperkt. De cryptografielaag maakt gebruik van cryptografische technieken om de integriteit van gegevens en de authenticiteit van gebruikers te verifiëren, en consensusmechanismen helpen de overeenstemming binnen het netwerk te handhaven en kwaadwillige activiteiten te voorkomen.
Omdat blockchain onveranderlijk is, is elke transactie die naar de blockchain wordt geschreven permanent en fraudebestendig. Deze eigenschap, in combinatie met het feit dat openbare blockchains van nature transparant zijn, vormt een controleerbaar spoor van alle acties op het netwerk, terwijl de deelnemers toch privé kunnen blijven dankzij geavanceerde cryptografische technieken.
Waarom is blockchainbeveiliging een uitdaging?
Als gevolg van de gedecentraliseerde structuur en het onomkeerbare karakter van transacties, brengt blockchain-beveiliging unieke uitdagingen met zich mee. Als er eenmaal een blockchain-hack of beveiligingsinbreuk heeft plaatsgevonden, is het uiterst moeilijk om de schade ongedaan te maken, terwijl dit bij fraude of hacking met andere systemen vaak wel mogelijk is. Het vaste karakter leidt tot een uitzonderlijke druk om de beveiliging bij de eerste poging te perfectioneren, omdat de herstelopties na een aanval beperkt zijn.
Slimme contracten zijn uiterst complexe systemen en zelfs een kleine bug kan tot rampzalige verliezen leiden. Een belangrijk voorbeeld hiervan is de beruchte DAO-hack, waarbij miljoenen aan cryptovaluta werden gehackt als gevolg van gecompromitteerde slimme contracten. Slimme contracten zijn bijzonder lastig. Ze moeten niet alleen worden beveiligd tegen eenvoudige bedreigingen, maar ook tegen complexe aanvalsvectoren die haalbaar worden.
Aangezien de aard van aanvallen op blockchain-netwerken gedistribueerd is, zijn deze aanvalsoppervlakken niet beschikbaar in gecentraliseerde systemen. Ze moeten zo worden ontworpen dat aanvallen zoals Sybil-aanvallen geen invloed hebben op consensusmechanismen. Het dilemma wordt nog gecompliceerder door een groot aantal netwerkdeelnemers, die allemaal verschillende prikkels hebben om het netwerk veilig te houden en zeer uiteenlopende vaardigheden hebben als het gaat om kennis op het gebied van beveiliging.
Blockchain-systemen combineren principes van cryptografie, speltheorie en gedistribueerde systemen; de onderlinge afhankelijkheden op het gebied van beveiliging zijn hier zeer complex. De beveiliging van proof-of-work-systemen is bijvoorbeeld niet alleen afhankelijk van cryptografische degelijkheid, maar ook van economische prikkels die goed op elkaar zijn afgestemd. Berekenbare en beperkbare vervormbaarheid zal leiden tot veranderingen in de prijzen van cryptovaluta of de efficiëntie van mininghardware, wat van invloed zal zijn op de netwerkbeveiliging.
Beveiliging van openbare versus particuliere blockchains
Openbare blockchains bereiken beveiliging door middel van gedistribueerde consensusmechanismen waarbij netwerkdeelnemers vrij kunnen deelnemen om transacties te valideren. Decentralisatie alleen is echter geen garantie voor veiligheid – deze moet worden gecombineerd met de juiste economische prikkels en een robuust protocolontwerp. De open deelname maakt de weg vrij voor een uiterst solide veiligheidsmodel, aangezien duizenden onafhankelijke knooppunten transacties verifiëren en het netwerk in stand houden.
Hoewel deze transparantie openbare controle mogelijk maakt en ervoor zorgt dat grootschalige aanvallen onbetaalbaar zijn, houdt het ook in dat iedereen alle transactiegegevens kan zien, wat niet voor alle bedrijfsactiviteiten geschikt is.
Aan de andere kant functioneren private blockchains in gecontroleerde netwerken waarin netwerkdeelnemers vooraf worden geselecteerd en toestemming moeten krijgen om deel te nemen. Dit geeft de organisaties die aan dergelijke blockchains deelnemen de mogelijkheid om hun gegevens vertrouwelijk te houden en toch te profiteren van de kenmerken van het onderliggende blockchainprotocol, zoals onveranderlijke registratie en consensus. Privé-blockchains richten zich meer op traditionele toegangscontrolemechanismen en vertrouwen op de eerlijkheid van de deelnemers die toegang hebben gekregen, in plaats van op speltheorie en economische prikkels die openbare netwerken beveiligen.
Belangrijkste kenmerken van blockchainbeveiliging
Blockchainbeveiliging is gebaseerd op een aantal kenmerken die samen een sterk platform vormen. De kern wordt gevormd door cryptografische beveiliging, waarbij fraudebestendige transacties en gegevens mogelijk zijn dankzij geavanceerde wiskundige algoritmen en digitale handtekeningen. Deze cryptografische principes garanderen niet alleen de veiligheid van individuele transacties, maar ook de integriteit van de hele keten.
Decentralisatie is een veiligheidskenmerk en ook een architectonisch principe. Blockchain maakt het voor aanvallers exponentieel moeilijker om het systeem plat te leggen door de gegevens en controle over een aantal knooppunten te verspreiden, wat in zekere zin het aantal single points of failure aanzienlijk vermindert. Deze gedistribueerde aanpak zorgt voor veerkracht, omdat zelfs als meerdere knooppunten worden aangevallen, andere knooppunten het netwerk kunnen blijven beveiligen en in werking kunnen houden.
Transactieverificatie en netwerkovereenstemming zijn gebaseerd op een consensusmechanisme. Deze mechanismen maken het via een reeks protocollen mogelijk dat alle spelers in het netwerk consensus bereiken over de toestand van de blockchain, waardoor een ruimte ontstaat waarin transacties niet kunnen worden vervalst en de integriteit van het netwerk wordt gehandhaafd. Ze zorgen voor een democratie van veiligheid, waarin de vele actoren van dit systeem consensus moeten bereiken om het systeem te wijzigen.
Verschillende soorten blockchain-aanvallen
Blockchain-netwerken worden geconfronteerd met diverse en geavanceerde aanvalsvectoren die gericht zijn op verschillende aspecten van het systeem.
- 51% Attack is een van de gevaarlijkste aanvallen, waarbij een aanvaller de meerderheid van de rekenkracht van het netwerk controleert. Door controle te hebben over het grootste deel van de hashkracht van het netwerk, kunnen ze de validatie van transacties beïnvloeden en zelfs transacties ongedaan maken, wat een risico vormt voor de integriteit en het vertrouwen binnen het netwerk.
- Smart Contract Exploits richten zich op fouten in de code die blockchain-activiteiten controleert. Kwaadwillenden kunnen profiteren van logische fouten, coderingsfouten en ontwerpfouten om contractgedrag te herprogrammeren, wat vaak leidt tot ongeoorloofde overschrijvingen van geld of manipulatie van afspraken. De aanvallen zijn zeer schadelijk vanwege het onveranderlijke karakter van blockchain, aangezien kwetsbare contracten na implementatie niet eenvoudig kunnen worden gewijzigd.
- Diefstal van privésleutels houdt in dat de cryptografische sleutels worden verkregen die worden gebruikt om gebruikersaccounts en activa te beveiligen. Door middel van geavanceerde phishing-praktijken, malware of social engineering hopen aanvallers toegang te krijgen tot privésleutels, waardoor ze volledige controle krijgen over relevante activa. Hoewel de onveranderlijke aard van blockchain onmiddellijke terugdraaiing van transacties onmogelijk maakt, kunnen activa soms worden teruggevorderd door middel van juridische interventie of blockchain-forensische technieken.
- Double Spending is een aanval waarbij wordt geprobeerd om dezelfde digitale activa meer dan eens uit te geven door middel van een reeks tactische manipulaties. Hoewel consensusmechanismen deze aanvalsvectoren grotendeels zouden beperken, kunnen gerealiseerde double-spending-operaties op beurzen en bij handelaren mogelijk plaatsvinden wanneer een geavanceerde aanvaller misbruik maakt van een netwerklatentieaanval of een soortgelijke zwakte.
- Cryptojacking is een van de frauduleuze manieren om computercapaciteit te gebruiken voor het delven van cryptovaluta. Kwaadwillenden compromitteren systemen via malware of exploitpaden en leiden CPU-cycli om naar hun mining rigs. Dit heeft niet alleen invloed op de systeemprestaties, maar kan ook leiden tot aanzienlijke operationele kosten voor de getroffen personen.
Detectiemechanismen voor blockchain-aanvallen
Netwerkmonitoring is de eerste verdedigingslinie tegen blockchain-aanvallen. Er wordt een analytische, systeemgerichte aanpak gebruikt om potentieel kwaadaardige activiteiten op het netwerk te identificeren door continu het gedrag op netwerk-, transactie- en knooppuntniveau te monitoren. Deze systemen kunnen ongebruikelijke concentraties van mining-kracht opsporen om een 51%-aanval of abnormale transactiestromen te detecteren, die kunnen wijzen op pogingen tot misbruik.
Slimme contractaudits kunnen potentiële kwetsbaarheden voorkomen met geautomatiseerde tools en handmatige codecontrole vóór implementatie. Geavanceerde auditkaders zoeken naar bekende kwetsbaarheidssignaturen, logische fouten en algemene inductieve vectoren van exploitatie. Deze interacties maken realtime monitoring van het contract mogelijk om lopende aanvallen of verdachte gedragspatronen te onderscheiden die sterk wijzen op een exploitatieproces.
Transactieanalyse maakt gebruik van geavanceerde algoritmen om blockchain-transacties te analyseren en te zoeken naar tekenen van verdachte activiteiten. Dergelijke systemen onderzoeken de transactiestroom, hun timingpatronen en hoe wallets met elkaar communiceren om mogelijke pogingen tot dubbele uitgaven of witwaspraktijken te identificeren. Voorbeelden van dergelijke geavanceerde detectiemechanismen zijn onder meer, maar zijn niet beperkt tot, machine learning-modellen die geavanceerde reeksen van acties kunnen herkennen die door traditionele, op regels gebaseerde systemen onopgemerkt kunnen blijven.
Node-bescherming controleert het gedrag en de prestatiestatistieken van de node. Door netwerkverbindingen, resourceverbruik en consensusdeelnamepatronen te onderzoeken om tekenen van mogelijke eclipsaanvallen of pogingen om de node te compromitteren te identificeren. Geautomatiseerde systemen kunnen getroffen nodes detecteren en in quarantaine plaatsen voordat kritieke informatie wordt blootgesteld of beschadigd.
Hoe blockchain-aanvallen voorkomen?
Het implementeren van een sterke knooppuntarchitectuur en een mechanisme voor het filteren van verkeer kan helpen bij het beperken van DDoS-aanvallen op blockchain-netwerken. Netwerkbeheerders moeten snelheidsbeperking, verzoekvalidatie en bandbreedtebeheersystemen implementeren op hun knooppunten. Bovendien is het als geografisch verspreid netwerk van knooppunten mogelijk om service te bieden: de knooppunten die worden aangevallen, kunnen uitvallen, maar andere knooppunten nemen het dan over om de service te blijven leveren.
Een sterk consensusmechanisme en een hoge wereldwijde deelname aan mining/validatie verminderen doorgaans de dreiging van een 51%-aanval. Netwerken kunnen mechanismen implementeren, zoals checkpoints, langere bevestigingstijden en sancties voor kwaadwillige activiteiten. Daarnaast moeten projecten ernaar streven hun netwerk van eerlijke actoren uit te breiden tot het punt waarop het voor een bedreigende actor onbetaalbaar wordt om een meerderheid te beïnvloeden.
Uitgebreide beveiligingsaudits, formele verificatie van code en grondige tests vóór implementatie kunnen de kwetsbaarheden van slimme contracten aanpakken. Volg veilige coderingspraktijken, ontwerppatronen en goede toegangscontroles. Routinematige codebeoordelingen, bug bounty-programma's en geautomatiseerde beveiligingsscantools helpen bij het opsporen en verhelpen van potentiële exploits voordat ze een beveiligingsprobleem worden. Organisaties moeten ook beschikken over upgrademechanismen om kwetsbaarheden te verhelpen wanneer deze worden gevonden.
Best practices voor blockchainbeveiliging
1. Sleutelbeheer en toegangscontrole
Organisaties moeten hardwarebeveiligingsmodules (HSM's) met meerdere handtekeningen en cold storage voor privésleutels implementeren. Toegang om blockchain-bewerkingen uit te voeren moet worden verleend op basis van het principe van minimale rechten, met op rollen gebaseerde controles en verplichte goedkeuringsworkflows voor kritieke transacties. Implementeer regelmatige sleutelrotatie en veilige back-upprocessen om ongeoorloofde toegang te beperken en tegelijkertijd de bedrijfscontinuïteit te waarborgen.
2. Beveiliging van slimme contracten en codekwaliteit
Grondige beveiligingsaudits, formele verificatie en uitgebreide tests van slimme contracten zijn essentieel voordat ze worden geïmplementeerd. Ontwikkelingsteams moeten veilige coderingspraktijken hanteren, goed geteste bibliotheken gebruiken en snelheidsbeperkingen en toegangscontroles. Naast handmatige codebeoordelingen en upgrademechanismen voor het patchen van ontdekte kwetsbaarheden worden ook geautomatiseerde tools voor het scannen van kwetsbaarheden gebruikt.
3. Netwerkbeveiligingsarchitectuur
Netwerksegmentatie, versleutelde communicatie en veilige knooppuntconfiguratie moeten worden gecombineerd voor een diepgaande verdedigingsaanpak. Organisaties moeten beschikken over geografisch verspreide knooppunten met redundantie, krachtige firewalls en controles op uitzonderingen voor inbraakdetectie, samen met regelmatige monitoring van de netwerkstatus. API-eindpunten moeten beschikken over sterke authenticatie en snelheidsbeperking om misbruik te voorkomen.
4. Bescherming van het consensusmechanisme
Deze netwerken vereisen een goed ontworpen consensus met genoemde bevestigingstijden en garanties voor finaliteit. Dergelijke bescherming komt voornamelijk voort uit checkpointing, op inzet gebaseerde validatievereisten en mechanismen die kwaadwillig gedrag detecteren en bestraffen.
5. Reageren op en herstellen van incidenten
Organisaties hebben gedocumenteerde workflows voor incidentrespons nodig voor verschillende aanvalsscenario's en compliance/configuraties voor verschillende geïmplementeerde systemen. Dit betekent dat er veilige communicatiekanalen moeten worden opgezet, snapshots van alle systemen moeten worden bijgehouden en herstelprocedures moeten worden getest. Bedrijven moeten ook beveiligingsoefeningen uitvoeren, beveiligingsincidenten analyseren en beveiligingspraktijken voortdurend bijwerken om potentiële bedreigingen voor te blijven.
Beveiligingsnormen en -voorschriften voor blockchain
Blockchain-implementaties moeten voldoen aan zowel branchespecifieke beveiligingsnormen als bredere regelgevingskaders in verschillende rechtsgebieden. Know Your Customer (KYC)-procedures en transactiemonitoring/rapportage voor aanbieders van virtuele activadiensten zijn duidelijk omschreven door de Financial Action Task Force (FATF) vastgelegd om witwaspraktijken en terrorismefinanciering tegen te gaan. Compliance-teams moeten zich voortdurend op de hoogte houden van de veranderende regelgeving en de nodige beveiligingsmaatregelen nemen.
Belangrijke financiële toezichthouders, waaronder de SEC en de Europese Autoriteit voor effecten en markten (ESMA), hebben beveiligingsnormen vastgesteld voor financiële oplossingen op basis van blockchain. Deze omvatten maatregelen op het gebied van vermogensbeheer, systeembetrouwbaarheid, gegevensprivacy en beleggersbescherming. Organisaties die blockchainplatforms gebruiken, moeten aantonen dat ze voldoen aan regelmatige audits, beveiligingsbeoordelingen en uitgebreide documentatie van hun controlekaders.
ISO heeft blockchainbeveiligingsnormen ontwikkeld die zijn afgestemd op de behoeften van verschillende organisaties. ISO/TR 23244 richt zich op privacy en persoonlijk identificeerbare informatie (PII) beschermingsnormen, en ISO/TC 307 richt zich op blockchain- en gedistribueerde grootboektechnologieën. Deze normen definiëren concepten voor het toepassen van controles, het beheren van sleutels voor cryptografie en het waarborgen van interoperabiliteit op een efficiënte, beveiligingsgecontroleerde manier.
Zoals beschreven in NIST IR 8202, biedt het National Institute of Standards and Technology (NIST) richtlijnen voor blockchain-beveiligingsarchitectuur. Hun richtlijnen omvatten cryptografisch sleutelbeheer, toegangscontrolesystemen en veilige netwerkprotocollen. Deze richtlijnen worden vaak door organisaties gebruikt als uitgangspunt voor het opstellen van hun blockchain-beveiligingsbeleid.
Beveiligingswerkgroepen onder brancheconsortia zoals Enterprise Ethereum Alliance (EEA) en Hyperledger Foundation ontwikkelen best practices en technische normen. Hiermee creëren ze gemeenschappelijke beveiligingskaders, interoperabiliteitsnormen en implementatienormen die de beveiliging van blockchain-ecosystemen verbeteren.
Ontketen AI-aangedreven cyberbeveiliging
Verhoog uw beveiliging met realtime detectie, reactiesnelheid en volledig overzicht van uw gehele digitale omgeving.
Vraag een demo aanConclusie
Blockchain-beveiliging is van fundamenteel belang voor het vertrouwen en de betrouwbaarheid van gedistribueerde grootboeksystemen. Door de voortdurende evolutie en wijdverbreide industriële toepassingen neemt de noodzaak om beveiligingsmaatregelen te handhaven steeds verder toe. Het beveiligingslandschap is voortdurend in beweging, met regelmatig nieuwe bedreigingen en kwetsbaarheden, en organisaties moeten een stap voor blijven om hun digitale activa te beschermen en de integriteit van hun slimme contracten te waarborgen door middel van uitgebreide beveiligingsstrategieën die alle aspecten omvatten.
De weg vooruit vereist voortdurende waakzaamheid en aanpassing aan nieuwe beveiligingsuitdagingen. Door uitgebreide beveiligingsmaatregelen te implementeren, op de hoogte te blijven van de beste praktijken in de sector en gebruik te maken van geavanceerde beveiligingsoplossingen, kunnen organisaties met vertrouwen veilige blockchain-systemen bouwen en onderhouden die innovatie stimuleren en tegelijkertijd waardevolle activa beschermen.
FAQs
Blockchain is een gedecentraliseerde digitale grootboektechnologie die transacties registreert in een gedistribueerd netwerk van computers en de integriteit van gegevens waarborgt door middel van cryptografische methoden en consensusmechanismen.
Blockchains waarborgen de veiligheid door middel van cryptografie, consensusprotocollen en gedistribueerde validatie, waarbij meerdere knooppunten alle transacties moeten verifiëren en goedkeuren voordat ze worden geregistreerd.
Veelvoorkomende inbreuken zijn onder meer 51%-aanvallen, misbruik van slimme contracten, diefstal van privésleutels, dubbele uitgaven en pogingen tot netwerkmanipulatie die gericht zijn op kwetsbaarheden in de blockchain.
Een 51%-aanval vindt plaats wanneer een entiteit de meerderheid van de rekenkracht van een netwerk in handen krijgt, waardoor deze de validatie van transacties kan manipuleren en mogelijk transacties kan terugdraaien.
Een hybride blockchain combineert kenmerken van private en publieke blockchains en biedt gecontroleerde toegang voor gevoelige operaties, terwijl de publieke verificatiemogelijkheden behouden blijven wanneer dat nodig is.
Belangrijke beveiligingsproblemen zijn onder meer kwetsbaarheden in slimme contracten, beveiliging van wallets, sleutelbeheer, consensusaanvallen, manipulatie van oracles en kwetsbaarheden in de integratie met externe systemen.
Organisaties moeten uitgebreide beveiligingsmaatregelen implementeren, waaronder regelmatige audits, veilig sleutelbeheer, continue monitoring, planning voor incidentrespons en naleving van best practices op het gebied van beveiliging.
Geen enkele blockchain is volledig hackproof. Hoewel de kerntechnologie zeer veilig is, kunnen er kwetsbaarheden bestaan in de implementatie, slimme contracten en de omliggende infrastructuur.
Smart contract-aanvallen maken gebruik van kwetsbaarheden in de code om het gedrag van contracten te manipuleren, wat kan leiden tot ongeoorloofde geldoverboekingen of systeemmanipulatie.
Privésleutels worden beveiligd door middel van hardwarebeveiligingsmodules, cold storage-oplossingen, encryptie en strikte toegangscontroleprocedures.
Blockchain-encryptie maakt gebruik van geavanceerde cryptografische algoritmen om transacties en gegevens te beveiligen, zodat alleen geautoriseerde partijen toegang hebben tot specifieke informatie of deze kunnen wijzigen.
